از چندین سال بدین سو تلاش ها برای آوردن صلح در کشور و مذاکره با طالبان صورت گرفته است اما تاکنون بی نتیجه بوده است.
رییس جمهور اشرف غنی نیزدر نخستین روزهای حکومت خود به پاکستان سفر کرد و دست به دامان پاکستان شد تا صلح به کشور آورده شود. از سویی نیز شورای عالی صلح را به خیر مردم می داند.
برای آوردن صلح و ثبات به کشور تلاش های بسیار شده است، همین بس که حامد کرزی رییس جمهور پیشین نیز 21 بار به پاکستان سفر کرده است.
سال ها است که مردم افغانستان در آتش جنگ می سوزند و علاوه بر آن که صدای آنان به گوش کسی نمی رسد بلکه هر روز طالب سازی و آمدن داعش در کشور قربانی بیشتری از مردم می گیرد.
چندی پیش نیز برای نخستین بار نشست مذاکرات صلح میان هیاتی از دولت و گزوه طالبان برگزار شد و قرار است تا کمتر از 10 روز دیگر روند دوم دور دوم روند گفتگوهای صلح حکومت افغانستان با طالبان نیز برگزار شود.

در این راستا موسی فریور استاد دانشگاه و آگاه در مسایل سیاسی کشور در برنامه فراخبر گفت: ملت افغانستان مستحق صلح است اما آوردن صلح برای ملت افغانستان به یک سراب و یک خواب مبدل شده است.
خارجی ها بر پروژه صلح پول مصرف می کنند و ما افغانستانی ها با امیدواری های کاذب بر آوردن آن به کشور فریب می خوریم.

استاد فریور افزود: بنای افغانستان از ابتدای 14 سال گذشته کج نهاده شده است.
بر باور وی از آغاز روند صلح، 2 جریان مهم سیاسی طالبان و حزب وحدت اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار در پروسه صلح نادیده گرفته شده اند و این مساله خود تضمینی بر ادامه جنگ و بحران در کشور است که سایر مقام های دولتی نیز به این موضوع اعتراف کردند.

وی گفت: من از ابتدا حضور خارجی ها را در کشور با حسن نیت نمی دیدم و نباید توقع داشت که حضور خارجی ها در کشور با حسن نیت همراه است، چرا که در حال حاضر در دنیا جنگ، جنگ منافع است و هر کسی برای رسیدن به منافع خود، خواهی و نخواهی در رقابت با حریف خود یا با رقیب خود وارد کارزار می شود.

آقای فریور خاطر نشان کرد که از سال 2001 میلادی ارباب قدرت توسط خارجی ها به کشور آورده شدند نمایندگان ملت نبوده اند و گماشتن آنان بیشتر با رضایت خارجی ها بوده است.
آنان چون خود وارداتی بودند به ساز خارجی ها نیز رقصیدند و نتوانستند که تمایلات و خواسته های راستین ملت افغانستان را منعکس کنند و در تفهیم خواسته های مردم افغانستان به خارجی ها ناتوان بودند.

استاد دانشگاه کابل همچنین افرود: مشکلی که ما با همسایه ها داریم حضور خود خارجی ها است که تضمینی بر ادامه بحران در افغانستان و دخالت همسایه ها در امور داخلی کشور است.
ما از وجود خارجی ها در کشور بهره برداری درست نکردیم و از سویی نیز کفایت و درایت در نزد ارباب اقتدار وجود نداشت و آنان نتوانستند از وجود خارجی ها درست استفاده کنند و افغانستان را از این بحران و من جمله از شر جنگ و مداخله همسایه ها و جنگ نیابتی همسایه ها نجات دهند. این مسوولیت بر می گردد به ارباب اقتدار و باید آنان پاسخگو باشند.

موسی فریور در مورد مشکل کشور با پاکستان گفت: مشکل کلیدی ما با پاکستان خط دیورند است.
بر باور وی آقای کرزی طی مدت طولانی که رییس جمهور بود عمدا بر منازعه خط دیورند سرپوش گذاشت و هرگز جرات نکرد که با استفاده از فشار جامعه بین الملی بر پاکستان، این کشور را وادار کند تا خط دیورند را مطابق با منافع دو کشور مسلمان و دو کشور که سرنوشت مشترک دارند حل بسازد.

وی افزود: با شناختی که از یک تعداد مخالفان مسلح دارم، دولت افغانستان بیراهه می رود.
اگر دولت افغانستان واقعن خواهان حل مشکل با پاکستان است باید دولت افغانستان مستقیما باب مذاکره را با دولت پاکستان باز کند.

استاد فریور تاکید کرد که اگر دولت افغانستان دلایل تشویش پاکستان در افغانستان را درک کند، به شکل طبیعی صلح به کشور باز می گردد.

وی معتقد است که اگر خارجی ها واقعن معتقد به بازگشت صلح به کشور می بودند، بدون هیچ گونه تاخیری مهاجران را از کشورهای همسایه به خصوص پاکستان و ایران باز می گرداندند.
این در حالی است که در سرلوحه کار حکومت مردان، بازگشت مهاجران قرار ندارد حتی سران حکومت وحدت ملی به وزیر مهاجران و عودت کنندگان گفته است تا از کشورهای همسایه خواسته شود مهاجران را از کشور خود بیرون نکنند، در حالی که این کشورها نیز با استفاده از مهاجران در مسایل داخلی کشور بیشتر از گذشته دخالت می کنند.

وی یک بار دیگر تاکید کرد که با دید استراتژیک اگر به این موضوع دیده شود، تا زمانی که خارجی ها در افغانستان هستند برگشت هر نوع صلح در افغانستان خواب و سراب است.

موسی فریور همچنین افزود: یک از تاکیدات آقای کرزی در امضای موافقتنامه امنیتی با جانب آمریکا تضمین یا گارانتی صلح بود.

وی با تاکید بر سخن حامد کرزی بر اینکه کلید صلح در جیب آمریکا و پاکستان است افزود: برداشت آقای کرزی از این مساله واقعا منصفانه و واقع بینانه بوده است اما متاسفانه آقای غنی و عبدالله با عجله پیمان امنیتی را امضا کردند و هیچ ضمانتی از پاکستان برای آوردن صلح به کشور گرفته نشد.

وی تاکید کرد که وجود خارجی ها تضمینی بر ادامه جنگ و مداخله همسایه ها است.
آقای فریور همچنین خطاب به سران حکومتی گفت: باید کوشش شود این گره با دست باز شود و دولت افغانستان باید با دولت پاکستان برای حل بحران منطقه وارد مذاکره شود.

کد (18)

>>>   نظریات فوق عالی است دولت افغانستان باید مستقیماَ با پاکستان مذاکرات صلح را پیش ببرد.
درغیرآن از4 تا نوکرISI چیزی ساخته نمی شود به نظر من تا زمانیکه مشکل پاکستان با افغانستان حل نه شود صلح درافغانستان آمدنی نیست بی فهمید وبدانید ........... با احترام مولاداد

>>>   بعد از عرض سلام
من از هموطنانم که خط ام را میخوانند سوال دارم . که در ارتباط به مسله نشت صلع بین دولت و طالبان است چرا امریکا مبلغ ۳۳۶ میلیون دالر را دیروز به انعنوان مبارزه به ضد طالبان به پاکستان در حالی کمک کرد که مذاکره صلع پیش روست .
وسلام جمیل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است