متن کامل کنفرانس مطبوعاتی رییس‌جمهور محمد اشرف غنی پس از نشست وارسا در کابل:

بسم الله الرحمن الرحیم
ډېرو عزتمندو ژورنالیستانو، د کابینې ډیر قدرمنو وزیر صاحبانو، خوېندو او وروڼو!

خوشحاله یم چې د ناټو د مشرانو له غونډې څخه افغانستان بریالی راغی، ټول ولس او په ځانګړې توګه زموږ امنیتي او دفاعي قواوو ته مبارکي وایم. هغه څه چې مو غوښتل، ټول په لاس راغلل، دا هم د افغانستان پر ستر ولس، امنیتي دفاعي قواوو او سیاسي مشرتابه باندې د لوی اعتماد نښه ده، نو لازمه ده چې لومړی له نړۍ څخه مننه وکړم.

پنځلس کاله تېر شوي چې نړۍ له موږ سره په ډیر ټینګ عزم سره درېدلې ده. بدبینه اشخاص دوه کاله مخکې په دې باور و چې نړۍ دوه پښې لري او دوه به نور پور کړي او له افغانستان څخه به لاړه شي. دا مجلس چې په وارسا کې وشو، د افغانستان د بدبینانو او دښمنانو د باور وړ مجلس نه و. تېرو شلو میاشتو کې موږ ډیرې قربانۍ ورکړې. زموږ ګلالي بچیان، زموږ خویندې، زموږ مشران، زموږ علمای کرام شهیدان شوي دي.

هر ورځ زموږ په کور کې غم و. اما دغه ولس ثابته کړه چې عزم او اراده لري، په خپل وطن باندې دریږي او ان‌شاالله تعالی هر څوک چې فکر کوي چې افغانستان به سقوط وکړي او د چا د لاس لاندې به شي دا ارزو به ګور ته وړي، نو ځکه موږ مننه کوو چې دنیا زموږ قربانیو ته د احترام په سترګه وکتل او هغه بله خبره چې ډیر لازمه ده دنیا وروسته له 2008 کال څخه په ډېرو لوړو اقتصادي مشکلاتو کې ښکېله ده. که په هر هېواد کې وګوری، د مالیې وزیر تفصیلات در کولې شي، دوی خدمات کم کړي دي. رغتونونه تړل شوي، نو په داسې شرایطو کې دا نه وه چې ډیره بډایه دنیا ده، بې حد زیات امکانات ولري. په محدودو امکاناتو کې یې سر له دې فیصله وکړه چې افغانستان ته لومړیتوب ورکړي. دریمه برخه یې سوریې، عراق، یمن، افریقا، سوېلي سوډان او لاتینې امریکا ته وګورئ، دا ټول درېدلې دي له نړۍ مرسته غواړي. اما نړۍ بیا هم د افغانستان د ولس د قربانیو په برکت او زموږ د زحماتو په نتیجې یې موږ ته لومړیتوب راکړ.

دلته زه غواړم د امریکا له دولت او له ولسمشر یې مننه وکړم. زه غواړم هغه هېواد چې Framework Nations یا چارچوبي ممالکو په نوم یادیږي، له هغوی مننه وکړم. د جرمني د صدراعظمې مېرکل په مشرۍ باندې نه یوازې شمال د افغانستان لپاره په خپله ودرېده بلکې نور ممالک یې راوړل په دې چوکاټ کې او په عین حال کې دوی زموږ په استازیتوب له امریکې او نړۍ سره په مثبت بحث کې و چې له افغانستان سره مرسته وکړي. ایټالیا چې په هرات کې یې عین کار ترسره کړ. ترکیې په کابل کې او انګلستان چې په اساسي توګه. نو ټول هغه ممالکو چې پخوا یې ژمنه کړې وه بیا یې ژمنې ژوندۍ کړې. ان‌شاالله تعالی ټول امکانات به راشي.

هدف ما، اول از همه این بود که پیام واضح پشتیبانی جهانی را برای قوای امنیتی و دفاعی خود به صورت خاص، و برای ملت افغانستان به صورت عام، داشته باشیم. شاخص‌های این پیام چیست؟

اول: تا سال 2020، قوای امنیتی و دفاعی افغانستان با امکاناتی که فعلا داده می‌شود، با عین امکانات تمویل می‌شود. امید است که من بتوانم معنی این را برایتان بگویم؛ در سال 2013، در زمان جناب کرزی صاحب، بحث سر این بود که قوای امنیتی و دفاعی افغانستان باید صد هزار کم شود؛ امروز 352 هزار قوای امنیتی و دفاعی افغانستان، با اعتماد کامل وظایف ملی خود را می‌توانند انجام دهند و هیچگونه تقلیل در قوای امنیتی و دفاعی ما رخ نخواهد داد.

دوم: مشخص است که در چارچوب این کمک‌ها، تجهیزات هست. قسمی که همه‌تان خبر هستید، قوای هوایی ما به فعالیت شروع کرده. یکی از نتایج داشتن قوای هوایی این است که امروز قوای زمینی ما به مراتب تلفات کمتر می‌دهند. نتیجه دوم، سرعت عمل در چیزهایی است که سال گذشته ماه‌ها را در بر می‌گرفت؛ امید است که شاهد آن بوده باشید. مخصوصا در حملات شومی که در 27 ماه مبارک رمضان رخ داد، قوای هوایی ما با سرعت کامل به مناطق رسیدند. حالا یک پلان منظم زیر دست است که در این سه سال آینده، چه طور قوای هوایی خود را بر پای ایستاده کنیم.

