انتخابات ریاست جمهوری برای پنجاه و نُهمین با ر بتاریخ سوم نوامبر ۲۰۲۰ میلادی در ایالات متحده امریکا برگزار میگردد . احزاب جمهوریخواه و دموکرات از آغاز سال روان برای تدویر موفقانه کنگره خود آماده گی گرفتند و سر انجام در ماه اگست آنرا برگزار کردند . اجندای کار کنگره را به طورعام تصمیمگیری در مورد تعین نامزدان ریاست جمهوری و معاونین آنها، شعار ها، ستاد های انتخاباتی و تیم های عملیاتی،‌ برنامه های انتخاباتی و خطوط اساسی سیاسی برای حکومتداری در چهارسال آینده تشکیل میداد.

جمهوریخواهان کنگره خود را با شعار٬ حرمت گذاری به تاریخ امریکای بزرگ٬ آغاز نمودند و دونالد ترامپ و مایکل پنس را به صفت نامزدان ریاست جمهوری و معاونیت آن معرفی نمودند. در واقعیت امر حزب جمهوریخواه در این کنگره به حزب دونالد ترامپ مبدل گردیده بود و همه چیز در محور ترامپ میچرخید. سخنرانان اصلی را ترامپ و اعضای خانواده اش (زن، پسر، دختر، معشوقه پسر و...)، مامورین دستگاه ترامپ و هواداران سر سپرده او تشکیل میدادند. البته کسان دیگری هم دعوت شده بودند تا در باره، مهاجرین غیر قانونی٬ که سعادت و خوشبختی امریکای بزرگ را به هم میزنند و مرتکب گناهان نا بخشودنی میشوند(؟) منحیث شاهدان عینی صحبت کنند.

یکی از تزس های اساسی دیگر کنگره جمهوریخواهان عبارت از این بود که کشور ایالات متحده با تهدید٬ دشمن داخلی و یا٬ ستون پنجم٬ مواجه است. کنگره برای ترسیم این واقعیت تلخ (!‌) از مارک و پاتریشیا مک کلوسکی دعوت نموده بود تا ویدیوی معروف خویش را به نمایش بگذارند و شکایت خود را آفتابی بسازند. در ویدیو این زوج حقوقدان با سلاح دست داشته خود مظاهره چیان جنبش ضد راسیستی سیاهان را تهدید نموده و آنها را خطری جدی برای ایالات متحده امریکا میدانستند.

از نگاه خانواده مک کلوسی این جنبش ضد فاشیسم (انتی فا) و چپ رادیکال٬ است که حومه شهر های شگوفان و مرفه امریکایی را مورد تهدید قرار داده اند. از این رو تنها ترامپ یگانه کسی است که از حق خدا داد امریکایی ها، از خانه و خانواده های آنان حفاظت میکند. سخنرانان دیگر هم خود را دراین نگرانی شریک دانسته و خاطر نشان کردند که اکنون برخی از نماینده گان جنبش٬ انتی فا٬ به کنگرس ایالات متحده راه یافته و پیوند گسست نا پذیرسیاسی را با دموکرات های چپ ،‌جو بایدن، کامالا هریس کمونیست (!) و دیگر بازیگران چپ ایجاد نموده اند. از این رو انتخابات در پیش رو برای ایالات متحده سر نوشت ساز است زیرا این انتخابات تعیین میکند که آیا جمهوریخواهان از آمریکایی های وفادار به قانون حفاظت میکنند و یا دست انارشیست ها، مبلغین و جنایتکاران را که شهروندان را تهدید میکنند باز میگذارد.

