به بهانه انتشار دیرهنگام خبر مرگ ملا عمر و ملا حقانی...

در گذشته ها که من کودکی بیش نبودم، دهقان خردمندی داشتیم که به گفته خودش هرگپ اش یک کتاب بود.

او از هیچ اتفاقی به اندازه باران در این فصل سال هراس نمی داشت. چون تابستان برای او فصل درو و خرمن بود و همواره درین فصل بیش از حد کار میکرد و من و شفیع که فصل امتحانات چهار و نيم ماهه ما نیز می بود از دست این پیرمرد که آکه می گفتیم اش به عذاب می بودیم چون او اصرار می کرد در گرداندن چپر بروی خرمن گندم به او کمک کنیم در حالی که ما باید درس می خواندیم چون امتحانات وسط سال ما همیشه با فرارسیدن فصل کار دهقانی همزمان می بود و...

گاهگاهی که ما با اصرار او بکار کردن درین فصل واکنش نشان میدادیم گپ جالبی می زد: دهقان در این فصل حتی مرده اش را پشت کند و می ماند وقتی خرمن اش جمع شد به کفن و دفن و گلم داری "فاتحه خوانی" می نشیند."

اکنون که از آن روزگار سال های زیادی می گذرد و دهقان پیر مانیز از دنیا رفته است. مرده های گذاشته شده در پشت کندوی طالبان و پاکستان من را بیاد تدبیر سنجی های آن پیر خردمند انداخته است.

این پرسش که چه تدبیری در پشت اینهمه بازی پیچیده روی سرنوشت ما و کشور ما نهفته است که از رییس جمهوری گرفته تا شهروندان عادی ما فقط افسون می شویم، فریب می خوریم، با شعور و اعتقادات مان بازی می شود، در میدان های جنگ یا جاده های شهر کشته کشته زخمی می شویم، بدتر از همه شماری بشمول من تحلیل های من درآوردی و ناپخته از فضای پیچیده و غیرقابل نفوذ سیاسی-استخباراتی را بخورد مردم می دهیم اما هیچ یک از ما از ته قضیه آگاهی نداریم، ذهنم را بخود مشغول کرده است.

راستی ما با افشا شدن دیرهنگام مرگ رهبران طالبان به یک بازی خونین و پیچیده دیگر گذار خواهیم کرد یا اینکه حداقل از مرگ سرجوخه های مرگ و نفرت در نهانگاه های تروریزم و افراط گرایی خوشحال باشیم.

راستش من که گیج شده ام، به عقلانیت و شعور خودم و تمام سیاسیون و صاحب نظرانی که در درون منظومه های نامریی، شبکه های پیچیده سایبری و بزنگاه جنگ های روانی-تبلیغاتی نفس می کشیم، برد و باخت های تصنعی سیاست و ثروت تجربه می کنیم و در رسانه ها در مورد آنچه نمی فهمیم سخن فرسایی می کنیم، می کشیم و کشته می شویم و با دست های خالی و ذهنیت های تخدیر شده شیشه ناموس عالم در بغل داریم، به شدت مشکوکم و از مرگ انسانیت و مسخ ارزش های انسانی در این سرزمین شهید پرور بیشتر از گذشته بیمناک و نگران ام.

حشمت رادفر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است