هدف اساسی شماری از فعالان نمادین و کاذب حقوق زن در افغانستان؛ اعاده حقوق زنان نه بلکه ربودن حقوق، حثیت و عزت زنان افغانستان است.

وقتی که یک زن و یا یک دختر مورد تجاوز قرار می گیرد، فعالان نمادین ما به جاده ها می ریزند و دهن را تا بیخ گوش شان باز می کنند و نعره می زنند که باید عاملان این رویداد مجازات شوند ولی وقت که مجازات شد و حدود الهی بالایش تطبیق گردید، زنان شان خود را برهنه و مردان شان چادری زنانه بر تن خواهند کرد و یا در جاده و خیابان های کابل زره می پوشند و باز نعره می زنند که نباید حدود الهی تطبیق شود که اینجا دشمنی شان را با زنان مسلمان افغانستان و دین مقدس اسلام آشکار می نمایند.


قاری زاده

>>>   نام خدا !.... نظرتان را تاءیید میکنم .

>>>   در رابطه به نظر قاری زاده صاحب دو نکته را یاد آورد میشوم: (1) با نظر آقای قاری زاده موافق نیستم که همه فعالان حقوق زن را با یک چوب میزند. شاید عدۀ از حقوق زن استفاده سوء کنند ولی همه چنین است.(2) با اجرای حدود الهی مخالفت نداریم ولی فهم درست از حدود و نحوۀ اجرای آن برای ما بسیار مهم است. آیا جاری کردن حدود الهی بر یک دختر بی دفاع که جرمش مبتنی بر ادعای بی اساس و بدون مدرک عده از زن ستیزان که نه از دین و نه از کرامت انسانی درک درست دارند، کاری نا روا و توهین به حدود الهی نیست؟
عثمان تره خیل کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است