تاریخ انتشار: ۱۳:۲۵ ۱۳۹۴/۴/۸ | کد خبر: 98079 | منبع: | پرینت |
قابل توجه زبانشناسان:
محمد رضا باطنی، داریوش آشوری، نوام چامسکی، ارواح مرحومان علی محمد حقشناس، فردیناند دی سوسور قاضی ویلیام جونز و... مردگانی که نا آگاه رفتید! خدا بیامرزد تان اما برای زندگان تان هنوز فرصت است. بیایید در صنف زبانشناسی مجلس نمایندگان ما شرکت نموده و بر دانش زبانشناسی تان تجدید نظر کنید!
چندی پیش یک بانوی زبانشناس و درافشان به نام هیلهی ارشاد، نماینده کوچیها در مجلس نمایندگان، چنین ارشاد نمود: «پوهنتون» اسم خاص است، بنا بر این نباید به «دری» ترجمه شود. همچنان فارسی یک زبان است و دری زبان دیگر.»
دلیلی که این ارشادگر زبانشناس فرمود، این بود که زبان دری در جملههایش یک فعل دارد و زبان پارسی دو فعل. او نمونه داد. «مثلا در فارسی میگویند من دارم میروم اما در دری میگوییم که من میروم. پس به هیچ وجه فارسی و دری یک زبان نیستند.»
از این کشف وی، تمام زبانشناسان و پژوهشگران زبان پارسی دری، انگشت حیرت به دندان گزیدند و بر دانش بکر او، تحسینها کردند. در عوض به ناآگاهی حافظ، مولانا، فردوسی، سعدی و... که زبان دری را به جای پارسی و پارسی را به جای دری به کار برده اند، اندیشیدند که آنهایی که نیای زبان و فرهنگ زبان فارسی پنداشته میشوند چرا این همه ناآگاه بودند.
هنوز درد انگشتگزیدن از شگفتی ارشادات بانو ارشاد و «بِنگسِ» کلهی فعالان فرهنگی حوزه زبان فارسی و دری تسکین نشده بود که پهلوان بانوی زبانشناس دیگر به میدان آمد و اسپ دانشش را تا که توانست تاخت.
شکریه بارکزی، دامتبرکاته، که القاب چون، شاهبانوی سیاست، کارشناس امور دفاع کشور، مدافع حقوق زن، فعال مدنی، روشنفکر چیره دست، روزنامهنگار قلم زن و... را با خود داشت، پس از سالها اندیشه و تبحر، فرمود: «پوهنتون» اسم خاص است و نباید به فارسی دری ترجمه شود. اینجا بحث اسم خاص و اسم مکان است. این گپ قابل ترجمه نیست.» و لقب زبانشناس مجلس را نیز کسب نمود.
با شنیدن این گفتهها یک بار دلم شد که بروم تما کتابهای دستور زبان را بسوزانم که تا امروز ما را آموزش غلط داده اند اما باز دلم نشد که بخشی از الماری کتابها خالی شود. در آن کتابها دانشگاه «پوهنتون» را اسم خاص و غیر قابل ترجمه نیاموخته بودم. همین طور، در تابلوی این مکان، ترجمهی انگلیسی اش هم بود. این طور، (Kabul University) پس از سخنان عالمانهی بانو بارکزی، این زبانشناس متبحر، اسدالله سعادتی، یکی نا آگاهان در مورد زبان شناسی مثل کتابهای دستور گذشته، استدلال کرد. «من بسیار تعجب میکنم اینجا پارلمان است و ما آدم های باسواد هستیم.
اسم خاص مثل اسم من 'اسدالله' است که ترجمه نمیشود اما اگر دانشگاه و پوهنتون اسم خاص است چرا یونیورسیتی شده و چرا چهل ملت آن را به زبان خود ترجمه کردند.»
من سه سال پیش، هنگام کارزارهای انتخاباتی گفتگوی بانو بارکزی را در یکی از رسانهها میشنیدم. در آن زمان، این بانو دست کم در 4 جمله سه بار دانشگاه و دانشگاهیان گفته بود.
حکم دیروزش در مورد زبان، نشان میداد که در این سه سال این بانو چقدر رشد عملی کرده است. به این میگویند پیشرفت علمی یک کشور. فعالان دیگر عرصهها باید اندکی بشرمند و یک بار نگاه کنند که عرصه زبانشناسی ما در افغانستان چقدر رشد کرده است. من مطمین هستم که اگر دیگر عرصههای زندگی مردم افغانستان به اندازه دانش زبانشناسی این نمایندگان مجلس رشد میکرد، این کشور گل و گلزار میشد.