همچنان نجات رویای امریکایی مطرح است چه در غیر آن اجندای سوسیالیستی (!) زندگی امریکاییان را تخریب خواهد کرد. ترامپ با توجه به رای ایالات پُر نفوس چون فلوریدا، ‌میشیگن، اوهایو و پنسلوانیا بیان نمود که کارگران بیکار آنها به احساس همدردی بایدن ضرورت ندارند. آنها محلات کار خویش را باز میخواهند. بایدن مسوول نابودی محلات کار است چونکه از قرار داد تجارت آزاد امریکای شمالی حمایت میکند. بر اساس این قرار داد است که محلات کار به مکسیکو و کشور های دیگر منتقل میشود. برای جمهوریخواهان این مساله مطرح است که آیا میلیون های محل کار جدید ایجاد میگردد و یا با تخریب صنایع ایالات متحده، به ویژه صنایع موتر سازی میلیون ها جای کار به خارج انتقال می یابد. مایکل پنس مذهبی که خود روزی ارزومندی رییس جمهور شدن را در دل می پروراند وا ینک به ارادتمند خاص ترامپ مبدل گردیده است وظیفه تحکیم روابط میان ترامپ و جامعه عیسایی پروتستان را به عهده دارد. او در کنگره اظهار نمود: نه تنها جمهوریخواهان بلکه امریکا به ترامپ ضرورت دارد.
بدین ترتیب کنگره جمهوریخواهان بر تداوم سیاست های جاری اداره ترامپ مهر تایید زد و با حمایت قاطع در پشت او قرار گرفت. جریان کار کنگره جمهوریخواهان پیش از همه مبین شدت یابی تضاد های سیاست های حمایتی اقتصادی محافظه کارانه و ملت گرایی افراطی با برنامه های نیولیبرالیستی بارک اوبا بود که روز تا روز ژرف تر میگردد.

دموکرات های ایالات متحده امریکا هم کنگره خویش را به شکل مختصر با دعوت ۳۲۶ هیات از طریق شبکه مجازی برگزار نمودند در حالیکه در حالت عادی تعداد نمایندگان چنین کنگره ها در حدود سه هزار نفر میبود. از آغاز کار کنگره سعی بر آن بود تا در این همایش وحدت سازمانی و سیاسی برجستگی داشته باشد و اختلافات و ناسازگاری های درون حزبی به هیچ وجه در بیرون باز تاب نیابد.

جریان کار کنگره نشان داد که رهبری حزب دموکرات ها پس از پیروزی بایدن بر برنی ساندرز سعی بدان دارد که با کمک و حمایت بارک اوباما حزب را به خط٬ میانه٬ برگرداند و اعتماد سرمایه بزرگ را جلب نماید. هر چند در این کنگره تصاویری از مظاهرات جنبش٬ جان سیاهان ارزش دارد٬ به نمایش گذاشته شده بود و برادران جورج فلوید که سه ماه پیش به طور وحشیانه و عمدی توسط پولیس به قتل رسید نیز پیامی ویدیویی را ارسال نموده بودند و بسیاری از سخنرانان شعار هایی از از این جنبش اعتراضی رنگین پوستان را در بیانات خویش گنجانیده بودند ولی همبستگی دموکرات ها تنها لفظی بود و در هیچ موردی از مطالبات مشخص این جنبش ضد تبعیض و نژاد پرستی حمایت نکردند.

همچنان با و جود سهمگیری فعال نمایندگان چپ در کار کنگره و برغم پیروزی های با اهمیت فعالین چپ در انتخابات ایالتی چون گزینش جمال بوومن در نیویارک، کوری بوش در سانت لوییز، الکساندریا اوکازیو کور تس، ایلهان عمر، رشید تلایب در برابر نامزدان رهبری حزب بازهم طرح های نیرو های چپ در تدوین پالیسی ها و سیاست جاری حزب نادیده گرفته شد. به ویژه صدای جوانانی که از برنی ساندرز حمایت مینمودند در این کنگره نا شنیده ماند. نا رضایتی آنها را میتوان در رسانه های اجتماعی و نشراتی چون کانتر پانچ، یاکوبین، کورنت افیرس و... بخوبی مشاهده کرد.

نامزدی کامالا هریس به حیث معاون رییس جمهور هم چندان مایه دلشادی جناح چپ نگردید. این خانم بر خلاف کوری بوش که بمثابه نخستین زن سیاهپوست در انتخابات منطقه ای در واشنگتن دی سی موفق گردیده و خود مورد خشونت پولیس قرار گرفته است از حمایت همه جانبه جنبش ٬٬ جان سیاهان ارزش دارد٬ بر خوردار نیست و نقش او را در بسیج نیرو های هوادار این جنبش به نفع بایدن نا چیز میدانند. کامالا هریس بنا بر گذشته قانونگذاری خود که درماندگی های خانواده های بی بضاعت را درنظر نمیگرفت اکنون به نام مستعار٬ کوپ مالا٬ مسما گردیده است.

