قطعنامه جرگه ملی مشورتی صلح
12 الی 14 جوزا - 1389 هـ ش
خیمه لویه جرگه
شهر کابل

جرگه ملی مشورتی صلح که به اشتراک 1600 تن از نخبگان ملت رنجدیده افغانستان مشمول نمایندگان منتخب ملت در مجلسین شورای ملی، شوراهای ولایتی، علمای کرام، متنفذین قومی، نهادهای جامعه مدنی، نمایندگان مهاجرین افغان مقیم ایران و پاکستان و سایر اقشار جامعه که در 13 کتگوری تنظیم و دعوت گردیده بودند. برای مشوره جهت جستجوی راه های بیرون رفت از ناامنی های موجود و رسیدن به صلح پایدار در کشور تحت ریاست پروفیسور برهان الدین ربانی تدویر یافت.
اعضای جرگه ملی مشورتی صلح، طی سه روز مطابق اجندای مطروحه در جلسات متعدد کمیته های کاری و جلسه عمومی بحث های همه جانبه نموده و بالای مواد آتی به توافق رسیدند:

ما اشتراک کننده گان جرگه ملی مشورتی صلح، با درک مکلفیت های دینی و ملی خویش و با درنظر داشت اینکه صلح یک ضرورت حیاتی و خواست هر فرد این ملت بوده، از ابتکار و تعهد رئیس جمهوری اسلامی افغانستان که بر مبنای مشوره با ملت برای پایان دادن به جنگ و خونریزی در کشور و رسیدن به صلح پایدار از طریق مسالمت آمیز اتخاذ گردیده، پشتیبانی همه جانبه می نماییم.

ما از عزم، تحمل، شکیبایی و قربانی های مردم مسلمان افغانستان برای رسیدن به صلح پایدار و رفاه همگانی در کشور قدردانی می نماییم.
مردم افغانستان حمایت همه جانبه جامعه جهانی بخصوص ایالات متحده امریکا را در بازسازی نهاد های ملی و زیربناهای کشور به دیده قدر نگریسته و خواهان ادامه همکاری های وسیع، موثر و بنیادی شان می باشد.

ما از تلاش های دلسوزانه کشورهای اسلامی، بالأخص خادم حرمین شریفین پادشاه عربستان سعودی و جمهوری ترکیه برای پشتیبانی از اقدامات و ابتکاراتی که منجر به صلح در کشور جنگ زده ما می شود قدردانی نموده، خواهان تداوم، تسریع و گسترش همکاری بیشتر آنها می باشیم.

ما اشتراک کننده گان جرگه ملی مشورتی صلح موارد ذیل را فیصله نموده و از دولت جمهوری اسلامی افغانستان و طرف های درگیر جنگ، تقاضا می نماییم تا در تعمیل آن اقدام صادقانه، فوری و ملموس نمایند.

مفاهمه، مذاکره و موافقه برای رسیدن به صلح پایدار:

1. ما اشتراک کننده گان جرگه ملی مشورتی صلح از تمام طرف های درگیر در جنگ مطالبه می نماییم تا در مطابقت با ارشادات دین مقدس اسلام، ندا و خواست مردم افغانستان برای قطع جنگ، برادر کشی و رسیدن به صلح دایمی لبیک گفته و راه مفاهمه و مذاکره را در پیش گیرند. این ابتکار صلح و آشتی میان تمام افغان ها بوده و به هیچ وجه در برگیرنده عناصر افراطی خارجی و شبکه های تروریستی بین المللی نمی باشد.

2. دولت باید یک برنامه همه جانبه را برای آغاز پروسه صلح، با در نظر داشت فیصله های جرگه ملی مشورتی صلح تدوین و تلاش برای تامین صلح را بحیث یک استراتیژی ملی و دایمی اعلان نماید.

3. تلاش های صلح نباید دست آورد های نظام و ارزش های قانونی آن را زیر سوال قرار داده و منجر به ایجاد بحران تازه در کشور گردد.

4. جهت رسیدن به صلح پایدار تعهدات همه جانبه و صادقانه تمام جناح های ذیدخل، یک امر ضروری می باشد. ما اشتراک کننده گان جداً تقاضا می نماییم، تا به خواست مردم افغانستان و اشتراک کننده گان جرگه ملی مشورتی صلح و فیصله های این جرگه احترام گذاشته و بصورت جدی و صادقانه در عمل پیاده گردد، در غیر آن به ارزش تاریخی جرگه صدمه وارد خواهد شد.

