درحالی که مشروعیت نصفه و نیمه و هنوز غیرقابل اغماض رییس اجرایی و دیگر مشاوران و معاونان و مباشران تیم اصلاحات و همگرایی به زودی و با اتمام مهلت دوساله برای تطبیق مقام ریاست اجرایی بعنوان نخست وزیر یا به مثابه ی صدراعظم در قانون اساسی، پایان می یابد؛ عبدالله مشغول وقت گذرانی است.

از ابتدا نیز ازدحام زاید در حکومت نصفانصف و سهمیه بندی شده موسوم به دولت وحدت ملی به زعم بسیاری مغایر و مخالف محض قانون اساسی و سیستم حکومتی کشور بود اما مهلت دوساله ای برای گنجاندن تحولات و اصلاحات درنظر گرفته شد تا شاید عبدالله عبدالله، محمد خان و محقق بتوانند خود را اثبات نمایند.

چند صباحی بیشتر به ختم این دوره ی دوساله باقی نمانده است اما متاسفانه دار و دسته ی تیم اصلاحات و همگرایی گردآمده در قصر سپیدار چنان در انفعال و بیکاره گی و وقت گذرانی و حیف و میل خود غرق شده اند که حتی از روی فراغت به شرکت در مراسم سخیف و غیرضروری روی می آورند و به عبارتی تن به حقارت می دهند.

بیشمار مساله و معضل امنیتی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی گریبانگیر جامعه و مردم ملکی افغانستان است ولی عبدالله و محقق و دیگر ارگ نشینان امور مملکتی را تماما به تیم تحول و تداوم و دار و دسته ی اشرف غنی واگذار کرده اند و گاه و بیگاه در گردهمایی های بی ارزشی همچون جشن آزادی امریکا همراه با فرماندهان و مستشاران این کشور و نیز جشن روز ملی فرانسه در سفارت کابل شرکت می نمایند.

براستی باید پرسید آیا قصر سپیدار و حتی برخی ارگ نشینان دیگر و افراد رده بالای حکومتی قدرت تشخیص و تمیز اهمیت و اولویت بندی امور خود را ندارند، در شرایطی که بسیاری ولایات و ارگان های حکومتی با سرپرست اداره می شوند و به تبع آن اقتصاد و عمران و امنیت رو به نزول است؛ در چنین مراسم هایی حضور می یابند؟

البته که حفظ مراودات و مناسبات دیپلماتیک با دیگر کشورها خوب است اما جشن های اینچنینی در سفارت های غربی در کابل، جای حضور بهم رسانی یکی از اعضای وزارت خارجه بعنوان رابط بین دو کشور و رسانیدن پیام تبریک ارگ ریاست جمهوری است نه شخص ریاست اجرایی و معاونانش.

با اینگونه رفتارهای ناشیانه و از روی هیجان کاذب، عبدالله عبدالله و بیشمار سران شناخته شده ی حکومتی که در سفارت فرانسه در پایتخت حضور بهم رسانیدند لب به اعتراف گشودند که تا چه میزان بزرگان افغانستانی در برابر کارمندان جزء سیاسی کشورهای اروپایی و امریکایی حقیر و ذلیل هستند که خود را مفتخر به شرکت در جشن آزادی یا روز ملی غربی ها می یابند.

کد (8)

>>>   خوب بیچاره شوق غذا های فرانسوی و شراب سرخ کرده بود.

>>>   رئیس اجرائی وایند سته با فرانسوی هارابطه خاص دارند از سی سال قبل چندان بیمورد هم نیست
ر

>>>   حال من در مورد احمد شاه مسعود فكر مي كنم چطور چنين يك بي غيرت را نشاخته در پهلوي خود گرفته بود !
مزاري

>>>   ......ت آبرو و عزت کشور را به باد داد

>>>   اول طرین بی شرام دنیا است این آغایان يك بي غيرت را نشاخته است صرف ع + غ
کندوزی