برخی از نمایندگان چپ چون برنی ساندرز و جان کازیچ تنها به خاطر ناکامی ترامپ در انتخابات و بر قراری حالتٍ پیش از ترامپ در کار کنگره دموکرات ها سهم گرفتند. آنها بیان داشتند که در این انتخابات مسایل مبرمی در دستور روز قرار دارد و در زمان واماندگی ناگزیر باید به اقداماتی متوسل شد که در حالت عادی مردود اند. ساندرز متذکر شد که ایالات متحده در٬ بحران عمومی٬ قرار دارد و برای رفع این بحران به جنبشی ضرورت است که باید سرتاسری و شامل همه نیرو ها و هویت ها باشد.

حزب دموکرات ها با فاصله گیری از جناح چپ آغوش خود را بروی نیرو های راست باز نمود. دموکرات ها در کنگره خویش از چهره های شناخته شده جمهوریخواه چون پاول کالین وزیر خارجه پیشین و سرمایه داران بزرگ چون بلوم برگ و دیگران دعوت نمودند تا سخنرانی کنند. همچنان وظیفه سازماندهی کارزار انتخاباتی را به موسسه جمهوریخواه٬ پروژه لینکلن٬ واگذار شدند. تٍد کاوفمن عضو برجسته تیم انتخاباتی یکه جناح چپ بخاطر کمک به فرودستان و به ویژه آسیب دیدگان پاندومی کرونا، تصدی های خرد و متوسط به حجم سه عشاریه چهار بلیون دالر مد نظر گرفته بود و بالای ان باید در این روز ها در کنگرس بحث و توافق صورت میگرفت با بن بست مواجه گردید و دونالد ترامپ آنرا تا زمان ختم مبارزات انتخابایدن به٬ وال استریت ژورنال٬ اطمینان داد که در صورت پیروزی، جو بایدن از سیاست صرفه جویی پیروی خواهد.

بدیترتیب برنامه وسیع اجتماعی اباتی متوقف ساخت. در کنگره دموکرات ها شعار هایی چون٬ امنیت ملی٬ رهبری امریکایی جهان٬ امریکا سرزمین امکانات نا محدود و... که شعار های روزگاران رونالد ریگن، جورج بوش و دیگران بود به چشم میخورد. کنگره مشابهت بیشتر به یک جشن سالگره و یا مراسم پایکوبی بخاطر ورود اوباما به قصر سفید داشت و از بحث سازنده پیرامون بحران سیاسی و اجتماعی موجود و ارایه توضیحات در باره چگونگی حکومتداری آینده به طور مشخص طرفه میرفت.

در کنگره دموکرات ها دیده شد آنچه همه جناح ها را به یک مخرج مشترک میرساند همانا مخالفت با ترامپ و شیوه حکومت داری او است. از همینجا آنانیکه به فیصله های کنگره چندان موافق نیستند باز هم به جو بایدن رای خواهند داد. در صورت پیروزی بایدن در انتخابات گفته میشود که او راهٍ به قدرت رسیدن را برای نسل های جوانترباز خواهد کرد. از روی این سخن میتوان حدس زد که احتمالا پس از چندی او زمام امور را به معاونش کامالا هریس واگذار خواهد شد. کامالا هر چند رنگین پوست، از خانواده مهاجر و متعلق به اتنیک های زیانمند است اما در سیاست همانندی نزدیک به بارک اوباما خواهد داشت و وی همان راهی را در پیش خواهد گرفت که اوباما سپری کرده است.

در صورت پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات کنونی حزب دموکرات ها با بحران شدید درون حزبی، انشعاب و مشاجره اندیشه ای روبرو خواهد شد و اگر بایدن جام کامیابی را سر کشد در آنصورت حزب جمهوریخواه دیگر حزب خانواده ترامپ نخواهد بود. برغم همه تدابیر، فیصله ها و سیاست گذاری های کنگره های هر دو حزب دیده میشود که کارزار انتخاباتی خود پویی دیگری کسب نموده و موضوعات مبرمی را مطرح ساخته است. برجسته ترین این گذارده ها کدام اند؟ در باره آنها در جستار بعدی پرداخته میشود.

دیپلوم انجینر عمر محسن زاده

>>>   ترامپ شیاد سیاسی و یا سیاسی شیاد نیست،ترامپ مرد عمل است و چنانچه درصد بیکاری در آمکریکا را پائین ترین سطح خود رسانده است و لذا مردم آمریکا ارزش و قدر رئیس جمهور خود را می دانند و انتخاب خواهند کرد. تا رسوا شود هر که در او غش باشد. فقط ....و آقا زاده ها و مریدان دزد و ریاکار و تروریست پرورش از آمریا و رئیس جمهور آمریکا ترس و وحشت دارند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است