سوم: نوع تعلیمات است. اکادمی قرغه یکی از بهترین نهادهای امنیتی و دفاعی منطقه است. کمک انگلستان خاصتاً برای ازدیاد مشاورین استاد در این بخش، موجب می‌شود که ما کورس‌های مشخص افسران را علاوه بر کورس‌های فعلی ایجاد کنیم و به پیش ببریم.

نکته بعدی، تعداد قوا است. وقتی که من حلف این وظیفه‌ی بزرگ را به حیث خادم اول افغانستان گفتم، یادتان است که موقف اعلان‌شده‌ امریکا این بود که باید تمام قوه ایشان، به 8 صد نفر در سفارت (این کشور) تمرکز کند. امروز بالعکس دیدید که تعهد 8400 نفر از سوی امریکا و عموماً 11 هزار نفر (از سوی سایر اعضای ناتو)، برای تقویه قوای امنیتی و دفاعی ما صورت گرفت.

در اینجا ضرور است که ماحول را تشریح کنیم. من مسوول (پروسه) انتقال بودم. در آن چارچوب، فرضیه‌ حاکم دنیا دو چیز بود: یک، با تقلیل قوای بین‌المللی، طالبان و طرفداران منطقه‌ای شان، حاضر به مذاکرات صلح خواهند شدند. چون ما باید این باورمندی را ایجاد می‌کردیم که قوای بین‌المللی در افغانستان هدف (تاسیس) پایگاه‌های دوامدار و این تصمیم‌ها را ندارند. بنابراین دیدید که از روز اول این وظیفه، این امانت ملی ما، کوشش‌های سرتاسری صلح را شروع کردیم. اما مخالفین افغانستان و طرفداران‌شان چی کردند؟ اعلان یک جنگ عمومی مقابل مردم افغانستان! امروز خودتان شاهد هستید که مساجد یا یک پل را ما با 2 میلیون یا 4 میلیون دالر ایجاد می‌کنیم، (اما) یک اجیر با هزار دالر، پل را نابود می‌کند. نتایج این را ببینید! طرح مثبتی را که مخالفین مسلح برای آینده افغانستان ارایه کرده‌اند، چیست؟ می‌خواهند افغانستان دوباره به ملوک‌الطوایفی برود، هدفی که خوب نیست. و می‌خواهند افغانستان جایگاه اساسی قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان و این گونه مسایل شود. این یک نکته بود.

نکته دومِ فرضیه حاکم در آن زمان، این بود که القاعده در حال ختم شدن است و نهادهای تروریستی بین‌المللی ضعیف خواهند شد. هیچ کس این تصور را در آن وقت نمی‌توانست بکند که حملات سر بروکسل، پاریس، در داخل امریکا، سر استانبول صورت گیرد. (اکنون) در چهار برّ اعظم حملات تروریستی جریان دارد!

بنائاً ضرورت این بود که اول مخالفین افغانستان این پیغام را بگیرند که مردم افغانستان و دولت منتخب افغانستان در انزوا نیست و ما توانسته‌ایم توجه دنیا را به حیث یکی از محراق‌های عمده‌ی تحرکِ مثبت، جذب کنیم؛ و دوم (بگوییم که) مبارزه با تروریزم به یک پدیده‌ی چهاربعدی بدل می‌شود (یعنی) از نگاه ملی ما چی اقدامات می‌کنیم، از نگاه منطقوی، از نگاه جهان اسلام، و از نگاه بین‌المللی؟ حمله‌ی شوم بر مدینه منوره و بر دو نقطه‌ دیگر عربستان سعودی مثالی است که ثبوت برجسته‌تر از آن ندارد که اینها از هیچ چیز صرف نظر نمی‌کنند.

بنابراین افغانستان از نگاه بین‌المللی، از نگاه وارسا، با یک پیغام بسیار مثبت آمده است. در پهلوی این، منطقه به جز یک کشور، و جهان اسلام، سر افغانستان در حال اجماع است.

بنابراین موجودیت این قوه، بر تعلیم، تجهیز و مبارزه بر ضد تروریزم است. این نشان‌دهنده‌ی آن است که ما و دنیا کاملا در یک فضای اعتماد و فضای همکاری هستیم.

ما منافع ملی خود را با منافع بین‌المللی یکجای ساختیم. هدف ما تحکیم یک نظام مردم‌سالار است تا قانون اساسی ما عملی شود، و تمام اقشار افغانستان در مملکت واحد به حیث افغان‌هایی باشیم که حقوق و وجایب مساوی داریم.

طرف دیگر، اقداماتی بود که چه طور اعتماد دنیا را به دست آوردیم؟

لومړۍ خبره دا ده چې زموږ امنیتي او دفاعي قواوو رښتیا قهرماني وکړه. هغه وخت کې، شل میاشتې شاته لاړ شئ یا دوه نیم کاله شاته لاړ شئ، مبصرینو نه ویلې چې دا قوه د دې اراده نه لري، د دې امکانات نه لري، د دې قوت نه لري چې له دې خاورې دفاع وکړي. خلک په ډار کې و چې اوس به سقوط وکړي؟ اوس به سقوط وکړي. نن دا فضا بدله شوه او زه غواړم د امنیتي او دفاعي قواوو مشرانو او هر سرباز، هر افسر ، هر پولس ، هر ساتنمن او هر بریدمل څخه مننه وکړم. ستاسو په استازیتوب ، ستاسو د اولادنو په استازیتوب، د خویندو او اناګانو په استازیتوب دغې قوې ثابته کړه چې اراده لري.