5. ما از تمام جناح های ذیدخل تقاضا می نماییم تا از پیش شرط های که زمینه اغاز مذاکره و مفاهمه را غیر ممکن میسازند، اجتناب نموده و روش های سازنده و انعطاف پذیر را برای آغاز تفاهم روی دست گرفته، حسن نیت خویش را ابراز نمایند.

6. جلوگیری از دامن زدن به مسایل قومی، منطقوی، لسانی، سمتی، تنظیمی، مذهبی و سیاسی که منجر به خدشه دار شدن وحدت ملی می گردد، در اولویت های کاری اطراف ذیدخل قرار داده شود.

7. فراهم سازی زمینه های سرمایه گذاری جهت تقویه بنیه اقتصادی، انکشاف و رشد منابع بشری و زیر ساخت های کشور، بمنظور ایجاد اشتغال، کاهش فقر و ارتقای ظرفیت های تعلیمات اسلامی و عمومی در صدر برنامه های دولت قرار گیرد.

ایجاد چهار چوب مذاکره با ناراضیان:

8. ما از دولت افغانستان و نیروهای بین المللی مستقر در افغانستان تقاضا می نماییم که:

- بعنوان حسن نیت، در مورد آزادی آن عده افراد که به اساس راپور های نادرست و یا اتهامات ثابت ناشده در زندان های مختلف بسر می برند، اقدام فوری و جدی نماید.

- دولت باید در تفاهم با جامعه جهانی در مورد حذف اسامی مخالفین از لست سیاه اقدام عاجل نمایند.

- دولت و نیرو های بین المللی باید امنیت و مصئونیت کسانی را که به پروسه صلح می پیوندند، تضمین و تامین نماید و زمینه بازگشت ایشان را به زندگی مصئون مساعد سازد.

- از نیروهای بین المللی و افغانی جدا تقاضا می گردد، تا از دستگیری های بی مورد و تلاشی های خود سرانه منازل و بمباردمان ساحات مسکونی که باعث تلفات ملکی می گردد، جدا خود داری ورزند.

- دولت باید اقدامات جدی را برای بدست گرفتن رهبری عملیات نظامی و هماهنگی میان نیروهای بین المللی موجود در افغانستان روی دست گیرد.

- ناراضیان مسلح باید خشونت و همه فعالیت هایی را که منجر به قتل هموطنان عزیز و تخریب زیربنا ها می گردد. ترک نموده و رابطه خود را با شبکه های القاعده و تروریستی قطع نمایند.

- از جامعه بین المللی تقا ضا بعمل می آید تا در تجهیز، آموزش و تقویه نیرو های امنیتی افغانستان همکاری و اقدامات جدی نماید، تا این نیرو ها قادر گردند که مسئولیت تامین امنیت مردم و کشور خود را بعهده گیرند.

- ما از جامعه بین المللی خواهان تعهدات دراز مدت هستیم، تا افغانستان دوباره به میدان کشمکش ها و رقابت های منطقوی مبدل نگردیده و از مداخلات بیرونی جلوگیری بعمل آمده، زمینه را برای تقویه همکاری های منطقوی مساعد سازد.

- ما از جامعه بین المللی تقاضا می نماییم تا از پروسه صلح تحت رهبری جمهوری اسلامی افغانستان پشتیبانی همه جانبه نمایند.

- دولت با همکاری مردم برای ایجاد حکومت داری خوب، سپردن کار به اهل کار، مبارزه علیه فساد اداری، اخلاقی و غصب در سطح مرکز و ولایات اقدام نماید. این اقدامات اعتماد مردم را بالای دولت بیشتر ساخته و در نزدیک ساختن ملت با دولت و موفقیت پروسه صلح، نقش کلیدی ایفا می نماید.

- مردم افغانستان خواستار صلح عادلانة می باشند که در آن حقوق تمام اتباع کشور بشمول زنان و اطفال در نظر گرفته شده باشد و بمنظور تامین عدالت اجتماعی، جرگه تاکید می نماید تا قوانین بالای تمام اتباع کشور طور یکسان تطبیق گردد.

9. ما اشتراک کننده گان این جرگه از علمای کرام، مسئولین و دست اندرکاران رسانه های صوتی، چاپی و تصویری تقاضا بعمل می آوریم تا از منابر مساجد و وسایل ارتباط همگانی برای تبلیغ صلح و ترک خشونت استفاده رسالتمندانه و مسئولانه بعمل آورند.

