حکومت وحدت ملی با آمدن خود نه تنها جنگ و ناامنی را به کشور آورد. بلکه بر خلاف ادعایی که کرده بود شرایط اقتصادی را نیز بسیار وخیم ساخت. مردم از فقر و بیکاری ناله می کنند و بر این اواضع اعتراض دارند. حکومت وحدت ملی در ابتدا سفرهای متعددی برای همکاری های اقتصادی به کشورهای متعدد کرده و با وعده های فراوانی بازگشته بود اما چه شد که آن وعده ها عملی نشد؟ چرا کشورهایی که با آنها دیدار کرده بود باعث پیشرفت اقتصادی نشدند؟ آیا وضعیت بد امنیتی افغانستان بر اقتصاد تاثیر گذاشته و چگونه این تاثیر رخ داده است؟

استاد سید مسعود استاد دانشگاه در برنامه «بازنگاه» گفت: در نه ماهی که گذشت ما شاهد فضاسازی برای سرمایه گذاری از جانب حکومت بودیم. در همین راستا رهبران حکومت سفرهای متعددی رابه کشورهای مختلف انجام دادند. در این زمینه عمدتاً پاکستان را نشان کردند. آنها آغاز به تغییر فضای منطقه ای کردند و فکر می کردند که با آرامش پاکستان در حقیقت نوعی امکانات رشد انکشاف اقتصادی و اجتماعی در افغانستان از طریق ایجاد یک فضای مساعد منطقه ای ایجاد می کنند. به همین دلیل به چین، عربستان سعودی و.. سفرکردند.

وی حرکات اقتصادی درونی را ناکام ارزیابی کرده و گفت: چنین حرکاتی از درون هم آغاز شد. نشانه های آن شروع مبارزه با فساد اداری، ایجاد برخی قوانین، تغییر برخی قوانین و ایجاد حکومت وحدت ملی و یکدست حرکت کردن آن بود اما تا به حال چنین شرایطی ایجاد نشده است و آن کار ها به سرانجام نرسید. چرا که ما از درون مدیریت قوی اقتصادی را به کار نبرده ایم. اشرف غنی قبل از به قدرت رسیدن و در زمان کمپاین گفته بود که دولت گذشته آنقدر وضعیت را نابه هنجار ساخته است که اگر ما به قدرت بیاییم باید از صفر شروع کنیم.

مسعود در خصوص شرایط اقتصادی کشور اظهار کرد: رهبران حکومت قبل از اینکه حکومت وحدت ملی را شکل دهند، مشکلات را از درون حل کنند و زمینه ها را برای سرمایه گذاری های خارجی آماده کنند حرکت کردند و به کشورهای مختلف سفر کردند. متاسفانه بدون داشتن چنین امکاناتی درون افغانستان ما نمی توانیم به اقتصاد خوب دست یابیم. اقتصاد افغانستان همیشه به ثبات و امنیت وابسته بوده است. در سیزده سال گذشته که وضعیت اقتصادی تا حدودی خوب بود ناشی از ثبات و امنیت تصنعی بود که توسط نیروهای خارجی ایجاد شده بود. حالا که آنها دیگر وجود ندارند دوباره کشور بی ثبات شده و بر اقتصاد تاثیر منفی گذاشته است.

وی در خصوص سیاست خارحی دولت در زمینه اقتصادی گفت: متاسفانه در این مدت ما از هند محوری گریختیم و به سمت پاکستان محوری و چین محوری حرکت کردیم اما پاکستان مانند عربستان برای ما ستونی میان تهی بود که ضررهای بزرگی متوجه ما ساخت.

استاد دانشگاه رقابت های منطقه ای را یکی از عوامل ضعف اقتصادی در افغانستان دانسته و گفت: بعد از آمدن چنین دولتی در افغانستان کشورهایی که رقابت شدیدی با هم دارند به افغانستان آمدند و رقابت های قاتلانه ای در افغانستان انجام دادند. این کشورهای رقیب آن حوزه های تجارتی و تولیدی ما را که نظام سرمایه ما بر آن استوار بود نشانی کردند. شرق و جنوب کشور ما در ناآرامترین حالت خود قرار داشت اما در همان حالت بهترین صنعت سنگ مرمر را در هلمند داشتیم. ما صنعت خود را به سمت بالا سوق داده بودیم که با رقابت های منطقه ای در اینجا ضعیف شد.