حمله اولی که سر ما صورت گرفت در دانگام بود، یک هفته وقت گرفت تا ما دفاع از یک تپه انجام دهیم. امروز، شبی نیست که دوازده تا 15 عملیات را قوای امنیتی و دفاعی شما به آسانی نتواند تنظیم کند. مراکز هماهنگی و هماهنگی در سطح رهبری به صورت اساسی آماده است و در رهبری تغییرات اساسی آمده است. برای بار اول، سیستم تقاعد در قوای امنیتی و دفاعی ما اجرا شد. نسل نو ما از نسل گذشته‌ی ما با افتخار امتنان کرد. نسل نو را امکانات دادیم. بنائاً همکاران بین‌المللی ما دیدند که هم اراده داریم، هم ظرفیت داریم. از طرف دیگر (در مورد) تدارکات که در یک قسمت‌اش هنوز هم شاید انتقاد داشته باشید که چرا رییس‌جمهور و رییس اجرایی، وزیر صاحب مالیه و دانش صاحب و وزیر صاحب عدلیه و وزیر صاحب اقتصاد این مقدار وقت را صرف می‌کنند! چون بدون شفافیت، بدون مدیریت و امکانات، باور (بین‌المللی) پیدا نمی‌شد. دنیا دید که ما 2 میلیارد افغانی را تنها در تدارکات غذای وزارت دفاع صرفه‌جویی کردیم و ما حاضر هستیم امکانات خود را مدیریت کنیم.

بخش دیگر، سهم خود ما است. از جناب وزیر مالیه و همکاران‌شان واقعا ابراز امتنان می‌کنم. در سخت‌ترین شرایط مالی افغانستان، عواید مالی افغانستان را 22 فیصد زیاد کردند. بنابراین افغانستان توانست تمام سهمی را که در کنفرانس شیکاگو برای تمویل قوای امنیتی و دفاعی خود وعده کرده بود، فراهم کند. این را رییس‌جمهور اوباما خاصتا یاد کرده‌اند و دیگران نیز یاد کرده‌اند.

نکته دیگر این است که اصلاحات سرتاسری را – مخصوصا در قسمت فساد اداری – روی دست داریم. دنیا باورمند شده که ما با مشکلات خود، خودمان مبارزه می‌کنیم، به ما، دنیا نمی‌گوید که فساد مشکل‌تان است، ما می‌گویم که فساد مشکل ما است و چطور آن را حل می‌کنیم؟ ما می‌گوییم که منابع ما، باید برای خودکفایی استفاده شود، باید سر پای خود ایستاده شویم، باید حرکات سرتاسری را انجام بدهیم و نتیجه‌اش این است که امروز تصمیم گرفته شد که 8500 نفر از قوای امریکا و جمعا 11 هزار نفر، در این جا خواهد بود و در سطح قول‌اردوها، به تعلیم و آمادگی کمک صورت خواهد گرفت. این یک پیغام بسیار عمده است و ان‌شاالله تعالی نتایج‌اش را می‌بینیم.

بله معلوم داره خبره دا ده چې جنګ پر موږ تپل شوی موږ جنګ نه غوښت. تاسو له ماڅخه دا غوښتل چې د کوچنې په ژوند کې تغیر راوړم ، د مظلوم په ژوند کې تغیر راوړم. د کونډې په ژوند کې تغیر راوړم. اما پر دې پوه شی چې همدغه جنګ دی چې د دې مانع شوی چې زه کونډو ته ورسیږم، خو رسیږو. شهیدانو ته ورسیږو او مخصوصا خپلو خویندو او ماشومانو ته ورسیږو.

از این جهت پیغام ما باز هم این است که ملت افغانستان سر صلح اجماع دارد، اما صلحی که پایدار باشد، صلحی که در چارچوب قانون اساسی باشد، صلحی که منافع تمام افغان‌ها را در نظر بگیرد. ضرورت به وضاحت است که هر کس خود را افغان می‌داند، بداند که وسیله (برای دیگران) نشود. څه غواړو، کوم افغان دی چې په دې خاورې کې خپل عزت نه غواړي، نه غواړي چې زموږ ماشوم په آرامه فضا کې لوی شي؟ صلح یک هدیه است که تداوم را به وجود می‌آورد. بین کودتای کمونیست‌ها تا سقوط طالبان، می‌فهمید افغانستان از نگاه مالی چه قدر ضرر کرد؟ 240 میلیارد دالر! این تخمین بانک جهانی است که در سال 2004 انجام داده است.

تداوم صلح موجب می‌شود که تحرک رشد اقتصادی بیاید تا ما بتوانیم از نگاه منابع تمرکز کنیم، بنابراین پیام صلح ما به جای خود باقی است. هر کس که خود را افغان می‌داند باید حال انتخاب کند که وسیله دیگران نشود. کی نمی‌خواهد افغانستان ثبات داشته باشد؟ کسی که به افغانستان، بدبین است. کی نمی‌خواهد که در این جا وحدت همه باشد؟ کسی که نمی‌خواهد در این مملکت ثبات پیدا شود. کی می‌خواهد که ما عاطل و باطل بمانیم؟ کسانی که نمی‌خواهند ما از منابع خود برای پیشرفت استفاده کنیم.