10. ما اشتراک کننده گان این جرگه از تمام مردم متدین خویش تقا ضا می نماییم تا یکجا با دولت برای پایان دادن به نا آرامی های کنونی کشور دست بدست هم داده و در موفقیت این پروسه تلاش نمایند. دولت باید تمام تدابیر لازم را به همکاری مردم برای تآمین امنیت روی دست گرفته و جلو اعمال تخریب کارانه و تروریستی را بگیرد.

ایجاد میکانیزم برای مذاکره با ناراضیان:

11. کمسیون با صلاحیت یا شورای عالی صلح برای عملی ساختن مشوره های جرگه و پیشبرد پروسه صلح در کشور ایجاد گردد. این نهاد به مرور زمان نمایندگی های ولایتی، ولسوالی و محلی خود را ایجاد و توسعه بخشد، که در ترکیب آن شخصیت های مصلح اعم از برادران و خواهران دلسوز، علمای کرام، بزرگان قوم، یک یک نفر نماینده از مجلسین شورای ملی و مخالفینی که دست از جنگ برداشته باشند، شامل گردد. این شورا باید کمیته خاصی را برای رسیده گی به زندانیان، رهایی و بازگشت آنها به زنده گی عادی ایجاد نماید.

12. ما اشتراک کننده گان این جرگه ملی مشورتی صلح تعهد می نمایم تا بصفت پیام آوران صلح حین بازگشت به مناطق و محلات خود، پیام صلح این جرگه را بمردم خود رسانیده و در این راه سعی و تلاش همه جانبه را به همکاری ادارات محلی، علما بزرگان قوم، جوانان و زنان براه اندازیم تا باشد سهم دینی و ملی خویش را در تامین صلح ایفا نماییم.

13. جهت کسب حمایت جامعه جهانی از قطعنامه جرگه ملی مشورتی صلح، دولت جمهوری اسلامی افغانستان مکلفیت دارد تا آن را شامل اجندای کنفرانس کابل نماید.

14. دولت باید از طریق میکانیزمی که ایجاد می گردد، در مورد پیشرفت برنامه صلح مردم را طور متدوام و شفاف درجریان قرار بدهد.

15. سفارشات کمیته های بیست و هشتگانه جرگه، جهت تدوین و پیگیری برنامه عمل و ستراتیژی صلح ضمیمه این قطع نامه می باشد.

16. در اخیر جرگه ملی مشورتی صلح به نمایندگی از ملت مسلمان افغانستان، حمله وحشیانه نیروهای نظامی اسرائیل را در آبهای بین المللی بالای کاروان کمک های بشردوستانه برای مردم مظلوم و محاصره شده فلسطین در نوار غزه که منجر به قتل و جراحت ده ها تن گردیده شدیداً تقبح نموده، با خانواده های کشته شدگان و مجروحین ابراز همدردی می نمایند، از بارگاه ایزد متعال صبر و استقامت را برایشان استدعا می نماید.

از ملل متحد و جامعه جهانی جدا تقاضا می گردد تا به محاصره ظالمانه نوار غزه خاتمه دهند.

>>>   سلام. اگر قرار باشد که خون اینهمه شهید معلول ومعیوب که به خاطر برائت دادن یک عده انسان های که از هیچ نوع ظلم به مقابل این ملت مظلوم وبیچاره دریغ نورزیده اند باشد بهتر است که بگویم مرگ بر این صلح
با احترام هرات

>>>   سلام به همه صلح دوستان: ابتدا از شبکه اطلاع راسانی افغانستان تشکر می کنم که این فرصت را برای هموطنان خود فراهم نمودند که تا باشد آنها با استفاده از این فرصت خوب انترنتی ابراز نظر کنند.
من امید وارم که این جرگه اغازی برای دست یابی به یک میکانیزم تأمین صلح در کشور باشد ولی با تأسف و تآثر باید گفت که این جرگه شکل نمایشی را بخود داشت و به هیچ صورت در تامین صلح موثر و کارائی نخواهد داشت. بدون شک همه خواهان صلح و ثبات در کشور هستیم ولی تدویر جرگه ها بمنظور راهکاری برای رسیدن به صلح هیچ گاه موثر واقع نخواهد شد. باید اورگان های امنتی کشور، راهکار های موثر و عملی را جهت رسیدن به صلح سرتاسری داشته باشند. بنظر من یک دولت زمانی میتواند به صلح دست یابد که در آن ویژه گی های چون: عرضه خدمات عامه، شفافیت، پاسخ گو بودن، عدالت سرتاسری، حسابدهی و غیره موجود باشد ولی با تأسف افعانستان فاقد همه ویژه گی ها فوق است. اگر به ماده هشتم قطعنامه شانزده مادئی جرگه مشورتی صلح نگاه کنیم در آن از مبارزه با فساد، سپردن کار به اهل کار، تامین عدالت اجتماعی و تطبیق قانون بشکل یکسا بالای همه اتباع کشور تزکر رفته است. ولی این مواردی است که دولت مکرراً بالای آن تاکید داشته ولی هیچ گونه اقدام عملی در این زمینه از سوی دولت نشده است، بناً این قطعنامه همه مانند سایر برگه ها در روی کاغذ باقی خواهد مند و بس.

