تاریخ انتشار: ۰۸:۰۸ ۱۳۹۴/۴/۸ | کد خبر: 98035 | منبع: | پرینت |
ناتو در جریان نشست وزیران دفاع این سازمان، از حمایت قاطع اش از افغانستان یاد کرده و روی آن تاکید نمود. این نشست که در بروکسل با حضور سرپرست وزارت دفاع ملی افغانستان برگزار شده بود؛ روی همکاری های دوامدار با افغانستان تاکید شد. کمک های اقتصادی، حمایت تجهیزاتی از نیروهای افغانستان بویژه قدرت هوایی، کمک مالی در بخش نظامی تا سال 2017، از جمله خواسته هایی بود که طرف افغانستانی در این جلسه مطرح نمود.استانکزی، تقویت نیروی هوایی افغانستان را از جمله خواسته های مهمی برشمرد که این موضوع می تواند قدرت را در جبهه های جنگ به صورت چشمگیر به نفع نیروهای افغانستان تغییر دهد.
ینس استولتنبرگ دبیرکل ناتو نیز خاطرنشان کرد که این سازمان افغانستان را ترک نخواهد کرد بلکه حمایت شان شکل جدیدی را به خود خواهد گرفت که احتمال گسیل نیروی نظامی نیز در برنامه پیش بینی شده است.
داکتر عبدالقیوم سجادی عضو مجلس نمایندگان در برنامه «کنکاش» گفت: بحث ناتو بحثی مهم به دلیل چند سال حضور ناتو در افغانستان است. ناتو در افغانستان یک ماموریت حیثیتی داشت. به همین دلیل شکست ناتو در افغانستان به معنای شکست ناتو در مجموعه برنامه های امنیتی اش خواهد بود. متاسفانه طی سال ها حضور ناتو در افغانستان، شاهد تامین آن اهدافی که ناتو به خاطر آن در کشور حضور داشت نبودیم. امروز هم ناتو به افغانستان به عنوان یک ماموریت چالش برانگیز نگاه می کند. از یک طرف ناکامی ناتو در افغانستان به معنای ناکامی ناتو در آوردن امنیت و ثبات در حوزه های مورد نظر و مبارزه با تروریزم است و از طرف دیگر بازکردن مسیر جدید برای رقبایشان می تواند باشد.
وی در خصوص شکل تازه حمایت ناتو در افغانستان اظهار کرد: آنچه که در افغانستان اتفاق افتاد چیزی نبود که انتظار می رفت. به همین دلیل ناتو تصمیم گرفت به شکلی آبرومندانه نیروهای خود را به تدریج از افغانستان بیرون بکشد و حمایت های خود را به صورت آموزشی، امکانات و مالی ادامه دهد. در این راستا هم ما شاهد چالش های جدی بوده و هستیم. هنوز هم نهادهای امنیتی افغانستان از آن توانمندی لازم به لحاظ تجهیزات و امکانات نظامی برخوردار نیست که بتواند با چالش هایی که امنیت افغانستان و منطقه را تهدید می کند مقابله کند. ولی کشورهای عضو ناتو به خوبی می دانند که شکست و ناکامی پروسه ای که با همکاری ناتو و جامعه جهانی در افغانستان و در آغاز دهه هشتاد شروع شد به معنای شکست ماموریت ناتو و بی اعتبار شدن سازمان پیمان آتلانتیک شمالی خواهد بود.
سجادی در مورد موضوع افغانستان در نشست ناتو گفت: علی رقم اینکه دستور کارهای جدیدی مانند موضوع سوریه و منازعات منطقه ای دیگر در دستور کار ناتو قرار می گیرد اما بازهم افغانستان به عنوان یکی از محورهای اصلی ماموریت ناتو مورد توجه قرار دارد و آنها تعهد خود را بر حمایت نیروهای امنیتی افغانستان برای دوام دار و مدت زمان طولانی تر اعلام کرده اند.
وی دلیل رشد هراس افکنی در افغانستان را برخلاف تلاش ناتو چنین ابراز کرد: چهارده سال حضور ناتو در افغانستان بیانگر یک نقطه روشن بود که با کمال تاسف، دیدگاه مشترک در مورد مساله مبارزه با تروریزم در بین کشورهای ناتو وجود نداشت. به همین لحاظ ناتو استراتژی مشترک هم در امر مبارزه باتروریزم نداشت. این موضوع باعث شد که ما شاهد ظهور و رشد مجدد هراس افکنی در کشور خود و در منطقه باشیم. این نکته بیانگر این است که کشورهای عضو ناتو عضویت خود را از یک طرف در راستای تامین منافع ملی خود تحلیل می کنند و دوم، برای همراهی ایالات متحده آمریکا ناگزیری هایی به عنوان رهبری مبارزه با تروریزم در افغانستان و در دیگر مناطق دارند. از این جهت ما نمی توانیم این فرضیه را تایید کنیم که در نشست هایی مانند این نشست برنامه ها از قبل تعیین شده است و هیچگونه دیدگاه خاصی در مورد افغانستان و مسایل دیگری که مربوط به تروریزم می شود مورد بحث و بررسی قرار نمی گیرد.
سجادی معتقد است بر خلاف عقیده برخی ها افغانستان از چشم ناتو نیفتاده و افزود: ناتو نمی تواند افغانستان را نادیده بگیرد چرا که حضور ناتو در افغانستان برای افغانستان نبود. حضور ناتو در افغانستان برای مقابله با تهدیداتی بود که به نام تروریزم بین المللی از آن یاد می شد. بنابراین آن تهدید جهانی که بعد از حادثه یازده سپتامبر شکل گرفت و باعث شد که ناتو در افغانستان حضور پیدا کند آن تهدید و ریشه های آن هنوز هم موجود است و بلکه قوی تر شده است. آن منطقی که حضور ناتو را چهارده سال قبل توجیه می کرد امروزه وجود دارد که کشورهای عضو ناتو را برای حمایت از افغان ها در امر مبارزه با تروریسم مصمم بسازد.
وی عدم وجود برنامه و استراتژی را علت ضعف در جنگ دانسته و گفت: هم اکنون آنچه در امر مبارزه با ترورزیم چالش برانگیز است، عدم وجود نیروهای ناتو در افغانستان نیست، آنچه که چالش برانگیز است، نبود برنامه منسجم برای مقابله با تروریزم درون حکومت وحدت ملی است. در این مورد تفاوت نظر وجود دارد و هیچ گونه اتفاق نظری بعد از نه ماه شکل نگرفته است. نکته دوم این است که هنوز یک مسوده برای استراتژی امنیتی ملی افغانستان را در اختیار نداریم. چه چیزی را برای دنیا ارایه کنیم و از آنها بخواهیم که به خاطر آن به ما کمک کنند؟
سجادی در خصوص راه حل بیرون رفت از اوضاع کنونی را چنین بیان کرد: رهبری حکومت وحدت ملی باید دو کار اساسی را انجام دهد. نخست، توافق نظر روی محورهای اساسی مسایل امنیتی و مبارزه با تروریزم، اینکه چه چیزی تهدید ملی افغانستان تلقی می شود، اولویت های ما در امر مبارزه با تروریزم چه می تواند باشد و تعریف دقیق از دوست و دشمن انجام شود. نکته دوم، مجاب کردن ناتو در ارتباط با انجام تعهدات شان در موافقتنامه امنیتی که با جانب افغانستان داشته است. به این ترتیب که در عمل حکومت را کمک های تجهیزاتی کند و نیروهای امنیتی افغانستان را حمایت کند.
کد (30)
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است