ظاهر اغبر سفیر افغانستان در تاجیکستان می‌گوید که بیش از شش هزار و پنجصد پناهجوی افغانستانی در تاجیکستان زند‌گی می‌کنند که از این میان نزدیک به نود تن آنان در زندان هستند.

به‌گفتۀ اغبر، این شهروندان کشور به اتهام جرم‌های گوناگون به ویژه قاچاق مواد مخدر بازداشت شده‌اند: «خوشبختانه در سال‌های گذشته یک تعداد (زندانیان) تبادله شدند و یک تعداد به دولت اسلامی افغانستان تسلیم داده شدند.»

سفیر افغانستان در دوشنبه، می‌گوید وضعیت زندگی پناهجویان هموطنان در تاجیکستان خوب است و هیچ‌گونه مشکل آموزشی و نیز موانع فرا راه کار شان وجود ندارد: «هیچ‌نوع ممانعتی در کار در تاجیکستان به پناهنده‌های ما موجود نیست.»

از سوی دیگر شماری از جوانان هموطن که در تاجیکستان زند‌گی می‌کنند، از زندگی شان در این کشور راضی به‎نظر می‌رسند؛ اما می‌گویند اگر صلح در کشور تأمین شود به افغانستان باز خواهند گشت.
سیروس مجیدی، یکی از این جوانان گفت: «آمدیم اینجا به‌خاطری که جای امن‌تر بود و گفتیم که فکر مان آرام شود.»

با این همه، سفیر افغانستان در دوشنبه می‌گوید که تاجیکستان از ناامنی‌ها در مرز این کشور با افغانستان نگرانی‌های دارد.

کد (9)

>>>   به امید روزی که در تاجیکستان اسلام برقرار شود من خیلی ناراحت هستم که در تاجیکستان مسایل اسلامی مورد توجه قرار نمیگیرد , من چندین سال است که در تاجیکستان هستم و در حال ارشاد جوانان تاجیک هستم تا اسلام را برفراشته کنند وجهاد علیه کفار انجام شود
محمد شیر اهل بامیان از دوشنبه تاجیکستان

>>>   نظر دهنده اول
آره تاجیکستان را هم مثل افغانستان کن
واقعا نباید کشورشان آرام باشد باید شروع کنند به انتحار و کشتن هموطنانشان تا مثل افغانستان سربلند باشند

>>>   پس از سالیان، پیام خوش از اوزبیکستان!
اسلام کریموف، رییس جمهور پیشین اوزبیکستان را به حیث یک دیکتاتور خون آشام می شناختم و از وی نفرت داشتم و برضدش می نوشتم و فعالیت میکردم. به خاطر اینکه بالای مردم تاجیک در آن کشور یک ظلم و اختناق غیر قابل تصور را حاکم ساخته بود و در مدت حاکمیت خود بسیار کوشش کرد که تاجیکان از نگاه هویتی و زبانی کاملن نابود شوند. عجب اینکه میگفتند - و من باور نمیکردم - که اسلام کریموف خودش در اصل تاجیک بود از سمرقند. اینک می شنوم که رییس جمهور کنونی اوزبیکستان، آقای شوکت میرضیایف، یک روش انسانی تر را در پیوند با تاجیکان آن کشور در پیش گرفته است. دو کاری که در همین هفته گذشته در این زمینه صورت گرفته است یکی این است که برای نخستین بار پس از سی سال تاجیکان اوزبیکستان اجازه یافتند که در یک جای گرد هم آیند و پیرامون شعر و ادبیات فارسی خود شان و جستار های مهم دیگری گفتگو کنند. برگزاری چنین یک همایش بزرگ تاجیکان در آن کشور در گذشته نه مجاز بود و نه امکان پذیر. کار دوم اینکه میگویند، همین آقای میرضیایف با دولت تاجیکستان به توافق رسیده است که مرزها میان اوزبیکستان و تاجیکستان پس از این باز باشند و شهروندان هر دو کشور بتوانند آزادانه و بدون هیچ مشکلی به هر دو کشور رفت و آمد نمایند. هر دوی این رویداد ها ، برای من که سالهاست به خاطر وضع تاجیکان اوزبیکستان رنج برده ام، بسیار با اهمیت می باشند و آن را سزاوار ستایش و سپاس میدانم. شنیده ام که آقای میرضیایف یک رابطه بسیار خوب و دوستانه با سالار آزادی شهید احمد شاه مسعود قهرمان ملی کشور ما داشت. یک وقتی که مسعود بزرگ رحمته الله علیه برای چند روزی در اوزبیکستان رفته بود، شوکت میرضیایف با وی همیشه یکجا می بود و به قهرمان ملی بی نهایت علاقه و احترام داشت و بهترین پذیرایی را از وی میکرد. امید که تاجیکان اوزبیکستان شاهد گشایش های بیشتر در وضع زنده گی شان باشند و بتوانند با هویت و زبان خود بار دیگر جان بگیرند و ستم بر آنان پایان یابد.
با سپاس
تاجیکم با تاجیکانم زنده ام
راوی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است