فاصله ولسوالی جلریز تا مرکز ولایت یک ساعت و تا پایتخت کشور 50 کیلومتر است اما با همین فاصله اندک نیرو‌های کمکی پس از ده ساعت به محل می‌رسند.

کافی است برای یک دقیقه تصور کنید زمانی‌که سربازی در محاصره باشد و از هیچ جایی برای یاری او اقدام نشود و با حداقل تجهیزات فقط توصیه به مقاومت گردد، وضعیت او چگونه خواهد بود.

متاسفانه هیچ کس خود را در این کوتاهی‌ها مسوول و مقصر نمی‌داند. برای هیچ کسی مرگ سرباز دیگر دردآور نیست. هیچ کسی بابت این کوتاهی‌ها مجازات و توبیخ نمی‌شود.

تنها بازمانده: ما همه شرمنده ايم، همه مصروف قرار داد، شهرک، عزل و نصب و تعيينات اند، كسی صدای شما را نشينيد!


هموطن

>>>   چشم وگوش رهبران حکومت را تعینات افراد مورد نظر شان کروکور کرده است شهادت ۳۰ تن ارتش ملی وپولیس ملی با انها ارزش ندارد پسران خودشان در نازونعمت در خارج از مملکت هستند چهار تن از همزبان وهم قوم یک رهبر حکومت به اصطلاح وحدت ملی به اثر تعرض به اولاد وخانه های مردم در اسارت در امده فورا دستور رهایی انها را صادر میکنند ولی بالمقابل ۳۰ تن جوان وطن دوست مداقع کشور وبقای حکومت موجود شهید میگردند انها خاموش هستند .

>>>   اشرف غنی ... اتمر ... دوستم.. گلم جمع دانش گوسفند ضیا ...احمد زی صدای سرباز جوانان بی دفاع جلریز را نشنید.

>>>   سرباز تو در حد خود باش ما صد ها رقم کار داریم تو بار بار صدا میکنی که ما را حمایت کنید مه چطور حمایت کنم تا هنوز تعینیات نکردم ،مواد مخدر بفروش نرسیده ،معادن همچنان زیر جنجال است ،شهرک هایم ساختو ساز نشده ،خارجی ها هم چندان پول برایم نمیته اگر میته صد رقم فرمایش داره مه جیب هایم خالی تو باز سرمه صدامیکنی (سرباز یعنی چه ) سرباز باید کشته شود تا جیب من پرشود چون سرباز برای کشته شدن است خصوصا سربازان اگر هزاره باشد بکلی حق ندارد که صدای خود را بکشد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است