دو بدیل است، خواهران و برادران! یک بدیل، یک افغانستان واحد، متحد با یک دولت پاسخگو در چارچوب قانون اساسی ما است که زندگی افغانستان را تغییر بدهد و موقعیت افغانستان و منابع افغانستان را به خاطر افغان‌ها و به خاطر رفاه افغان‌ها استفاده کند. بدیل دوم، کشمکش، تفرقه، ترجیح دادن منافع شخصی است. پس ضرور است که ما باید تصمیم واضح بگیریم که جهت ما کدام است و ان‌شاالله تعالی در این جهت درست روان هستیم.

در پهلوی تاثیرات امنیتی، معلومدار است که وجود 11 هزار قوای بین‌المللی، تاثیرات اقتصادی هم دارد. بنابراین پس از رکودی که بعد از برآمدن و انتقال اینها رخ داده بود، ان‌شاالله تعالی یک عامل دیگر توسعه هم به وجود خواهد آوردند و در این بخش هم کارهای اساسی داریم.

دنیا، در عین حال از ما تقاضاهایی هم دارد. خوشبختانه این تقاضاها تمامش تقاضاهایی است که ملت دارد و شما بحیث افرادی که دوامدار همراه ملت سر و کار دارید، معلومدار است که از اینها باخبر هستید. تقاضای اول این است که نهادهای امنیتی و دفاعی ما، همه قانونمند و در استعمال منابع موثر و شفاف شود. در فضای عمومی، باور سر اردوی افغانستان به وجود آمده. پیغام مردم ما و هم جامعه جهانی، این است که پولیس ما به اصلاحات گسترده ضرورت دارد و این اصلاحات گسترده را ما انجام می‌دهیم. مساله پولیس مشخص است، چون 6 سال بعدتر از اردو، سر آن سرمایه‌گذاری صورت گرفت و مشکلات خود را داشته. دوم این که ایجاد پولیس، مشکل‌تر از ایجاد یک اردو است. اما پولیس چهره حاکمیت دولت بر مردم است، مخصوصاً بر ضعیف‌ترین اقشار. و پولیس باید به طرف حاکمیت قانون برود چراکه حاکمیت قانون از این راه تثبیت می‌شود، ان‌شاالله.

دوم، معلومدار است که بزرگ‌ترین مساله از نگاه شهرت افغانستان، فساد اداری است. مرکز عدلی و قضایی برای مبارزه با فساد اداری ایجاد شد. در هفته‌های آینده، ملت عظیم افغانستان شاهد اقدامات عملی و اصولی خواهند بود. نکته‌ای را که من می‌خواهم همراه همه ملت شریک بسازم، اقدامات ما در قسمت مبارزه با فساد، قانونی است، و سیاسی نیست؛ در مخالفت با کدام فرد خاص یا جمعیت خاص نیست؛ تنها و تنها تحقیقات اساسی و بر اساس احترام به آزادی لوی سارنوالی و محاکم است. اصلاحاتی که در لوی سارنوالی و محاکم آمده، امید این را برای ما فراهم می‌کند که اینها وسیله تطبیق خواهند بود و قوه مبارزه با جرایم سنگین یک وسیله دیگرش است.

بله برخه معلوم دار چې موږ او نړۍ ورباندې درېدلې او د اساسي قانون فرمایش ده، د افغانستان د میرمنو حقوق دي. موږ څه غواړو څه امتیازات خپلو میرمنو ته غواړو هغه امتیازات چې بې بې خدیجې درلود، موږ بل شی نه غواړو. دا فرمایشات نه دي چې زموږ فرهنګ ته تغیر ورکړي.

دردآور است که امروز سر طفل افغان در بعضی جاها، از طرف بعضی از افراد، تجاوز صورت می‌گیرد، یا اینها حقوق‌شان پایمال می‌شود، مخصوصاا داخل شدن طفل در قوای دفاعی و امنیتی ما یا سوءاستفاده از طفل در این بخش، به هیچ صورت مورد قبول من نیست. باید بتوانیم به وضاحت کامل اقدامات اساسی را در این زمینه انجام بدهیم.

نکته اصولی و اساسی این است که در کنفرانس لندن ما یک طرح را پیشنهاد کردیم که اصل‌اش سرپای خود ایستادن است. چه طور بتوانیم منابع را ایجاد کنیم و ثروتی را در افغانستان ایجاد کنیم که از راه آن احتیاج ما به جامعه جهانی کم شود. ما نهایت ممنون هستیم که بعد از 15 سال و با وجود تمام مشکلات جهانی، هنوز هم جهان در کنار ما ایستاده است. اما هیچ مملکتی تنها بر اساس کمک‌های بین‌المللی نمی‌تواند پیش برود. بنابراین از این 3 سال، ما باید استفاده اعظمی را بکنیم تا ثروتی را ایجاد کنیم که عواید دولت بتواند پاسخگوی ضرورت آینده ما باشد.

حالا که هدف بزرگ ما در بخش قوای دفاعی و امنیتی ما به دست ما آمده، از امروز تا کنفرانس بروکسل، تمرکز عمده‌ی ما راجع به اصلاحات و اقدامات خواهد بود تا وضعیت اقتصادی، حکومتداری، و حاکمیت قانون را در افغانستان به صورت اساسی تغییر بدهد. در آن بخش باز هم مجالس دیگری را خواهیم گرفت که تمام اقشار افغانستان و قشر سیاسی افغانستان اشتراک کنند تا ما بفهمیم به صورت هدفمند پیش می‌رویم و پیغام ما نتایج (مطلوب) دارد.

در آخر من می‌خواهم از شورای ملی ابراز امتنان کنم که به ستانکزی صاحب و حبیبی صاحب رای اعتماد دادند. رای اعتماد به اینها، یک علامت بزرگ بود که قوای امنیتی و دفاعی ما، رهبری قابل اعتماد دارند و تمام ملت و نهادهای افغانستان پشت سرشان ایستاده‌اند.

