در همان لحظات و ساعاتی که مدال ها و لوح تقدیرها و تشکری های شخص رییس جمهور از برخی فرماندهان خاین و مسوولان غایب در جریان جنگ قندوز جریان داشت؛ پلیس های محلی و ملی و اردوی ملی که ساعتها جانفشانی و مبارزه بی وقفه کرده بودند از حکومت دلسرد تر شدند و از استقامت دل کندند.

در همان لحظات و ساعاتی که فعالان مدنی و نهادهای اجتماعی مشغول ستایش و تحسین و اعطای گردن آویزهای افتخار به برخی رسانه های جمعی و نیز مدعیان حقوق بشری بودند؛ زنان و کودکان در محاصره طالبان و خبرنگاران راستین فجایع زیر ظلم و جور حکومت جان دادند.

در همان لحظات و ساعاتی که فعالان اجتماعی در پایتخت در راهپیمایی و تجمع مسالمت آمیز خود از زحمت کشان اصلی بازپس گیری قندوز و سربازان گمنام و بی ادعای امنیتی حمایت کردند؛ افرادی به سمت جنرالی و فرماندهی ارشد در ارگ ریاست جمهوری رسیدند که...

در همان لحظات و ساعاتی که اشرف غنی مصروف اعطای مدال به بابر و مصطفی دوستم بود تا آنان را در اوج جوانی به افتخاری خاص نایل نماید، سربازان در غورماچ و غوریان در نومیدی از رسیدن نیروهای کمکی دسته دسته کشته شدند و تک سرباز همسن و سال پسران جنرال، خودکشی کرد تا به اسارت طالبان نیفتد.

در همان لحظات و ساعاتی که مجلس سنا از عزیزه رحیم زاده نوجوان 14 ساله ی نامزد جایزه بین المللی صلح تقدیر کردند، دختران و زنانی که برای عریض به دادستانی ها مراجعه کرده بودند در مقام سوء استفاده جنسی قرار گرفتند و بسیاری قوانین حیاتی نیز پشت درهای بسته و عکس های یادگاری سناتوران با عزیزه، ماند.

براستی، این تقدیرها و این مدال هایی که نابهنگام و بی مورد همچون ارزن های بی ارزش بصورت گله ای برای گوسفندان داده می شود به چه معناست؟ مگر نه اینکه محبوبیت و شجاعت و غیرت را اذهان عمومی و اموال عمومی مردم ملکی تعیین می کنند نه کاغذهای تایپ شده ی ارگ ریاست جمهوری؟

آیا رییس جمهور و معاون اولش با خود نیاندیشیده اند که این تبعیض گذاشتن های آشکار و این تقدیرنامه های مغرضانه به کجا منتهی خواهند شد؟ چه کسی می تواند انکار کند که این مدال ها در مقابل سرهای بریده جوانان در ولسوالی ها بی ارزشتر از هر چیزی است؟ آیا وجدان خفته ی عبدالرشید دوستم، این چنین فاجعه را بر می تابد که حساسیت و فوریت رسیدگی به ناامنی ها تحت تاثیر اعطای مدال و تقدیرنامه به پسرانش قرار بگیرد؟ هیهات!

کد (8)

>>>   ای وجدان های به خواب رفته کجایید کجایید، نویسنده عزیز ، این مدال ها که کسانیکه غرور ، پایمردی ، شجاعت ، دفاع از ناموس وطن جان دادن فریاد کشیدن زجیر دیده مردمانیکه از دولت کمک خواسته ،سکه سیاه اند که تاریح گوای نامردی در مقابل مردی است ،بذار این مدال های که بتوانند جان این جنابان را در از عذاب وجدن تقلبی نجات بدهند مقایل مادر وطن ارزشی ندارد ، تاریخ گوای این همه بی عدالتی است ..

>>>   همواره یک پرسش اساسی ذهن مرا به خود مصروف ساخته بود، آن هم از زمانی که طبل انتخاباتی به صدا در آمد پرسس این بود که اشرف غنی یا همان (غ) چگونه دوستم را معاون اول خود قرار داد؟ در حالی در طول تاریخ پشتون و ازبک میانه ای خوبی نداشته اند و علاوه بر آن اینکه غ یک پشتون کاملا نژاد پرست و دوستم هم جنرال ... نام گرفته است. این پرسش امروز با مدال های افتخاری به پسران دوستم از سوی اشرف غنی برایم روشن شده است، اشرف غنی بسیار زیرک است و جنرال دوستم را در کنار خود قرار داد تا فاصله وی را با تاجیکان و هزاره ها بیشتر نماید و از سوی دیگر اینکه از طریق وی بتواند قدرت نمایی هایی عطا محمد نور را در شمال بگیرد؛ این، استفاده کاملا ابزاری از جنرال صاحب بدون آنکه وی متوجه باشد و اعطای مدال های به اصطلاح افتخاری به فرزندان جنرال صاحب نیز در پی هندوانه زیر بغل گذاشتن است و این جنرال صاحب است که با ید کاملا هوشیار باشد و خود را قربانی طرفند های غنی نسازد.
غنی صاحب در دوره های بعدی این سیاست درباره ی تاجیکان و هزاره ها نیز به کار خواهد برد و از طریق تفرقه افکنی میان اقوام دیگر در پی احیای قدرت عبدالرحمانی... ها است.