وی در خصوص سرمایه گذاری چین و ضررهای آن به کشور عنوان کرد: چینی ها باید برای ما معدن مس عینک را می ساختند که نساختند. وعده جاده ابریشم را داده بودند اما در کنار جاده ابریشم منافع ملی خود را تامین کردند و دو راه دیگر ساختند که از سینک کیانگ به پاکستان و از چین به نپال و دریای سرخ وصل می شد. هنگامی که سرمایه گذاری چین به خطر افتاد و جنگ در بدخشان رخ داد. چین اعلام کرد که من از سرمایه گذاری خود در اینجا می گذرم و این خط را از قزاقستان یا از پاکستان می گذرانم. در واقع ما قربانی رقابت ها شده ایم.

مسعود ادامه داد: البته افغانستان نمی تواند هیچگاه از این رقابت ها دور باشد. اشرف غنی تلاش کرده بود که اولین بار در بازی هایی که در افغانستان انجام می شود خود شریک شود. در این بازی های افغانستان همسایه های ما نسبت به ما بسیار متخصص تر هستند. همسایه هایی چون ایران، پاکستان، چین، تاجیکستان و قزاقستان و هند به خوبی در این رقابت ها کار می کنند اما متاسفانه ما خود می خواستیم بازی کنیم و منبع قدرت ایجاد کنیم که موفق نشدیم.

وی امنیت در کشور را عامل پیشرفت اقتصاد در کشور می داند و می گوید: در این کشور که جنگ وجود دارد و یا شرایط پساجنگ را دارد ما بدون ایجاد منبع قدرت و رسیدن به قدرت که توسط آن ثبات ایجاد می شود نمی توانیم حرفی در منطقه زده وبه سوی تولید برویم. به عبارت ساده تر اقتصاد ما وابسته به ثبات امنیتی است.

مسعود در پایان گفت: هم اکنون که وضعیت امنیتی ضعیف است، قدرت خرید مردم بسیار کم شده است، عواید پایین رفته است و بیکاری به شدت افزایش یافته است و این نوعی هشدار جدی برای حکومت است.

کد (30)

>>>   درحلیکه میگویند جناب اشرف غنی دوکتورای انسان شناسی دارد متفکر دوم جهان است ومتخصص اقتصاد هم است پس چرا دربین کشور ها جایگاه مناسب را گرفته نتوانسته وبفرموده استادمسعود رکود اقتصادی بدتر از زمان حامد کرزی شده و گول چینی ها را خورده چه شد راه ابریشم که ریس جمهور از ایجاد ان راه در پیشرفت وترقی افغانستان سودمند بیان کرده بود در هر کار که منفعت افغانستان در ان متصور باشد پاکستان خود را دران ذیدخل نموده نفع را کاملا بخود می قپد وباز هم ما دست خالی می مانیم پاکستان گاهی بنام دوستی وگاهی بنام دشمنی بهره برداری های خود را از سیاسیون خوش باور ما کرده ومیکنند .

>>>   تا زمانیکه نبض کشور ما بدست امریکایی ها و هم پیمانانشان باشد, چین و کشور های نظیر چین هرگز اقدامات عملی را در صحنه اجرا نمیکنند بخاطریکه امروز هر کشمکش در جهان بر اساس همان معیارات عملی میگردد که قدرت های منطقه خود را مالک و زمامدار آن میدانند,
اگر امریکا امروز در کشور ما نمیبود چین شاید موضوع معدن مس عینک را به پایه اکمال میرساند از طرف دیگر در معاملات زد و بند های سیاسی و منطقوی چین زیادتر به کشور پاکستان ارجعیت میدهد تا اینکه در باره افغانستان فکر کند چون چین میداند که عمق دخالت غرب در پاکستان نظر به افغانستان قدامت تاریخی داشته و از همی رو کوشش میکند تا تاثیرات اقتصادی را در آنجا عملی سازد, ضمناً چین از لحاظ رقابت منطقوی که پاکستان با هند و چین با هند دارد از یکسو و همسو بودن افغانستان و هند و متضاد بودن پاکستان و افغانستان از طرف دیگر را نیز بخوبی احساس نموده خود را درین راستا عیار میسازد, بناً یگانه کشوریکه بازهم تحت شعاع بدبختی عصر کنونی قرار دارد افغانستان است که نتوانسته تمثیل معقول و برازنده منطقوی داشته باشد که یکی از دلایل آن جنگ های تحمیلی, سیاست های نادرست منطقوی و بین المللی و سر انجام نبودت رهبری مناسب و قدرتمند در کشور است. وسلام

