سالانه میلیون ها دالر در عرصه معارف کشور کمک می شود، نهادهای کمک کننده به جای مصرف پول در برنامه های بسیار سطحی، بهتر است که این پول را در قسمت بلند بردن ظرفیت تخصص آموزگاران و ایجاد فضایی متفاوت در سطح مکاتب و نهادهای آموزشی مصرف کنند.

کورس های گلدوزی سه ماهه، کورس فن خانه داری برای معلم و یا برنامه هایی از این دست با وجود همه موثریت هایش دردهای بزرگتر را دوا نمی کند.

پول برگزاری بسیاری از کورس های بی محتوای آموزشی توسط موسسه ها می تواند مانع آموزش صدها کودک در زیر خیمه ها شود. در شهر هرات در 50 متری ریاست معارف و 200 متری مقام ولایت هنوز کودکان روی زمین، زیر خیمه و یا در فضای باز درس می خوانند.

بی توجهی به تخصص و ارتقای دانش آموزگاران، چاپ کتاب های بی کیفیت با اشتباهات نوشتاری، نبود آزمایشگاه و آموزشگاه ها و کمبود کتاب های درسی، عدم تسلسل منطقی در محتوای مضامین درسی از دیگر مشکلات اساسی فراروی سیستم آموزشی کشور است.

وحید پیمان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است