زنده باد بانوان زبانشناس «افغان» زنده باد.
زنده باد افغانستان که در همه عرصهها مقام نخست را دارد. در غیرت، مهمان نوازی، با ناموسی، مواد خوشی آور که به دروغ مخدرش میگویند. فرستادن آدمیان به بهشت (از حسادت انتحار مینامندش) قتل و بریدن گوش و بینی بانوان (از تعصب خشونت مینامندش) و سر انجام در دانش زبانشناسی.
ای همسایگان بخیل، ای جهانیان حسود، شما نمیتوانید دستاوردهای این ملت را ببینید. واقعا ملت شریف «افغان» متاسف اند که شما دستاوردهای شان را نمیتوانید تحمل کنید. چشم بخیل کور.
که میتواند این همه برادر ناراضی داشته باشد که هم در قطر صلح کند و هم در کابل انتحار؟
آثار حکیمی
>>> احال به زنان فرصت نداده بودند واز دانش ایشان استفاده اعظمسی نشده بود اگر همینقدر دانش نمیداشت وکیل نمیشد هرکس نمیتواند وکیل گردد اگر اسم خاص باشد نباشد بخواهند جلسه را دایر ودر پارلمان فیصله میکنند که فلان اصطلاح یا لغت به جمع اسم خاص منبعد شناخته شود وتصویب میکنند آنوقت که است که این فیصله را بشکناند وبگوید پوهنتون اسم خاص نیست که درمقابل قانون قرارمیگیرد ومجرم شناخته میشود
( ر )
>>> احسنت.... عالی بود.... بهتر از ثاقب نوشته کردی
>>> ... عزیزان پشتون کلمات فارسی آنها را به پشتو ترجمه می کنند و حاصل کار میشود دیکشنری انگلیسی به پشتو ! در مورد کتابهای دیگر به همچنین. حداقل سالی 70 هزار عنوان کتاب به زبان فارسی نشر میشود که از تعداد عناوین منتشره به زبان فرانسه بیشتر است. زبان فارسی پر زور و پر قدرت راه خود را میرود. حالا فاشیست ها هر کار که خواهند بکنند.
>>> واقعا از دل این پشتونستان چه نابغه ها که بیرون نمیاد,امروز در دنیا چیزی به اسم زبان دری و تاجیک وجود ندارد هرچه که هست فارسی است(persian) حتی یک دانش آموز که چهار کلاس درس خوانده و با قواعد زبانشناسی آشنا شده می داند که دری و تاجیک و فارسی یک زبان است و تفاوت اینها در لهجه است مثل تفاوت در لهجه اصفهانی ,تهرانی, کابلی و..اگر این خانم چند کتاب مطالعه کرده بود و یا چند کشور خارجی سفر کرده بود این حقیقت را می فهمید ,حتی در کشورهای عربی بین لهجه های لبنانی,عراقی ,سوری ,مصری و..تفاوت وجود دارد ولی به این معنی نیست که اینها زبان جداگانه باشند حتی در یک کشور بین دو شهر تفاوت لهجه وجود دارد چه برسد به کشور,دولتمردان افغان به جای فارسی ستیزی باید به فکر حفظ این زبان باشید همین که من ایرانی اخبار این سایت را پیگیری میکنم یا افغانها سایتهای ایرانی و استفاده مشترک از کتابها و رسانه های همدیگر اهمیت این اشتراک زبانی را نشان می دهد مطمئنا فارسی ستیزی و پشتون سازی به ضرر افغانها تمام میشود والسلام
>>> بسیار درست فرمودید. امروزدر...هر کس ساز خودرا می نوازد و مصرانه آنرا دلنواز می پندارد. هر باور شخصی را علم معرفی می کند و بدینوسیله همه را بی دانش تصور می کند. این زیبارویان یعنی هیلی ارشاد و آن نازنین دیگر شکریه جان شاید فکر می کنند که علم ودانش یعنی عشوه گری! زهی گمان باطل وزهی آوند بی اعتبار!
نبی هراتی
>>> آنکه گفتی بهتر از ثاقب این صرف نظر تو است نظرمن اینست که هردو خوب نوشته اند اما خوبی جناب ثاقب درین است که زیاد تر سهم میگیرند ومضامین مختلف می نویسند که همه خوب هستند یعنی گل چین !