>>>   با اینگونه رفتارهای ناشیانه و از روی هیجان کاذب، عبدالله عبدالله و بیشمار سران شناخته شده ی حکومتی که در سفارت فرانسه در پایتخت حضور بهم رسانیدند لب به اعتراف گشودند که تا چه میزان بزرگان افغانستانی در برابر کارمندان جزء سیاسی کشورهای اروپایی و امریکایی حقیر و ذلیل هستند که خود را مفتخر به شرکت در جشن آزادی یا روز ملی غربی ها می یابند.
ع

>>>   وی باید دریک فیشن شو کارنماید نه درمسند شخص مسوول برای مسلمانان

>>>   داکتر صاحب عبدالله هیچګونه تجربه سیاسی نداشته موصوف مدت زیاداز عمر خود را دنباله روی کرده از خود هیچ دانش نداشته که به ملت خد تبارز بدهد با انمن از جمله کسانی ام به ایشان رای دادم کاش رای نمی دادم
قیام

>>>   داکتر عبدالله اگر واقعآ به شهید احمد شاه مسعود قهرمان ملی احترام میداشت باید سفر قهرمان ملی به اروپا برایش پند میشد رسما از ایشان پذیرایی نه شده بود با ید فکر کرد برای مقصد خود چطور خود رانزدیک میسازند وحریف رادر دوستی از بین میبرند اما برادران فهرمان ملی در خواب هستند.....
امل

>>>   این برداشت کاملا غلط است ، ع با فرانسوی ها آنان را خودی حساب میکند دلش اینست نه چاپلوسی یا چیز دیگر فقط رابطه خصوصی از سی سال پیش باعث اینگونه برخورد خودمانی شده که هیچ بدی ندارد
ر

>>>   جان کری و سرگی لاواروف وزیر های خارجه امریکا و روسیه هم به سفارت فرانسه رفتند، آیا خودشان را با آن حقیر ساختند؟

>>>   مقام نخست وزیر را با وزیر مقایسه میکنید؟ آیا در شان یک نخست وزیر کشور هست که برود و در یک سفارت خارجی با وزیران و رتبه پایین تر ها بخندند و مستی کنند؟ من که فکر می کنم عبدالله اصلا شعور و فکر سیاسی ندارد و و از همان اول برای کسب قدرت و ثروت به حکومت تحمیل شد. آبروی ملت و کشور افغانستان را می برند با این کارهایشان!!

>>>   ریاست اجرائیه هنوز مقام نخست وزیری نیست اگر هم باشد مشکلی نیست۰ دیگر اینکه در اکثر کشور های پیشرفته در حادثات این چنیننی، نخست وزیر کشور چه که حتی رئیس جمهور کشور به سفارت های کشور های دوست رفته مراتب همدردی خود را در کتاب مخصوص درج و امضا میکنند۰ آیا غنی کوچی شعور سیاسی داشت که شخصن خودش به دفتر راحیل شریف بادار پاکستانی اش رفته خودش را در او مقابل مثلیکه در مقابل شاه سعودی کرد شش قاط و پیچی تملق آمیز داد؟

>>>   ریس اجرایه حکومت
و اشرف غنی اگر منطق میداشتن عقل میداشتن
از و ظایف شان کنار میرفتن عبدالله اشر ف غنی به اندازه ریس جمهور مو قت چاپان احساس نداشتن در حالیکه او کافر است واین ها خو درا مسلمان می گیرند شما قضا وت کنید ریس جمهور جاپان ان وعده هایکه برای مردم داده بود
انجام داده نتوانست از وظایف خود کنار رفت آ قایان ع غ با و عدهای دروغین چوکی ها را اشغال کرده اند
درمقابل و عدهای خود نا امنی را به وجود آ وردن شغل را از نزد ملت گرفتن ما فیا ساختن چوکی هارا به تیم خو دشان تقسیم نمو دن بدوین در نظر داشت لیافت اهلیت شایستگی کشور را به یک کشور نا امن مبدل سا ختن
حالا بهتر همین از وظایف خویش استعفا دهند
اگر از و ظایف خویش کنار نمی روند انشا الله با آ غاز خیزش های مردمی برکنار گردیده رسوا خوا هند شد
اسلام الدین حنیف

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است