امروز وقتی از وزارت بیرون شدم، یک سرباز پولیس دست داد و وقتی در موتر نشست با لحن عاجزانه‌ای گفت که کرایه ندارم. اگر لباس پولیس به تن نمی‌داشت، باورم نمی‌شد که راست می‌گوید. معمولا معتادین مواد مخدر، این‌گونه با چنین حالتی در شهر گشت و گذار می‌کنند.

پیشتر که رفتیم یک نفر دیگر که در موتر بود، پایین شد. وقتی با سرباز پولیس تنها شدم، متوجه شدم که آهسته گریه می‌کند. دلیلش را پرسیدم، گفت که سه ماه شد معاش نگرفتم. کرایه خانه رفتن را ندارم. از عید به این طرف از خانه زنگ می‌زنند که بیا که در خانه هیچ چیز نیست اما پول ندارم، چگونه بروم، چه کنم؟

او در حالی که گلویش را بغض می‌فشرد، گفت که پدرم معیوب است، مادرم سرطان دارد. گفت که وقت حرکت طرف خانه، نزد قومندان رفتم، گفتم پول یک بوجی آرد را بدهد، نداد.
گفت که تا خانه باقی‌مانده راه را پیاده می‌روم.

دلیل معاش نگرفتنش را پرسیدم، گفت که بخاطر سیستم اپس معاش ما معطل شده است. سیستم اپس یعنی کمپیوتری‌سازی اسناد منسوبین پولیس.
خواستم از او عکس بگیرم و مشکلش را شریک بسازم، موافقت نکرد. گفت که برایم خطر جور میشه، غریب آدم هستم. او سرباز پولیس حوزه ششم امنیتی کابل بود.

نورالله وليزاده

>>>   حقیقت است .

>>>   به بلای بی بی گل که نگرفته
۴۰۰ ملبون فدای بی بی گل در جرگه

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است