مننه یشه سون افغانستان، تل د وي افغانستان، زنده باد افغانستان!

پردیس از رادیو آزادی: که څه هم تاسو اشاره وکړه چې نړی له شته محدویتونو سره سره بیا هم حاضره ده چې شل میلیارد ډالر له افغانستان سره مرسته وکړي دا د نړۍ مجبوریت دی، که ریښتیا هم په افغانستان کې دا ظرفیت رامنځته شوی چې تاسو هغوی ته قناعت ورکړ، اندیښنه داده چې دا به د نړۍ یو ډول مجبوریت وي؟

رئیس جمهور: نړۍ مجبوریت نه لري، که نړۍ مجبوریت درلود نو سومالیا پسې به ګرځېدل، خطر اوس په یو ځای کې نه دی، نړۍ به په لیبیا باندي توجه کړې وه، سوریې پسې به ګرځيدلې و، نړۍ اخته ده په سوریه باندې، څومره وخت شو، یو د سولې کنفرانس نه شي دایرولی، عرض مې دادی! په ډير عجز سره چې موږ وکړای شول نړۍ ته قناعت ورکړو. لومړۍ خبرې ته وګورئ، کله چې ما پس له الف دا چوکاټ مطرح کړ چې داعش پر یو نړیوال خطر بدلیږي چا را باندې باور درلود که نه؟ ټولو وخندل او ټولو مبصرینو دلته هم ویل چې ګوره د ده خو د ګدایی چل زده دی، خلک ویروي.

ما چې وویل چې تروریستي بنسټونو ته انتقال ورکول کیږي چې زمونږ خاوره بیا خدای ناکرده بدله کړي چا باور کاوه؟ نو دا یې اوله برخه وه، که هغه تحلیل چې موږ وړاندې کړ او دوهم ما چې د پنځم موج خبرې مطرح کړې ټوله نړۍ په یوه چوکاټ کې راغلې او دریم زموږ اقدامات و.

زموږ کوم ګاوندی نه دی چې موږ ورته مراجعه نه وي کړې، چې مونږ ورته اساسات نه دي جوړ کړي، له اروپا سره، یعنې که اقداماتو ته وګورو یو اقدام او تحلیل دی چې په تحلیل مونږ خلک قانع کړل، له اوباما سره مې له لسو ډېر، یوازې ویډیو کنفرانسونه درلودل. پوهیږی چې ولسمشر اوباما څومره یو منطقي، یو تحلیل کوونکی شخص دی؟ که اقدامات یې نه وای لیدلي! او دوهمه برخه یې اقدامات و او دریم زمونږ ملي اجماع وه چې قربانی ته حاضر وو،نو دغه اساسات سره یوځای شول او دوی قانع شول چې افغانستان ارزي.

له نیکه مرغه زه غواړم چې له هغه امریکایي، اروپایي او نورو جنرالانو چې زموږ سره اوږه په اوږه دریدلي وو هم مننه وکړم، دوی د افغانستان په شرایطو پوه و. نن د امریکا لوی درستیز پخوا د آيساف د قواوو مشر، د ناتو سرقوماندان پخوا معاون د ايسف، د سکام قوماندان همدغه ټول وګوری یو نسل راغی او موږ د دوی سره او یوه برخه یې دا وه چې بعضې اوقات په ما باندې انتقادونه کیږي پر ځاي دي چې وقت مې دد ې نه درلود چې ټولو سره وګورم، خو یوه خبره دا وه، وخت چې کم وي مجبور وې هغه اشخاصو ته قناعت ورکړي چې ملي ګټه راشی، قناعت نن راغلی او په دې اساس موضوع د مرستو په یوې واقعي ژمنې او له ژمنې ډير ترهغه شی چې جناب پردیس صاحب راغلی او ولسمشر اوباما ته هم وګورئ صدر اعظم میرکل او نورو مشرانو ته د اعتماد فضا راغلې، وایي د افغانستان دولت سره مونږ غږیدلي شو. بې له شک او په تحلیل، په نتایجو او عملي اقداماتو باندې، دا موجب ددې شو چې ان‌شالله تعالی زموږ راتلونکې به روښانه وي.

سجاد محمدی از تلویزیون یک: شما در آنجا [وارسا] در سخنرانی‌های‌تان از این مساله که پاکستان تروریستان را با عنوان تروریست خوب و بد تفکیک می‌کند، یاد کردید. شما ملاقات‌های دو جانبه هم داشتید، هم با رییس‌جمهور اوباما، هم با صدراعظم بریتانیا و سرمنشی ناتو و افراد دیگر. دیدگاه مشخص آنها در رابطه به همکاری نکردن پاکستان در مسایل افغانستان و مبارزه واقعی پاکستان با هراس‌افگنی چیست و بالاخره خواست شما از جامعه جهانی با پاکستانی که با افغانستان همکاری نمی‌کند چی بود و چی برخورد داشته باشد؟

رییس‌جمهور غنی: تشکر جناب محمدی صاحب! سوال بسیار معقول کردید. اول ما نیت خود را برای ایجاد مناسبات دولتی با پاکستان ثابت کردیم. شما شاهد هستید که از اولین سفرهای من، سفر به پاکستان بود. دنیا در قسمت نیت افغانستان بر مناسبات نیک با پاکستان و بر ایجاد صلح شک داشت، ما ثابت کردیم که ما، هم نیت صلح را داریم، هم طرح صلح داریم و راه ایجاد طرح‌ها را نیز داریم. مناسبات چهارجانبه در حقیقت نتیجه‌اش چی شد؟ حقانیت دیدگاه افغانستان را در منطقه و دنیا به اثبات رساند.

