اخیراً هیاتی از حکومت افغانستان به دیدار نمایندگانی از طالبان به پاکستان رفته اند. این نشست به طور رسمی برگزار می شود و قرار است در این نشست خطوط اصلی مذاکرات بعدی مشخص شود. آیا این نشست مثبت بوده و ما را به صلح نزدیک خواهد ساخت؟ آیا این نشست نتیجه خوبی به همراه خواهد داشت یا همانند گذشته بی فایده خواهد بود؟

گل محمد مختاری تحلیلگر مسایل سیاسی در برنامه «فراسو» گفت: هر گام و قدمی که برای صلح در افغانستان برداشته می شود، مثبت ارزیابی می شود. ما باید تلاش کنیم از هر ابزار و وسیله ای که ما را به قله های صلح و هدف صلح نزدیک کند، استفاده نماییم. با کمال تاسف تا به حال از قدم های مثبتی که در این زمینه برداشته شده بود نتیجه مثبت عملی ندیده ایم.

وی ادامه داد: نشست هایی که تا کنون دایر شده چه در قطر، چه در کشورهای اروپایی، چه رفت و آمدهایی که درپاکستان صورت گرفت و برخی نمایندگان که به نام نماینده های طالبان در این نشست ها آمدند نه تنها برای ما ثمرمثبتی نداشتند بلکه خسارت های بسیار جبران ناپذیری نیز داشتند. به طور مثال برخی چهره های ما از جمله رییس شورای عالی صلح، استاد ربانی شهید گرفته شد و در عین حال جایگاه کشور و نظام حکومت ما را زیر سوال برد. چون به طور مرتب از جانب افغانستان گام هایی برداشته شد و هزینه های زیادی پرداخت شد. هیات هایی بلند مرتبه از جانب افغانستان با دکان دارهایی از طالبان و با مهره های سوخته دیدار و نشست می کردند. به این ترتیب جایگاه نظام ما زیر سوال رفت. ما تا اینجا نتایج مثبتی را به چشم ندیدیم.

مختاری در خصوص نشست مذاکرات صلح در پاکستان گفت: هم اکنون هیاتی افغانستانی با طالبان در پاکستان و برای اولین بار به طور رسمی دیدار و گفتگو می کنند. قرار است در این نشست در مورد خطوط نشست های بعدی گفتگو و مذاکره شود. این نشست تا حدودی می تواند خوشایند و امیدوار کننده باشد اما هنوز زود است و ما باید در عمل ببینیم که تغییری در رفتار و کردار طالبان ایجادمی شود یا نمی شود یا اینکه سیاست جدیدی است که اصل نزاع، کشمکش سرجای خود با گروهی به نام داعش باقی بماند و مهره های سوخته ای از طالبان در صلح بیایند.

وی رسیدن به صلح و تلاش برای آن را امری ضروری دانسته و افزود: چندین دهه است که مردم ما در آتش جنگ و خون می سوزند. ما باید در عرصه صلح تلاش داشته باشیم. چرا که مسوولیت نظام در قدم نخست تامین امنیت مردم جامعه است اما متاسفانه این حکومت در این عرصه کاری نکرده است. در واقع به این ضرب المثل می رسیم که خشت اول چون نهد معمار کج، تا ثریا می روند دیوار کج. متاسفانه ساختاراین حکومت از ابتدا به صورتی صحیح و اساسی روی کار نیامده است پس بعد از این هم در بیشتر عرصه ها مشکلات فراوانی دارد. از جمله این مشکلات اختلاف ها و کشمکش هایی است که میان دو قدرت وجود دارد. در واقع حکومت وحدت ملی روی ویرانه ای از اختلاف نظرها قرار گرفته است و همین باعث می شود که حکومت به کارهای اصلی خود نرسد.

این آگاه سیاسی نداشتن برنامه در مقابل دشمن را برای کشور مضر دانسته و می گوید: ما در مقابل مخالفین یک سیاست اساسی و کلی نداریم. مخالفین از این موضوع به نفع خود استفاده می کنند و سود می برند. در عوض در این طرف ما در جنگ و در عملیات ها شکست می خوریم. این باعث می شود که دشمن گمان کند قدرت زیادی دارد و پروسه صلح را به دست گیرند و به هر طرف که خود می خواهند روان کنند.

مختاری با انتقاد از حکومت برای امضای پیمان و اجرایی نشدن آن گفت: ما پیمان امنیتی را با آمریکا امضا کردیم و این مهر ذلت امضای پیمان به پیشانی ما زده شد. ما ذلت کاپیتولاسیون را پذیرفتیم، مصونیت قضایی نیروهای خارجی را پذیرفتیم، در عوض قرار بود نیروهای خارجی امنیت کشور ما را تامین کنند اما درست از زمانی که پیمان امنیتی امضا شد نه تنها امنیت بهتر نشد بلکه روز به روز بدتر شد.

کد (30)

>>>   تلاش برای چیزی که می دانیم به آن نمی رسیم چه فایده دارد؟

>>>   این نشست و صدها نشست دیگر هم که در پاکستان برگزار شود طالبان کار خود را می کنند انها هرگز انجازه نمی دهند که افغانستان روی آرامش را ببیند.

>>>   پیش از امدن طالبها ....... سوگند خورده بودند که افغانستان والله اگر روی آرامش و صلح را ببینند!!!!!

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است