رویداد دیروز جلریز برای جامعه آشفته و بیش از حد سیاست زده ما، می تواند دو پیام های جدی و سنگین داشته باشد.

اول: اینکه ده ها جوان هزاره در چند قدمی کابل ساعت ها بین مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می کنند و از هر مجرای ممکن خواهان کمک می شوند، تا آخرین لحظه زندگی، همچنان به امید رهبرانشان در انتظار کمک می مانند ولی هیچ اقدامی برای لبیک به فریادهای آنان صورت نمی گیرد. ضعف و یا هم بی تفاوتی رهبران ما را به خوبی به نمایش می گذارد. یا رهبران ما تا این حد بی صلاحیت و بیکاره اند که نمی توانند طی بیش از دوازده ساعت وزارت های دفاع و داخله را برای فرستادن نیروی کمکی متقاعد کنند، یا اینکه اصلا برایشان مهم نیست که جوان هزاره ای در عالم گمنامی دارد جانش راه فدا می کند تا مایه سرافکندگی کسانی نشود که ادعای رهبری او را دارند و از آدرسش به مسند قدرت تکیه زده اند و نیز بتواند مانع بهم زدن آسایش جامعه ی شود که کمی آنسوتر دست در گریبان هم، دارند مبارزه می کنند تا یگدیگر را زمین بزنند.

دوم: اینکه، بیایید کمی سر در گریبان، فرود آوریم و بیبینیم تا چی میزان آسیب پذیریم.

در چنین شرایطی که از یکسو روزانه ده ها انسان هزاره از طرف جانیانی بنام کوچی[ که در قالب برنامه استخباراتی از قبل طرح شده می جنگند. مجبور به ترک مال، دارایی، خانواده و در نهایت کشته می شوند و از سویی دیگر امکان محاصره شدن تمام مناطق مرکزی و تکرار یک قتل عام دیگر برای هزاره ها، در چند ساعت متصور است [آنگونه که دیروز شد] جامعه ما قبل از هرکاری نیاز به وحدت و یکپارچگی دارد ولی ما غافل از هر اولویت و تهدیدی درگیر اختلاف ها و منازعه های درونی هستیم و همچنان مصروف خودزنی.


رحمت الله رفعت

>>>   مردوم ... هزاره روی یگ نفری خوب سرمايه گزاری کنید شیخ محمد حقیق وسرور سیخ اکبر اینها اگر خوب بودی شیخ نميشود من دوری طالبان شش سال جنگ کردم در بدترین شرایط هزاران هزاران شهید شود از مردوم ما شیخ اکبری محقیق خلیلی اینها پول از آ درس مردوم هزاره ميگرفت سر مایه گزاری مکرد کدام نفری از اینها اسم شهدا را گرفته اومردوم هزاره آ گاه باشید
احمدلرگری ازشهریستان

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است