این کلان‌ترین دستاوردش بود چون 16 شاخص مشخص بود که باید سرش اقدام می‌شد.

در این چارچوب، امروز جای خوشبختی است که افغانستان در محراق اجماع بین‌المللی است. کسانی که در افغانستان همکاری نکردند در حالت انزوا هستند. این انزوا موجب شده که باید راجع به آینده فکر جدی کنند.

باز هم تکرار می‌کنم، افغانستان مناسبات نیک دولت با دولت را با همسایه خود پاکستان می‌خواهد. اما چند نکته باید اساس باشد:

یک: افغانستان 5 هزار سال تاریخ دارد و حاشیه یا استراتیژیک دیپت (عمق استراتیژیک) هیچ مملکتی نبوده و تا آخر الی ابد نخواهد بود. حاکمیت ملی افغانستان را هر کشور احترام می‌کند. هر کسی که در مسایل امنیتی ما مداخله می‌کند و گروه‌های تروریستی را در آغوش خود می‌گیرد، پیام ما برایش واضح است: این ملت در مقابل‌تان نفرت پیدا می‌کند!

دوم: پایگاه و جایگاه به تروریستان ندهید. مردم افغانستان تا کی خاموش بنشینند تا اولادهای ما در «ریاست ده» یا در پولیس، قتل شوند. قتل و قتال و حرکات تروریستی باید، متوقف شود. وضاحت کامل داریم وقتی که با اسناد می‌توانیم ثابت کنیم که از خاک دیگر این عملیات‌ها پلان می‌شود، باید منع شود. ما به کسی اجازه نمی‌دهیم که در مقابل همسایه‌های ما، اقدام شود، اینها هم باید ندهند.

سوم: مناسبات اصولی همکاری می‌خواهیم، دولت با دولت! ما از پاکستان صلح نمی‌خواهیم، ما می‌خواهیم کسانی را که مخالف صلح هستند، از پاکستان خارج کنند. صلح را بین دولتین می‌خواهیم. جنگ نااعلام‌شده پاکستان در مقابل افغانستان که به وضاحت برای‌شان تشریح کردم و مورد سوال قرار ندادند، باید ختم شود. دلیل ما چیست؟ تروریزم پدر و مادر نمی‌شناسد، تروریزم دین و مذهب نمی‌شناسد، تروریزم ملک و ملت نمی‌شناسد، زن و مرد و طفل نمی‌شناسد.

بعد از این که سر مدینه منوره حمله می‌شود و بدبختانه فردی که این کار را انجام داده از پاکستان می‌باشد، ضرورت است که اینها سر اژدها فکر کنند. در کجا است این افراطیت؟ چرا ایجاد شده؟ چرا همکاری منطقوی ایجاد نمی‌شود؟ امروز جهان اسلام را یک اقلیت کوچکِ برابر با یک ناخن، گروگان گرفته. ما میراث کی را داریم؟ میراث بزرگ‌ترین تمدن دنیا را. علم و ادب و همکاری با تمدن‌های دیگر جز فرهنگ ما است. بنابراین باید این گروگان‌گیری را ختم کنیم.

از این جهت، پیام ما به پاکستان، هم پیام مثبت است و هم پیام مشخص! هر مملکتی که در گذشته بین تروریزم خوب و بد تفکیک کرده، قیمت داده. بنابراین ضرورت همکاری است. دشمن مشترک، این تروریزم است که باید مهار شود تا همه ما زندگی کنیم. زیادترین قیمت را به تروریزم کی می‌دهد؟ افراد بی‌بضاعت، فقیر، غریب، طفل، جوان.

حالا وضاحت به میان آمده، همکارهای ما موقف ما را به وضاحت درک کرده‌اند و فضل خدا همراه ما و دولت پاکستان به صورت جدی کار می‌کنند تا به یک چارچوبی برسیم که تنها در حرف نباشد.

حرف آخر من این است که ما از پاکستان در دو سال گذشته حرف‌های خوب شنیدیم؛ عمل! عمل! عمل! باز اعتماد ملت افغانستان، تمام اقشار افغانستان، علمای کرام افغانستان و دولت افغانستان به وجود می‌آید و برای این هدف کوشش‌های اعظمی خواهیم کرد.

نصرت پارسا از آریانانیوز: در اول دستاوردهای ملموسی که در قسمت این کنفرانس داشتید و در قسمت روابط با دنیا واقعا قابل ستایش است و همچنین پیام روشنی را که به پاکستان ارایه کردید. می‌خواهم یک پرسش کوتاه داشته باشم. در بحث رابطه با جهان دستاوردهای قابل لمسی داشتید اما در بحث داخلی و تقسیم قدرت معلوم می‌شود که اختلافاتی وجود داشته و شما یکی از رییس‌جمهورهایی بنظر می‌رسید که در قسمت اِعمال قدرت خیلی حساس است. زمانی که به کشورهای خارجی سفر می‌کنید بحث سرپرست مشخص نیست. در بیرون حرف‌هایی است، بعضی می‌گویند اداره امور از سوی کاخ سپیدار اداره می‌شود و بعضی می‌گویند از سوی معاونیت اول و دوم، اما در این سفر هم آقای عبدالله نبود، هم آقای دوستم. سرپرست کی بود؟ حداقل یک لاسلیک یا دستخطی وجود داشته باشد تا خدای ناخواسته یک حادثه رخ می‌دهد، طیاره سقوط می‌کند، حداقل آینده هم معلوم باشد تا وضعیت نابسامان در افغانستان رخ ندهد.

