اشرف غنی در برابر پرسش های خبرنگار آلمانی كاملا بیچاره شده بود مخصوصآ وقتی كه از او پرسید فرزندان شما در آمریكا، خانواده های معاونان تان یكی در تركیه و دیگری در ایران، خانواده رییس اجرائیه در هند و خانواده های سایر مقامات بلند پایه حكومتی هر كدام در كشورهای خارجی در رفاه كامل و با آرامش خاطر زندگی می كنند، پس شما چگونه از پناهجویان افغانستان می خواهید كه در افغانستان بمانند و همانجا در كشور خود زندگی كنند؟

اگر افغانستان جای امن است پس چرا خود تان خانواده خود را به كشور بر نمی گردانید؟

آقای غنی برای این پرسش پاسخ روشن و محكمه پسندی نداشت، ناگزیر طفره رفت و سفسطه بافت و چیزهایی گفت كه نه خبرنگار قانع شد و نه مردم افغانستان، در آن لحظه دشوار، آقای غنی در برابر چشمان نافذ و پرسشگر خبرنگار كاملآ خود را باخته بود و به گنجشكی شباهت داشت كه اسیر عقاب شده باشد.

به كارنامه ها و بی كفایتی های آقای غنی كاری ندارم اما در آن لحظه حساس واقعآ دلم به حال این آدم سوخت.

سخن دیگر اینكه خبرنگاران ما هنوز باید بیشتر بیاموزند.

یحیی جواهری

>>>   اگر فرزندان مقامات درخارج هستند انها پول دارند میتوانند درهرجا به بهترین شکل زندگی کنند. اما افغان های که میروند با تحصیل که دارند ظرفشویی هم نمیتوانند. باید واقع بیننانه فکر کنیم.

>>>   غنی از ضعف روحی و روانی سخت رنج میبرند و از این لحاظ در برنانه های اش نا کام است و دچار سر در گمی است . رهبری وزارت خانها بر اساس تعلق سیاسی سمتی ٬ نژادی ٬ قومی و مذهبی به افراد کم تحصیل ٬ کم تجربه وغیر مستعد تقسیم شده است .
غنی و عبدالله دروغ گو و عوام فریب هستند و توانایی مدیریت این وضع نابسامان دولت داری را ندارند و زمینه اشتغال شهروندان کشور از رهبری حکومت وحدت با این تقرر های غیر مسلکی در پست ها و زیران کم تجربه در آینده نزد یک دور است.
در پهلوی تمام عوامل حکومت و حدت ملی سیستم مدریتی ناقص وکدر های کم تجربه و نا آشنا به بخش سکتوری تنها اکتفا به بچه فلان شخص مهم یا برادر فلان وزیر حکو مت قبلی با عث اشاعه فساد مالی بخران اقتصادی بیککار فقر تنگ دستی و حتی افتضاح سیاسی در کشور است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است