>>>   یک ماده را من اضافه می کنم که شاید قصدا ً نیامده باشد:
17- از آنجاییکه فساد در مقام عالیرتبۀ دولتی یا اقارب آنها مانند برادر ، پسر و غیره بیداد نموده و مردم افغانستان و حتی جهانیان را به ستوه آورده و افغانستان را در ردیف فاسد ترین کشور های جهان قرار داده است، بنابران باید مبارزه علیه فساد اداری در اولویت قرارداده شده و مفسدین به هر مقامی که باشد شدیدا ًً مجازات گردد.

>>>   شاید چنین جرگه هایی را تنها راه نجات از این بحران ها دانست ولی متاسفانه همانطور که ما شاهد بودیم دیدیم که طالبان یا حداقل مزاحمین همسایه در لباس طالب چندان از این طرح استقبال نکردند.

>>>   فقط بند های 11و 1 از 8، محصول این همه مصرف و خرج و مخارج بی دلیل و صرف اوقات مناسب است که اگر هم اجرا شود، زیرا طرف مقابل خارجی ها است و دولت نقش در بگیر و ببندهای سیاسی ندارد و نخواهد داشت و توانایی هم ندارد. عملاً از دوطرف و یا چند طرف دیگر چیزی درخواست نشده که به عنوان حسن نیت کاری در ابتدای کار انجام دهند.مگر آزادی بعضی از کسانی که عضویت در جناح خاص را هم ندارد و دولت و خارجی ها با برنامه از پیش تعیین شده آن هارا چند ماه قبل اسیر گرفته بودند تا در صورت درخواست شورای صلح آنان آزاد گردد.طرف های مخالف دولت هم حضور چشم گیر نداشته است. زیرا کسی شرکت نکرده بودند. مخالفت موجود بین برخی بمایندگان مجلس، شورای ملّی، والی های ولایات و ...ضروت به شکل گیری جرگه صلح نداشت، فقط اختلاف آن ها سری منابعی است که خارجی ها می دهد و دولت تنها و با خانواده جناب کرزی و برخی گردن گلفت های مثل فهیم و خلیلی و غیر ذالک می خورند. اختلافات بین آنها سیاسی نیست تا ضرورت به جرگه صلح داشته باشد. ولی اختلافات بین دولت افغانستان و حامیان خارجی اش از سو و از طرف دیگر طالبان دلسوز و ملّی گرا و طالبان دلدرد و سرخورده و طالبان فروخته شده و وابسته به کشور های مخالف ثبات در افغانستان و... جدی است،طالبان وابسته را می توان با پول و دادن امتیاز تطمیع کرد و همانطور طالبان سرخورده و دلدرد را می توان با فرستادن به سعودی و غیره دلداری داد و راضی شان کرد ولی طالبان دلسوز و ملّی گر ا مخالفتش با دولت بر امتیازات مادی و قدرت نستند. بلکه آن ها قانون اساسی و چوکات اداری و دمودکراسی غربی را نمی خواهد آن ها امارت می خواهد نه دموکراسی غربی، بار معنوی هر واژه در جای خود مشهود است و تا زمان که قانون شریعت امارتی در کشور به وجود نیاید آن ها جنگ را ادامه خواهد، پس دیگر صلح معنی ندارد مگر این که این صلح مستمسک باشد برای از بین بردن مطلق کسانی که چنین تفکر دارند و به نحوی گفته آید که نمایندگان صلح به نمایندگی از مردم چنین دستور دادن و از دولت و حامیان خارجی درخواست کرده اند که امنیت را در افغانستان تأمین کنند و کما این در قطع نامه در چندین موارد چنین درخواست شده است. و این راه، طریقه مناسبی است برای جنایت های جدید که ممکن است نسل کشی جدید براه افتد و اسلام ستیزی ویژه ای به راه افتاده خواهد شد و از این طریق ممکن است که خیلی کسانی که فقط دلسوز اسلام است و دغدغه دین و آین و عنعنات ملی و قومی مردم را دارد و کاری به سیاست اصلاً ندارد به جرم مخرب بودن از میان برداشته خواهد شد مانند دوره حضور روس ها که علما و ملاکان کشور را همه نابود و اقتصاد و دین و فرهنگ را به چالش کشاند.
عباس قاسمی. قم