رییس‌جمهور: جواب‌تان در قانون اساسی است و قانون اساسی وضاحت کامل دارد و هیچ حاجت به بحث نیست. اگر یک حادثه رخ بدهد، قانون اساسی تمام چیزها را پیش‌بینی کرده است. عرض من با ادب خدمت‌تان این است که قانون اساسی وضاحت دارد. شما گفتید کوتاه، من هم خدمت‌تان کوتاه عرض کردم.

نکات اصلی کار ما پیش روی ماست و شما شاهدش خواهید بود. اصلاحات به شکل گسترده است تا قسمی که قانون اساسی فرمایش داده، اداره در خدمت مردم قرار بگیرد. تمام طرز کار من طوری که شما شاهد بوده‌اید بر اساس مشوره است. روابط ما با شورای ملی را ببینید، روابط ما با ستره محکمه و سارنوالی را ببینید، همه در داخل اداره افغانستان حوصله بزرگ استراتیژیک می‌خواهد و امید است که دیده باشید که حوصله، نتیجه داشته و باز هم حوصله‌تان را می‌خواهم.

فهیم عابد له نیویارک تایمز: تاسې ژمنه کړې چې وروسته له 2020 کال به افغانستان د خپلو امنیتي ځواکونو لګښت خپله پوره کوي، افغانستان کې امنیتی ستونزې شته دي، دا به له کومو سرچینو پوره کیږي او امنیتی ستونزو ته په پام سره دا به ممکنه وي که نه؟

رئیس جمهور: ډيره مننه! د افغانستان تراژیدي داده چې موږ یو ډير بډای مملکت یو او اکثریت مطلق مو غریب خلک یو، یو کم څلوېښت فیصده د افغانستان ولس په 2014 کې د بیوزلۍ له کرښې کښته و، یعني یو ډالر او پنځه ویشت سنټه. زموږ اویا فیصده ولس په ورځ کې له دوه ډالرو کم پیدا کوي. له بلې خوا د افغانستان منابعو ته وګورئ، لومړی شی زموږ موقعیت دی. حرکات مو لیدلي چاه بهار مو ولید، تاپي مو ولید، کاسا مو ولید، له دې موقعیت نه به موږ انشالله په راتلونکې کې په میلیاردونو پیدا کړو، نو ځکه زموږ د موقعیت تبدیل له جغرافیی څخه سیاسی اقتصاد ته زموږ لومړی هدف دی.

دوهم: زموږ اوبو ته وګورئ، یوازې له هرات څخه تر کندهاره موږ د پنځه نیم میلیارد څخه تر شپږ نیم میلیارد متر مکعب د اوبو د ذخیره کولو توان لرو، که په بل عبارت یې وګورئ ځکه له امریکا سره تاسې بلد یې، افغانستان کې ددې ظرفیت شته چې موازي د لسو( اوفر ټایمه) ولري د اقلیم د تبدیل سره او ددې سره او فضل د خدای ج مونږ ځمکه هم لرو، نو دافغانستان کرهنه او ددې ارتباط د نړئ سره دوهمه مسئله ده. زه له تاجرانو سره کیناستم، پوهیږی په دوبې کې د تاجرانو او د دوی د مقاماتو بررسی څّه ده؟ ۱۶ تر 18 میلیاره ډالره افغانان په دوبۍ کې لري، په تیره هفته کې ددې شاهد وی چې الکوزي صاحب یعنی عبدالرحمن خان الکوزي 350 میلیونه افغانۍ پانګونه وکړه ، افغانستان پیسې لري خو اعتبار نه لري چې دا پیسې څنګه په کار واچوی.

ما د افغانستان له خصوصی سکتور سره ډير واضح بحث شروع کړی، نن صادراتو ته وګوری، د کابل هوایي اډه د میوې د صاداراتو پر ځاې بدله شوه، تیر کال به یې زورول، سږ کال هره ورځ وګوري لاړ شي کمین زاده صاحب سره وګوری. څلورم زموږ ځوان نسل دی، اویا فیصده افغانان له سن څخه کم دي. زه غواړم چې په دې راتلونکو دریو میاشتو کې پر مسلکي تعلیماتو او ځوان نسل باندې یوه بنیادي پانګه واچوم.

او پنځم زمونږ معادن دي، 33 فیصده زموږ معادن چې مطلق هم له هوا سروې شوي او په ځمکه باندې تخمینا 30000 میلیونه ډالره دي دا اویا فیصده باقیمانده دا امکانات باید تثبیت شي او په کار واچول شي د ولس لپاره، او بل اوسني امکاناتو ته هم وګورئ، هوایي اډو ته وګورئ، نن نظامي برخه حد اقل 13 میلیاره ډالره زموږ په هوایي اډو لګول شوې دي، دا نده چې هیڅ نه لرو، انسجام په کار ده، او بله خبره داده چې ان‌شالله تعالی تاسو ته به هم مهمه وي: یو نوی نسل لرو چې تاسو ټول د هغه استازي یاست، افغانستان ملت کې ظرفیت شته چې دغه ظرفیت لا په دولت کې نشته، دغه ظرفیت چې ولس کې ایجاد شوی په یو ډير شفاف او روښانه طریقې باندې باید دولت ته راشي.