>>>   استاد مسعود عزیز بهتر است تا بنوشتن استراتیژی اقتصادی اقدام نمایی اینها...
ناهید

>>>   در افغا نستان که خدمت کرد چینی دومی باشد فقط حیله

>>>   هیچ کسی از گدا و انسان وابسته خوشش نمی آید از همین رو چینی ها هم از کشوری که فقر مانند سیل در آن ویران میکند را خوش ندارند ،بهتر است کمی حقیقت گرا باشیم و شعار را به عمل بفروشیم.
مسافرجان

>>>   دوستان عزیز :
باید منصفانه و بی طرفانه قضاوت کنیم ، که اگراقای اشرف غنی دارای دوکتورای انسان شناسی بوده ، متفکر دوم جهان و در افتصادهم تخصص داشته باشد ، نمیتواند درین کشور که همه چیز ان به وسیله چپاول گران ودزدان که در راس ادارات قرار داشته وهمه بود و نبود ان را به تاراج برده و باین کابینه ضعیف فعلی که هیچ متخصصی در ان دیده نمیشود از یک طرف و از جانب دیگر با چنین همسایه های که همه مانند گرگان کرسنه ، روباه های مکار ، مهیل و بسیار زیرک در قابو نشسته و به نام دوستان نزدیک و همکار خوب منافع خود را جستجو و عملی مینمایند ، چطور میتواندکاری را به تنهائی خود به پیش ببرد. در حالیکه پایه های یک دولت کابینه ان است ، که باید کرسی های ان از افراد متخصص در بخش های مسلکی ، سیاستمداران کار کشته در امور خارجی و نظامی های تحصیل کرده ، با تجربه و متعهد به مردم و وطن پر گردیده و با ارایه پلان های علمی و عملی در همه بخش ها رئیس جمهور را کمک و مساعدت نموده وافغانستان را ازین حالت خطرناک نجات بخشند. اما متاسفانه به اقای غنی نیاز است تا به ترکیب کابینه خود تجدید نظر نموده و اختلافات ذاتالبینی را در تفاهم با خبره گان به هر وسیله ، که ممکن میشود ، حل وفصل نموده و راه بیرون رفت را دریابد

>>>   استاد محترم کدام یکی از این استعمارگران خدمت کردند وبه هدف خدمت آمده اند،که چینی ها خیانت کرده اند. ما چرا اینقدر خوش باور باشیم که چینی ها خیانت کردند امریکا وانگلیس باما صداقت دارند، هدف تمام استعمارگران تامین منافع شان در کشور های که مملو از سرمایه های مختلف میباشند است.امریکا وغیره استعمارگران بخاطر بهره کشی از منابع مختلف که کشور های اسلامی دارد آماده اند، نی بخاطر بهبود وضعیت اقتصادی وپیشرفت این کشورها ، مشاهده میکینم وکردیم در طول سیزده سال غرب اشغالگر کدام کار های بنیادی را بخاطر پشرفت ما انجام داده اند بجز اینکه افغانستان را یک کشور مصرفی ساخت تا همیش ما تنبل ومحتاج به خیرات غربی های که تمام منابع از وجود این کشور مظلوم می مکد باشیم .ومنفعت شان به جیب چهار مافیا که مارکیت ها را اشغال کرده اند چیزی دیگرنبود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است