تصمیم امریکا و پاکستان مبنی بر تجهیز و تسلیح مجاهدن پشتون غلزی ضربه کلانی بود بالای پشتون های بارکزایی (محمدزایی) و خاندان ابدالی که برای حدود ۲۳۰ سال بالای افغانستان حکومت می کردند. توقع محمد زایی ها از امریکا این بود که از بازگشت ظاهر شاه به تاج و تخت از دست رفته حمایت بعمل آورد. از نگاه آنها افراد و شخصیت های محمدزایی تحصیل یافتگان غرب بودند و از یک افغانستان مترقی و عصری حمایت داشتند. ضیاء الحق دیکتاتور نظامی پاکستان خاطره خوشی از حکومت خاندانی محمد زایی بخاطر داعیه پشتونستان خواهی این گروه نداشت و با احیای نظام ظاهر شاهی در افغانستان مخالف بود.

همچنان محمدزایی ها و هواخواهان این خانواده از نگاه امریکایی ها در مقابله با قشون سرخ تجربه و توانایی لازم جنگ را نداشتند. وقتی هواخواهان ظاهر شاه تلاش کردند لویه جرگه را بخاطر وحدت زیر نام نامی ظاهر شاه در پشاور دایر سازند، پنج گروه اسلامگراها که از پشتون های غلزی تشکیل یافته بودند جلسه را ترک کردند. آنها شورای خود را در مقابله با تلاش های هواخواهان ظاهر شاه دایر ساختند که مورد حمایت آی اس آی پاکستان نیز قرار داشت. غرب برای اینکه هواخواهان ظاهر شاه را آزرده نساخته باشد، برای هر یک شان ویزای مهاجرتی به غرب را داد. آنها به امریکای شمالی و اروپای غربی متوطن گردیده و از طریق تلویزیون تجهیز و تسلیح حریف های غلزی خویش توسط غرب را با هدف جهاد تماشا می کردند.

افراد و شخصیت های مورد نیاز آی اس آی پاکستان را اخوانی های شبکه جوانان مسلمان نیازی تشکیل می داد. همین اخوانی ها در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ مسوول تخریب سیاست سیکولار سازی نظام شاهی و نظام داودی از یک طرف و مقابله با برنامه های حزب دموکراتیک خلق افغانستان از جانب دیگر بودند. امریکا اخوانی ها را با سلاح روسی که از کشورهایی از قبیل مصر بدست می آمد تجهیز و تسلیح می کرد. در پهلوی اسلحه میلیون ها دالر نقد توسط دستگاه استخبارات سیا برای توزیع در بین مجاهدین برای آی اس آی پاکستان تسلیم می شد. شرایط پاکستان با کشورهای کمک دهنده این بود که تمام کمک ها باید از طریق آی اس آی توزیع گردد و هیچ کشور خارجی نمی توانست با مجاهدین افغان تماس مستقیم برقرار سازد. رهبران کشورهای غربی از جمله رونالد ریگان، رییس جمهور امریکا، نقش سخنگویی جهاد افغانستان را در صحنه بین المللی بدوش گرفت.

گلبدین حکمتیار و حزب وی بنام حزب اسلامی بزرگترین مشتری اسلحه و پول نقد امریکا و متحدین امریکا در پاکستان گردید. دستگاه استخبارات نظامی پاکستان بنام آی اس آی، گلبدین را جانباز ترین مجاهد در راه دفاع از منافع پاکستان در منطقه تربیه کرد. همچنان پاکستان برای سیای امریکا ثابت ساخت که گلبدین در مقابله با قشون سرخ و قتل و قتال سربازان شوروی بدون رعایت اصول مدنی و انسانی بیرحم ترین و خونخوارترین شخصیت بود.

بزرگترین خصوصیت دیگر گلبدین این بود که در جبهه داخلی وی با هیچ گروه سرسازش نداشت. خصومت گلبدین در برابر تمام اقوام ساکن افغانستان بخاطر تعلقات قومی و سمتی از هیچ کس پنهان نبود. وی با برهان الدین ربانی و احمدشاه مسعود بخاطر تاجیک بودن و بدخشی و پنجشیری بودن شان سخت خصومت می ورزید در حالیکه مرام وی و مرام برهان الدین ربانی پیروی از اصول اخوانیت و اسلام حنفی بود.

