به دنبال بی نتیجه ماندن گفتگوهای صلح، نگرانی ها از تشدید بحران امنیتی سیر فزاینده به خود گرفته و مجلس نمایندگان در این پیوند مقام های امنیتی را به مجلس فراخواندند اما مقام های امنیتی ناامنی ها را به دوش طالبان و حامیانشان، پاکستان انداختند.

علی احمد احمدی، معاون پیشین والی غزنی در برنامه «تحول» گفت: وضعیت جنگ و صلح در افغانستان پیچیده تر از آن است که حل آن از توان طالبان و نظام ما بر آید. حرفی که امروز سرپرست ریاست امنیت ملی می گوید، حرفی بسیار تکراری و مزخرف و غیر قابل باور است. امروز همه اطفال افغانستان هم می دانند که طالبان تروریزم هستند و بر اساس انگیزه های بیرونی به وجود آمده اند و بر اساس انگیزه های بیرونی می جنگند و بر اساس همان انگیزه ها هم در افغانستان صلح و امنیت برقرار نمی شود.

وی، جنگ و صلح افغانستان را به دست خارجی ها می داند و می گوید: پروسه مذاکرات چهارجانبه فرصتی برای طالبان بود که بتوانند تجدید قوا کنند. بخشی از این ملامت متوجه دولت افغانستان و بخشی از آن متوجه پشتوانه های بیرونی است. متاسفانه در زمانی که مذاکرات چهارجانبه انجام می شد، مقام های پنتاگون، حامیان بیرونی و ناتو می گفتند که سال 95 برای افغانستان بسیار دشوار است. از طرفی مذاکرات را هم به پیش می بردند. به همین جهت است که گفته می شود جنگ و صلح از توانایی طالبان و دولت خارج است و این خارجی ها هستند که همه چیز را به دست دارند.

احمدی، در ارتباط با زمینه نیرو گرفتن طالبان در کشور بیان داشت: بحران و فسادی که درون کشور وجود دارد، ضعف مضاعفی که در دستگاه نظام به چشم می خورد، همه پیش زمینه هایی برای قدرت گرفتن مخالفان هستند، این ضعف هم مهیا شده است تا مخالفان بتوانند از این فرصت و از این خلا بهترین استفاده ممکن را کنند. اگر مردم افغانستان بدانند و مطمین باشند که یک بدیل مناسب غیر از طالبان و عمارت اسلامی در افغانستان می تواند جوابگو باشد، بستر انقلاب و خیزش به تمام معنا فراهم است و به پا می خیزند اما چون مردم از دوره عمارت اسلامی خاطره ای بسیار تلخ دارند، با مشکلات کنار می آیند.

معاون پیشین والی غزنی، نظام افغانستان را دیکتاتورانه خوانده و افزود: اصولا نظام ها در دنیای مدرن دو نوع هستند. یک نظام اقتدار گرا و شخص محور و دیگری نظام جمع گرا و مردم محور است. متاسفانه ما در افغانستان تجربه نظام های سلطنتی که یک فرد زعیم نظام و همه کاره نظام، عقل کل و نماینده خدا است را تجربه می کنیم و تمامی صلاحیت ها و تصمیم گیری ها در قبضه یک نفر است. این در حالی است که در دنیای مدرن زندگی می کنیم.

وی ادامه داد: دو سال برای یک نظام که نتوانسته حداقل چارچوب کلی اداره خود را بسازد، فاجعه است. دو سال از حکومت وحدت ملی می گذرد و وضعیت جنگ، اقتصاد، چور و چپاول و بی اعتمادی به بدترین حد ممکن رسیده و حتی فاصله مردم بین نظام چندین برابر شده است. این خود معیاری است که گردانندگان نظام باید در نحوه عملکرد خود تصمیم بگیرند. هم اکنون فقط پنج نفر در کشور هستند که یک ملت سی میلیونی را اداره می کنند. هم اکنون تیم خاصی در شورای امنیت هستند که اگر کسی با اصول آنها بتواند کار کند ولو که آن فرد فاسدترین عنصر و بدنام ترین عنصر باشد حق کار در این وطن دارد.

کد (30)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است