( آئینه )
>>> پارسى دل ماست پارسى
عشق ديرينه در و ديوان ماست!
چه چگامه خوب سراييد قهار عاصى, وچه آهنگ ساختند برادران شباب و كيهان و رضا رضایی و نغمه غلامی آهنگساز: هوشنگ سامانی
گل نیست ، ماه نیست ، دل ماست پارسی
غــوغـــای کـوه ، تــرنـم دریاست پارسی
از آفـتاب معـجـــزه بــر دوش مـیـکـشــــد
رو بـر مـراد و روی به فـرداسـت پارسی
از شـام تا به کاشـغــر از سنـد تا خـجـــنـد
آئـیــنـه دار عــالـــم بــالاســـــــت پارسی
تـاریـخ را ، وثیــــقه سبــز و شکــــوه را
خــون مــن و کــلام مطــــلاســت پارسی
روح بـزرگ و طبـل خــراســانـیـان پـاک
چتــر شــرف چــراغ مسیـحاســت پارسی
تصویــر را ، مغــازلـه را و تـــرانـــه را
جـغــرافـیـــای مـعــنـوی مــاســت پارسی
سرسخت در حماسه و هـمـوار در ســرود
پیدا بود از ایــن ، که چه زیبـاست پارسی
بانگ سپیده ، عــــرصهء بیدار باش مــرد
پیغمبر هــنــر ، سـخــن راســـــت پارسی
دنیا بگو مبـــاش ، بــزرگی بگـــو بــــرو
ما را فضیلتی اســت که مـا راست پارسی
>>> خانم شكريه باركزي، خانم هيلي ارشاد وغيره حواريون متعصب وافغان ملتي ها نا دانسته اين حرف را نه مي زنند، كه فارسي ودري دو زبان جدا گانه است. اين متعصبين خوب مي دانند كه فارسي ودري يك زبان واحد است واين را هم خوب مي دانند، كه افغان وپشتون نام يك قوم واحد است. اما اين ها به خاطرِ تعصب كور كه دارندوبه خاطر بر آورده شدن مقاصد شوم بر تري جويي قومي وقبيله اي خويش به چنين حرف هاي ميان تُهي مبادرت مي ورزند.
>>> شکریه جان گفته بود که پوهنتون اسم خاص است. باید این اختراع بنام وی در کتاب گینس ثبت شود.
>>> امیدوارم افغانستان تجزیه شود و پشتونها به همراه پشتون پاکستان کشور پشتونستان تشکیل دهند به رهبری طالبان پشتونی عربی, تا بقیه قومیتهای افغانستان آزاد شوند
>>> فارسي و دري دو زبان جدا گانه است هماگونه ايکه پشتو و افغانى و پتانى سه زبان جداگانه است. ?!? و "دانشگاه" اسم "خاص" و "شكريه باريكزي" و "هيلي ارشاد" نام هاى "عام" اند. !?! نابغه زبان شناسى که در افغانتون "شهرت جهانى" دارد -;) ???!!!???
>>> کلمه افغان هیچ ارتباطی با هویت اقوام دیگر کشور ما ندارد۰
>>> شکریه و هیلی ارشاد دو تا از آن گدیگک های قومی قبیلوی هستند۰ اینها حتی فرق بین اسم عام و اسم خاص را نمیدانند ولی از آن میخواهد برای منافع فاشیستی قومی و قبیلوی ایشان سهو استفاده کنند۰
>>> بلی، در بین فارسی و دری هیچ فرقی نیست جز لهجه۰ همانگونه که لهجه های بدخشان، کابل، و هرات فرق دارند، همانگونه لهجه های تهران، دوشنبه، مشهد، و سمرقند باهم فرق دارند۰ زبان همان یک زبان است، مثل پختو پاکستان، و پشتو افغانستان۰
>>> اگر به این دو خانم با سواد و با استعداد و کشاف رموز و مکان زمینه تفکر و تحقیق فراهم شود و از دغدغه های سیاست به دور گذاشته شوند، شگفتی های بی حسابی خواهند آفرید و نسل های حال و آینده کشور، بلکه جهان از سرچشمه زلال دانش و اندیشه ایشان بهره ها خواهند برد و خلقی فراوانی را ارشاد خواهند کرد! به امید آن روز.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است