چه قصه های تلخی دارند کودکان وطنم و چه راحت کشته می شوند...

کشتن کودکان فاجعه انسانی است در هر کشور در هر سرزمینی، کاش می شد دل هایشان با دیدن چهره های معصومانه کودکان به رحم بیایید و دیگر هیچ مادری در انتظار بازگشت کودک خود چشم به انتظار نماند. اما دریغ که سال ها است زجر می کشیم و دردمندانه در سوگ نشسته ایم.

پدر و مادر کودکان مظلوم وردک، نمی توانم حدس بزنم که چه می کشید اما این را خوب می دانم که درد مظلومانه و معصومانه رفتن نو نهالان تان چه سنگین و پر سوز است.

متاسفم هموطن...


میثم احسانی

>>>   واقعا که چشم بستن کودگان ازین دنیای خیلی درد اور به پدر ومادر است این درد وسنگنی انرا کسی حس میکند که چنین غم را سپری کرده باشد پسر چهار ساله من را که جنگ های لعنتی در شهر کابل از من گرفت انقدر پر سوز ودرد اور بود که الله متعال میداند که من ومادراش چه درد کشیدیم وهنوز هم درد انروز از ما دور نشده تا اکنون لحطه ی از قلب ونظر ما دور نیست ودر هرجا و مکان که بازی وسرود و خوشی کودکان را می بینیم در جمع انها سید نوید جان را در عالم خیال ورویا هم می بینیم حالانکه ۱۹ سال هم از شهادت طفلکم گذشته است .

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است