>>>   آيا جرگه صلع نتايج مطلوبي خواهد داد؟
اين سواليست كه در اين روز ها ذهن همگان را بخود مصروف ساخته است.
گرچه جرگه يا مجلس مشورتي، يك عنعنه تاريخي است كه ريشه از فرهنگ افغاني دارد و در بسا موارد از نتايج مطلوبي بهرمند شده است، اما تجارب گذشته نشان داده كه جرگه زماني موثريت داشته كه توسط روحانيون، بزرگان اقوام، علماء و متنفذين دور ازنفوز حكومت ها بمنظور جستجوئي راه حل مشكلي ترتيب و تنظيم گرديده باشد، اما هرزمانيكه حكومت ها در آن اعمال نفوذ كرده اند راه بجائي نبرده است ويا كمتر دستآ وردي داشته است ، كه مثال هاي از آن را تدوير جرگه هاي دوران حكومت داكتر نجيب الله و جرگه مشورتي تحت نام شورائي اهل حل وعقد حكومت مجاهدين، دليل بي نتيجه بودن ها ، هم سوء استفاده از نام وجايگاه جرگه توسط زمام داران بوده است.
حكومت ها همواره بجائي آنكه افراد واجد شرايئط را جمع آوري كنند رجال و شخصيت هاي كليشه مطابق ميل خود انتخاب ميكنند تا خود كوزه گر و كوزه خر وكوزه فروش باشند،حالا بايد منتظر بود وديد كه اينبار چه مي شود ؟ آنچه كه از مقدمات برمي آيد وازانتخاب افراد ديده مي شود، باز همان آش است وهمان كاسه ، سليقه ها بيشتر اثر گذار بوده تا واقيعيتهاي موجود، عده ، عده را فرمايش داده اند بدون آنكه فكر كنند كي دركجا كارميدهد.
بهرحال بايد منتظر بود كه جرگه بعد از افتتاح با چه ميكانيزمي حركت ميكند، آيا ريئس واعضاء دارد؟ اگردارد، چه كسي وبا چه شيوه انتخاب مي شود ،‌به بزرگان و متنفذين كه صلاحيت وحاكميت در اظهارات وعمكرد خود بشكل بيطرفانه داشته باشند سپرده مي شود، كه مستقلانه نكات ضعف هردو جانب يعني حكومت ومخاليفين را شناسائي وبعدآ پيرامون آنها غور و راه حل جستجو كنند؟ يا اينكه شورا بايك حركت درجهت يك ائتلاف سياسي جديد به انحراف كشانده مي شود.
گرچه نتيجه و عملكرد آنرا ميتوان بعد از آغاز كار وانتخاب رئيس واعضاء و همچنان دستورالعمل كار شورا به بررسي گرفت، بازهم طوريكه از قرائن محسوس است، اين بازي ديگريست كه غرب بصورت غير مستقيم، بمنظور ايجاد يك ائتلاف جديد بين حكومت وائتلاف شمال آغاز كرده است ، زيرا در حال حاضر استراتيژي غرب وائتلاف شمال به مراتيب از هرزمان ديگر نزديكتراست،‌غرب حالا به اين نتيجه رسيده است كه پاكستان مركز ايجاد مشكلات ونا امني هاست.
غرب به خوبي ميداند كه طالبان وحكمتيار را آي اس آي براي خود تربيه كرده نه براي غرب، و استراتيژي پاكستان هم از زمان تآسيس آن، برمبنائي مداخله در امور كشور هاي همسايه بوده وبقائي خود را در همين روند يافته است.
چون امنيت افغانستان سبب آغاز حركت پشتو نيزم تحت نام پشتونستان در آنطرف ديورند ميگردد، بنآ پاكستان همواره اسباب نا امنيي را از درون پشتون ها فراهم نموده و برفرق حكومت هاي افغانستان كوبيده است و از جانبي هم اين نيروها را به بهاي گزافي براي غرب در زمانهاي مختلف به عناوين متفاوت فروخته است.
تازمانيكه اتحاد جماهير شوروي حيات داشت ،‌ پاكستان بيشترين بخش اقتصادي غرب را بنام جلوگيري از نفوذ شرق بلعيد واكنون هم تحت نام مبارزه با تروريزم كلانترين سرمايه هاي جهان را مي بلعد كه اين بلعيدن ها باعث شد تا كشورفقير وعقب افتاده پاكستان در كوتاه مدت اتمي شود.
