دستور رییس جمهور غنی برای باز گرداندن دانشجویان سهل انگار از هند ستودنی است.

قبلا در یادداشتی نوشته بودم که اکثریت مطلق دانشجویان افغانستان در هند، برای خوشگذرانی و تفریح آمده اند و به خانواده‌های ثروتمند و قدرتمند تعلق دارند که یا بورسیه‌های رایگان را به هدر می‌دهند و یا پول‌های باد آورده از فساد را اینجا به بدترین وجه ممکن مصرف می‌کنند.

همین طبقه دانشجویان ما برای انجام هر کاری از امور اداری گرفته تا به دست آوردن سند فراغت و نتایج امتحانات شان، رشوت می‌پردازند و طمع و توقع مردم هند را از ما خیلی بلند برده اند. در این میان شماری اندکی از دانشجویان ما نیز هستند که برای آموختن اینجا آمده اند ولی نه به خانواده‌های قدرتمند و ثروتمند تعلق دارند و نه هم از بورسیه‌های دولتی بهره برده اند.

اینان اکثرا برای نان خوردن و زندگی شب و روز شان با دشواری مواجه هستند. برای انجام کار های اداری شان در اداره های دولتی هند و بویژه نهادهای مربوط به پولیس، بخاطر نداشتن پول رشوت با مشکلات جدی مواجه اند. نه کسی به صدای شان گوش می‌دهد و نه مرجعی برای شکایت دارند. امیدوارم رییس جمهور به سفارت و کنسولگری‌های افغانستان در هند نیز دستور دهد تا مشکل این طبقه از دانشجویان ما را نیز در نظر بگیرند و از حال آنان به عنوان شهروندان افغانستان بپرسند.

آریا از هند

>>>   اکثریت دانشجویان که نباید آنها را دانشجو گفت در هندوستان به عیاشی وخوش گذرانی می پردازند. آنها فرزندان یا خویشاندان غارتگران حکومتی اند که شب ها در هندین گیت اند و روزهادر قهوه خانه ها.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است