خواهش از رییس جمهور و رییس اجرایی و دیگر سرداران که سمبول رهبریت مردم هزاره را به دست دارند.

این دو رییس خواهشانه حمله جلریز و شهدای آن را از یاد برده و آن حمله را تقبیح نکنید چون شاید با این کارتان روح شهدا هم آرام نگیرد که دورویی می کنید.
حال اعتراف تلخی دیگر در افغانستان سهامی بودن دولت و حمایت از قوم و قومیت است.

پس حال کسانی که با رای هزاره ها به کرسی های حکومت تکیه زده اند به فکر شکم های تان باشید و از سهم که در دولت برای تان داده شده اند تا می توانید به فکر هفت پشت آینده تان باشید بگزارید به اسانی جوانان ملت به خون کشیده شوند.

شاید هر چه فاجعه بزرگتر شود برای خاموش بودن تان پول بیشتر نصیب شما شود.

پس بگذارید این فاجعه بزرگتر و بزرگتر شود.


برات علی بهکام

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است