اعضای کنگره آمریکا بر سر حمایت از پاکستان دچار دو دستگی شده اند. برخی مانند گذشته حمایت از پاکستان را وظیفه آمریکا دانسته و این کشور اتمی در منطقه را متحد استراتژیک آمریکا می دانند اما برخی دیگر از اعضای این کنگره می گویند که در طول سال های متمادی پاکستان حامی تروریزم بوده است و حمایت آمریکا از این کشور به منزله حمایت از تروریزم در جهان می باشد.
آیا این اختلاف ها منجر به انزوای سیاسی و اقتصادی پاکستان خواهد شد؟

مهدی منادی استاد دانشگاه کابل در این مورد می گوید: این سیاست پاکستان که میان تروریزم خوب و بد تفاوت قایل است و دستاورد های زیاد افغانستان در وارسا و همینطور حمایت هند و آمریکا از افغانستان باعث شده است تا پاکستان به سوی انزوا متمایل شود و آمریکا را کم کم قانع کرده است که پاکستان دشمن آمریکا و کشورهای منطقه و در مقابل دوست تروریزم می باشد.

به باور وی جنبه ی اجرایی این تصمیم آمریکا بیشتر نمایش در انظار عمومی می باشد اما نمی توان کاملا هم بی مصداق دانست.
همچون گذشته که برخی اقدامات آمریکا مثل قطع کمک های تسلیحاتی به پاکستان و افزایش روابط با هند را مشاهده کردیم و تا حدودی بیانگر این می باشد که این تصمیم جنبه ی اجرایی به خود گرفته است.

او می افزاید: نباید این موضوع را نادیده گرفت که پاکستان نفوذی های قوی در خاک آمریکا دارد که می تواند بر انظار عمومی تاثیر گذاشته و پاکستان را در شرایط بحرانی حمایت کنند.

آقای منادی معتقد است که پاکستان هرچه از آمریکا دور می شود در مقابل به چین نزدیک شده و سعی دارد برای حمایت های او جایگزین قرار دهد و از این طریق به آمریکا فشار آورده و او را مجاب به تغییر نظرش کند.

او می افزاید: پاکستان دو استراتژی در این زمینه پیش گرفته است تا از این طریق بر آمریکا فشار وارد کند. استراتژی اول یافتن جانشین برای آمریکا و استراتژی دوم از طریق لابی هایی که در خاک آمریکا دارد.

به اعتقاد او سکوت کنونی پاکستان می تواند برای افغانستان خطرناک باشد و احتمال ضربه زدن و انتقام گیری پاکستانی ها بسیار زیاد می باشد.

اگرچه که عملیات های امنیتی سران دهشت افکن کاهش پیدا کرده اما پاکستان سعی در متحد کردن این گروهک ها دارد همانطور که اخیرا روابط ملا هیبت الله و دولت اسلامی در حال بهبودی می باشد.

کد (24)

>>>   هنوز هم تعدادی ... در مجلس امریکا هشیار نشده اند

>>>   قبيله گرايان امريكاى يك آفت و درد سر به مردم افغانستان و منطقه اند، اكثريت اين قبيله گرايان مانند خليل زاد ، غنى ، احدى در دامن سياست گذاران افراطى محافظه كار امريكاى بزرگ شده اند و امريكاى ها هم از چشم همين فاشيست ها به بافت اجتماعى افغانستان مى بينند و شكى نيست كه در مزدورى و جاسوسى اين ها را بر همه ترجيع مى دهند، اين امريكاى هاى قبيله گرا همه بدون استثنأ ، تفكر فاشيستى و شوؤنيستى دارند، اين ها از ضعف، بى انديشگى ، معامله گرى و هراس و ترس افراد شوراى نظار سابق و جمعيت اسلامى و هم معامله گرى هاى رهبران ازبك و هزاره استفاده بردند و حكومت و اقتدار حاكميت قبيله را با امكانات مالى و پشتيبانى سياسى و نظامى امريكاى ها دوباره استقراربخشيدند و قدم به قدم به خصوص تاجيكان را از هيراشى قدرت راندند و افراد رده بالاى شوراى نظار و جمعيت را منحيث مزدوران و ابزار مشروعيت قدرت خود تا هنوز استفاده مى كنند. يكى از تاكتيك هاى فاشيست هاى قبيله گرا اخلاق دوگانه آن ها در برخورد با پاكستان است ، از يك سو از قدرت پاكستان عليه اقوام ديگر در افغانستان سواستفاده مى كنند و از سوى ديگر داغ نگاه كردن مساله و معضل خود ساخته ى سرحد رسمى ديورند است تا مردمان ساده نگر و احساساتى قوم خويش را فريب دهند و از آن به عنوان محور قدرت سود ببرند. اظهارات اخير خليل زاد عليه پاكستان را بايست از ديد تفكر قومى و قبيله ى او ديد نه تفكر امريكاى او ، ورنه خيلى مضحك و خنده آور است كه فكر كنيم كه امريكاى ها تا اكنون نمى دانستند كه پاكستان چگونه كشورى است ، امريكاى ها پاكستان را خوب مى شناسند و از همه بازى هاى پاكستان آگاهى كامل دارند ، امريكاى ها بن لادن را در نزديكى اسلام سر زند و مى دانند كه آنجا چه مى گذرد. فاشيست هاى قبيله گرا شايد از تصميم پاكستان براى استحكام مرز هاى شان خشم گين اند و مى دانند كه بازى با برگه ديورند ديگر برد ندارد و حال دارند از سلاح ديگر سود مى برند. پاكستان به عنوان قدرت اتمى براى امريكا قدرت مهم منطقوى است و خليل زاد قادر نشد در زمان حكومت محافظه كاران كه خود عضو آن بود كارى عليه پاكستان كند و حال كه پوسيده يى بيش نيست كسى در امريكا به حرفش شلغم هم پوست نمى كند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است