بعد از امضاء موافقت نامه ژيتو تا امروز جنگ افغانستان هيچ معني ومحتوا نداشته ونه دارد، واين پاكستان بوده كه نگذاشته آتش جنگ به افغانستان خاموش شود.
از زمان ايجاد تا زمام داري طالبان همواره ائتلاف شمال فرياد كشيد كه پاكستان عامل نا امني منطقه و جهان است.
بعد از سقوط طالبان وحضور نيروهاي بين الملي وايجاد حكومت تحت الحمايه غرب، بازهم فرياد حكومت هم بجائي نرسيد،تا در اين اواخرغرب متوجه شد كه پاكستان باسياست يكبام و دوهواي خويش نه تنها كشورهاي منطقه وبه خصوص افغانستان را تباه كرده بلكه غرب را ، هم مي دوشد وهم ميكشد.
بخصوص آمريكا نزديكترين متحد استراتيژيكي پاكستان حالا متوجه شده كه پاكستان مركز و پناهگاه امن اسلاميست هاي تندرو واز كل جهان است، واز همين جاست كه نا امني ها در خاورميانه و شرق دور وحتي بخشي از اروپا وامريكا سازماندهي مي شود.
از همين منبع به تعدادي از كشورها از جمله ايران همكاري اتمي شده ، بنآ غرب نا چار است براي جبران اشتباهاتش چاره بينديشد، كه اين چاره انديشي ها نياز مند به شيوه هاي مختلف است، كه يكي از اين شيوه ها تدوير لويه جرگه در حال اجراء است كه اين لويه جرگه احتمالا دو وظيفه خواهد داشت يكي اتمام حجت براي مخالفين وبدست آوردن عده از انها.
دوم نزديك ساختن وبه صحنه كشاندن دوباره جبهه متحد وائتلاف شمال كه انگيزه جنگ عليه طالبان در آنها وجود دارد. غرب ميخواهد جبهه متحد كه عمدتآ مجاهدين درآن عضويت دارند دوباره در كنار حكومت قرار دهد تا از يكطرف حكومت را تقويت كند وازطرفي نيروي جنگ هاي بعدي را از خود افغانها تهيه و آماده نمايد.
بنآ لويه جرگه مشورتي موجود قبل از آنكه صلح به ارمغان بياورد، استراتيژي جنگ هاي آينده را بخصوص در شمال وغرب كشور تدوين مي نمايد.
عمليات چندي قبل درمارجه و فرار دادن طالبان به كوه پايه هاي غور وفراه واعلان عمليات آينده در قندهار اين پيام را ميدهد كه طالبان قبلآ آماده گي به رفتن به طرف شمال وغرب را بگيرند، كه آنها هم ازهمين اكنون اينكار را كرده اند، زمانيكه عمليات در مناطق قبلي طالبان آغاز ميگردد به يك تير دونشان زده مي شود، يكي عمليات هاي بدون دردسر واعلان موفقيت زود هنگام وديگرقرار دادن آنها به مناطيقيكه پذيرش وحمايت مردمي ندارند، آنوقت شدت جنگها بيشتر خواهد بود نهايتآ با تغير شيوه وموفقيت فعلي، درنتيجه ميتوان گفت همه اينها دستآورد لويه جرگه مشورتي صلح در آينده نزديك خواهد بود.
اميد واريم چنين نباشد.
عبدالقدوس جنيدي هرات

>>>   سلام همه افغان ها نیاز به صلح
ماهی را هر زمان آب بگیری تازه است
ما باید یاد بگیریم که به گذشته نگاه نکنیم و تنها گذشته درس باشد
باید به آینده نگاه کرد آینده از آن ملت ماست
ما باید از ملیت به ملت واحد برسیم
همه افغان ها با هم برادر و برابر است
دیگر مصیبت بس است
ما از هر تلاشی که بتواند ملت از وضعیت بد نجات دهد حمیت میکنیم
غفوری از ولایت سر÷ل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است