گلبدین در بخش رهزنی، قتل و کشتار مجاهدین حریف، خبرنگاران، روشنفکران، رهبران مذهبی و کارمندان موسسات خارجی از جمله، ترور حد اقل دو امریکایی شهره عالم بود. وزارت خارجه امریکا علیرغم آن که گلبدین را در لیست تروریست های بین المللی سجل کرد ولی همزمان وی بیش از شش صد ملیون دالر اسلحه و نقده را از پول مالیه دهندگان امریکایی به بهانه جهاد با قشون سرخ از امریکا دریافت کرد. رهبران زبده کشورهای غربی از جمله مارگریت تاچر، صدار اعظم انگلستان و رونالد ریگان، رییس جمهور امریکا افتخار شرفیابی پیش گلبدین را کسب کردند. رونالد ریگان در یک بیانیه احساساتی خویش اعلام کرد که نقش گلبدین و سایر رهبران اخوانی مقیم پشاور را می توان معادل نقش موسسین امریکا از جمله جورج واشنگتن قبول کرد.

یونس خالص مشتری دوم بعد از گلبدین در گرفتن اسلحه و پول امریکا بود. یونس خالص از نگاه عقیده مذهبی هواخواه مکتب دیوبندی، از نگاه قومی غلزی، از ولایت ننگرهار بود. مولوی جلال الدین حقانی و عبدالحق از جمله معاونین یونس خالص بودند. عبدالحق از قوم جبارخیل قبیله غلزی و نواسه ارسلا خان بود. ارسلا خان بحیث وزیر خارجه امیر شیر علی خان کار می کرد. عبدالرسول سیاف، امیر حزب اتحاد اسلامی، نیابت وهابی های سعودی را در جهاد افغانستان بدوش گرفته و قسمت اعظم کمک های پولی عربستان سعودی بحساب وی واریز می شد. سیاف بصورت منظم به کشورهای عربی سفر کرده تروریست های عرب و جانیان زیردار گریختگی این کشورها را وارد پشاور ساخته و به بهانه جهاد علیه قشون سرخ به داخل افغانستان سوق می داد. سیاف میزبانی اوسامه بن لادن را در شهر پشاور بدوش داشت.

کمک امریکا برای جهاد افغانستان از هر نگاه قابل توجه است. جیمی کارتر رییس جمهور امریکا ۲۰ میلیون دالر کمک برای مجاهدین را بشکل مقدماتی منظور کرد. بار روی کار آمدن رونالد ریگان در سال ۱۹۸۱م کمک های پولی امریکا روز بروز برای تخریب در افغانستان افزایش یافت. در سال ۱۹۸۳ امریکا مبلغ ۳۲۵ میلیون دالر را منظور کرد. در سال ۱۹۸۷م این مبلغ به ۶۳۰ میلیون دالر افزایش یافت. بشکل مقایوسی، بین سال های ۱۹۴۶ – ۱۹۷۹ ظرف ۳۳ سال امریکا جمعا ۵۳۲ میلیون دالر قرضه غرض اعمار پروژه های رفاهی برای افغانستان منظور کرد.

عبدالحمید

>>>   اقای حمید!
به نظرم سوال راکه مطرح کردید،جوابش کاملا ساده است وان اینکه:
احمق درین قوم حتما زیادتربوده.
ناصری

>>>   عبدالحميد صاحب.
نويشتهء شمارا نخواندم مكر اين عكس حكمتيارارتباط ميكيرد به سفررسمى اش به باكستان.اي كاش شما انصاف ميكرديد وعكس هاى كسانى رامى اورديد كه بو جى هاي دالررا اخد وقبض كردند وقواي متجاوزين را دروطن اورد ند.

>>>   چون غلجایی ها در نزدیک پاکستان بودند و در دره ها و کوهها تاریک و عقب مانده باقی مانده اند پاکستان و امریکا و افراطیون از آنها بهتر استفاده کرده میتوانند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است