>>>   این کشور بار دیگر به کام تروریزم و فاشیزم فروخواهد رفت مگر این که موج تازه یی ایجاد شود و مردم میان خود و روابط معامله گرانۀ شبکه یی و مافیایی مزدور خط فاصل بکشند. دیگر نباید فریب معامله گرانی را خورد که در 14 سال گذشته از نام جهاد و مقاومت و تکنوکرات و... شامل قدرت سیاسی شدند و کشور را به چنین روز و حالی کشاندند. حتی اگر این افراد نیکو اندیش هم بوده باشند، روابط حاکم بر سیاست و قدرت چنان فاسد و فاسد کننده است که قادر به هیچ کاری نخواهند بود. در یک نظام فاسد سلامت پرزه ها و افراد یا ممکن نیست یا بیفایده و بی اثر خواهد بود.اینهایی که درین چهارده سال به قدرت تکیه زدند، هیچگونه برنامۀ ملی نداشتند بلکه ماموران بانک جهانی و مزدوران تطبیق برنامه های قدرتهای دور و نزدیک در کشور و منطقه بوده اند. فاشیزم قومی در ظاهر در پی به دست آوردن اهداف قومی برسیاست کشور لنگر انداخت و اما در تحلیل نهایی بازهم با سایر مدعیان قدرت سر به آخور خارجیها دارند. درین کشور "مقاومتگرانی" را دیدیم که اگر برای شان چوکی داده شود و منافع شخصی شان را تامین گردد، نه تنها حاضر اند که با هر دشمن جهاد و مقاومت دست بدهند بلکه حتی در بیحرمتی به گور هرچه مقاومتگر و مجاهد است، نیز همنوا خواهند شد. اینها کسانی اند که بادِ روزگار برکشیدِشان؛ ورنه همان خس و خاشاک بی اندیشه و بیشعوری اند که هرگز اهمیت و ارزش جایگاهی را که نشسته اند، نمی دانند و هیچ هدف انسانی و متعالی جمعی و ملی یی ندارند. با اینهمه، مصیبت زمانی به اوج می رسد که بیمایگانی از این دست، با پول و قدرت آنچنانی خویش لشکر ایلجاری قلم به دست می سازند تا بیمایگیها، بیغیرتیها، معامله گریها، بیدانشیها، بی برنامگیها و خمیدنهای شان را توجیه کنند و "مصلحت" تراشی نمایند. تا زمانی که مردم در تارخام رابطه های گذشته به بازیگران شیاد بازار کنونی سیاست در کشور بستگی و دلبستگی دارند، هرگز نباید امیدی به آزادی و رفاه و امنیت در این کشور دل بست و امیدوار بود. من که چنین می اندیشم، تا نظر دیگران چه باشد!

>>>   تعجب است ! درست است مدالهای زیادی داده شده اینکه هیچکدام مدال بجا استعمال نشده شاید آینده به کسانیکه در پارلمان و شعبات کابل عرق ریزی دارند مدال فرمایشی هم خپاهنددادتادرخانه هم کسی ازمدال محروم نشودکه رسانه ای میشود. من جانبدارحزب جنبش هم نیستم رفیق فرزندان دوستم هم نیستم کسانیکه تاحال مدال گرفته حتمامنسوب بیک ملتی بوده چراتفرقه قومی نشد؟ لطفاسایزمقامات بلندپایه هم فرزندخودراروانه جبهه کنندتامعادل فرزنددوستم مدال بگیردتاتفرقه قومی نشود. امیدوارم خوانندگان محترم هرگپ رابه سمت تفرقه قومی برده مانندحکومت ... سالهای هفتاذخودرادچارکشت و خون کوچه به کوچه نسازند. اگرامریگاازهزاران کیلومترآمده باهریک مایکسان میخواهدهمکارشودچه عیبی دارداگربامردمان کشورخودهمکارخوب و برادروارزندگی کنیم شایددوستی بابرادربهتر ازدوستی خارجی باشد.
قره باش

>>>   تا جاییکه من موضوع را در رسانه ها نعقیب نموده ام در جریان سال ۲۰۱۵ بیشتر از هزارها نی ولی بیشتر از صدها مدال «به شاخی باد شده است».

>>>   بسیار درد ناک است من به این حیرانم که ان سرباز وطن هنوز هم میررمد افیرین به غیرت و همت سرباز سنگر
نور پنجشیر کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است