نو زه غواړم چې له راتلونکې هفتې درته ووایم چې د اداري اصلاحاتو مشري به د یو عالی کمیسیون په چوکاټ کې زه خپله وکړم چې هر تحصیل یافته او هر مجرب افغان په دې اعتبار ولري چې بې له وسیلې او واسطې، بې له دې چې څوک وګوري چې له کوم ځایه راځي او څنګه. دا کارونه که وکړو ان‌شالله تعالی حرکت راوړلی شو، اما معلومدار باید شرایطو ته وګورو او د شرایطو په چوکاټ کې زموږ همکارۍ له منطقې سره، اسلامي نړۍ سره او نړۍ سره ټول لازمي دي، نو ضرورت د افغانستان دی که داخل کې اقتصادی منابعو ته ګورئ ډير وخت غواړي هر حرکت چې زموږ یو ګاوندی کوي او مثبت نتایج ولري د افغانستان په ودې باندې تاثیر لري او اماکانات نظر مننه.

ولی آرین از طلوع‌نیوز: آقای رییس‌جمهور شما گفتید که در نیروهای مسلح افغانستان هیچ کاهشی از 352 هزار به میان نخواهد آمد، در حالیکه خیالی بودن نیروها می‌تواند نگران‌کننده باشد. یعنی شمار زیادی در میان نیروهای مسلح افغانستان خیالی هستند. چه قدر مطمئن هستید که 352 هزار نیرو وجود فیزیکی دارد یا کامل هستند، در حالی که خودتان هم نگران خیالی بودن نیروها بوده‌اید. و این که شما در نشست وارسا گفتید که در تمام منطقه یک کشور در پیکار با هراس‌افگنی همکاری نمی‌کند و آن هم پاکستان است، اما پاکستان در واکنش به آن، حرف شما را خصمانه و تاسف‌بار گفتند. چرا چنین گفتند؟

رییس‌جمهور: نکته اول این است که من روی تشکیل صحبت کردم که تشکیل 352 هزار کم نخواهد شد. نکته اول تشکیل است چون اگر سر یک عدد به نتیجه نرسیده باشید و اگر عدد را صد هزار کم می‌کردید، دوباره نمی‌توانستید زیاد کنید. این نکته اول بود و امید است که در گرفتن این تعهد با وجود انتقادات یا اتهامات سر خیالی بودن، با من همکار و هم‌صدا باشید.

دوم، تمام نیروهای دفاعی و امنیتی ما زیر بررسی و نظارت است. نه تنها قوای امنیتی و دفاعی ما زیر نظارت است بلکه معلمین ما زیر نظارت است، مکاتب ما زیر نظارت است. یک سیستم شفاف و واضح ایجاد می‌شود تا بفهمیم که کی هست و در کجا وجود دارد. اما در عین حال تقاضای من این است که مبالغه خودش مورد سوال قرار می‌گیرد. اگر کسی ادعا می‌کند که 10 هزار کمبود است یا 20 هزار کمبود است، این خود یک حرف است؛ اما کسی که ادعا می‌کند 2 صد هزار کمبود است، این واقعیت نیست. ما متعهد هستیم و هدایت من به تمام قوای امنیتی و دفاعی و والی صاحبان هم که حالا اختیار داده‌ام، وجود دارد. بعد از این سیستم‌های اساسی تثبیت هویت هر فرد به وجود می‌آید تا اطمینان کامل داشته باشیم که هر فردی را که می‌گوییم وجود دارد، وجود خواهد داشت و از امکاناتش استفاده اعظمی می‌شود. در مورد تدارکات دیدید که به صورت اساسی در حال پیاده کردن شفافیت هستیم، هنوز هم نتیجه کامل را نداده است اما امید است که در 3 سال آینده بفهمیم هر یک افغانیگی که برای تقویه قوای دفاعی ما مصرف می‌شود، نتیجه (مطلوب) می‌دهد.

قسمت دیگر تقدیر از قربانیان شهدای ماست. 549 نفر به شمول 13 دختر جوان از اکادمی فارغ‌التحصیل شدند و یک هفته بعد یک قسمت عمده اینها در خط اول جنگ بودند. اینها واهی نیستند، اینها به این وطن عقیده دارند، باور دارند و مبارزه اینها بخاطر نسل‌های آینده است، بنابراین باید تقدیر شوند. نکته اساسی این که هر کسی که امروز در قوای امنیتی و دفاعی افغانستان هست، بر اساس پِشک یا بر اساس مجبوریت یا بر اساس جمع کردن از کوچه‌ها نیست، اینها «رضاکار» هستند. این بخش قضیه هم باید در نظر گرفته شود. همه شما امروز در این جا هستید و عید به خیر گذشت، اما می‌فهمید که چرا عید به خیر گذشت؟ تمام قوای امنیتی و دفاعی ما در احضارات خاص بودند و به یک نفرشان هم اجازه ندادیم که به رخصتی بروند. من از اینها تشکر می‌کنم.

هر دو طرف قضیه ضرور است. ما باید بحث سازنده را ایجاد کنیم تا از یک طرف نظارت سرتاسری مردم وجود داشته باشد و از طرف دیگر احضارات، امکانات و اینها و سیستم‌سازی و نظام‌سازی که در وزارت داخله خاصتاً تمرکزشان روی این است و همچنین در جاهای دیگر.

چرا سر من قهر هستند؟ این را شما برای مردم افغانستان تعبیر کنید. اما امید است که قهر بعضی همسایه‌ها، موجب افتخار ملی ما باشد.

تشکر، بخیر باشید

کد(10)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است