جنگ در بسیاری از ولایات افغانستان جریان یافته است. ناامنی دامنگیر بسیاری از شهرها شده و دشمن در حال پیشروی در نقاط مختلف است. گفته می شود ناهماهنگی های زیادی که میان رهبران و فرماندهان جنگ و وزات های مربوط وجود دارد باعث شکست های مختلف شده است. در این میان برخی گروه های مردمی تفنگ به دست گرفته اند و خود به دفاع پرداخته اند. آیا مردم به نیروهای امنیتی بی اعتماد هستند که خود به پا برخاسته اند؟ آیا دفاع مردم تاثیر مثبتی برجنگ خواهد داشت؟

میرداد خان نجرابی در برنامه «خبرتودی» گفت: ناامنی در افغانستان از سال گذشته تا به حال گسترش پیدا کرده است. هم اکنون در افغانستان جنگ های بسیار شدید و خونین جریان دارد. این موضوع هر افغان را وا می دارد تا در برابر مخالفان دولت افغانستان بایستد. وظیفه ملی هرکسی است که از تمامیت ارضی و حاکمیت ملی کشورش دفاع کند.

وی در خصوص اقدام دفاعی مردم علیه دشمن اظهار کرد: تجربه نشان داده است که در برخی عملیات ها، ریاست والی ها، رییس کمیته نظامی یا شورای نظامی در ولایات مختلف، مجبورند که در صورت ضرورت جلسات خود را تنظیم کنند و بعد از تصمیم گیری بر دشمن حمله کنند و حملات آنها را سرکوب و افراد دشمن را دستگیر کنند. مردم افغانستان هم باید در این مواقع همکاری کنند. ضرورتی نیست که ما تک تک مردم افغانستان را صدا کنیم و کمک بخواهیم بلکه ضرورت است که با وجود چهارصد هزار نیروی امنیتی که داریم، مردم از هر امکاناتی که دارند استفاده کنند و در مقابل دشمن بجنگند تا دشمن دیگر نتواند بیش از این مردم را هدف قرار دهند.

نجرابی با انتقاد از سازمان های حقوق بشری در خصوص عدم واکنش آنها در برابر رفتارهای وحشیانه تروریست ها در افغانستان گفت: چنانچه دیدیم حملاتی در بدخشان و در ولایت های مختلف کشور صورت گرفت، در این حملات دشمنان سر نیروهای امنیتی ما را بریدند، مردم هم از طریق تلوزیون شاهد آن بودند. متاسفانه از جانب حقوق بشر هیچ وجدانی وجود نداشت که در این رابطه اظهار نظر کند که کسی حق ندارد بعد از کشتن نیروهای طرف مقابل سر آنها را ببرد و به جسدش توهین کند. یا از لحاظ قواعد بین المللی با کسی که اسیر می شود چگونه رفتار شود و با قربانی ها و مجروحین چطور برخورد شود. متاسفانه سازمان های حقوق بشر در مورد جنگ افغانستان و در مورد اینکه مردم مظلوم هدف قرار می گیرند و به نیروهای امنیتی ما توهین می شود هیچ گونه اظهار نظری نمی کنند. مردم افغانستان نسبت به این مساله سخت نگران هستند.

وی عدم هماهنگی میان رهبران کشور را باعث شکست های در جنگ دانسته و گفت: متاسفانه جنگ با حمایت کشورهای بیرونی به شدت جریان دارد اما رهبران ما هنوز در بین خود توافق نظر ندارند. هیچ گونه هماهنگی میان مدیریت های وزارت های دفاع، داخله و مدیریت فرماندهی های ولایات وجود ندارد. جای شکی نیست که همانطور که حکومت می گوید، هماهنگی ها میان مسوولان امنیتی بیشتر شده است اما در مواردی همین ناهماهنگی میان نیروهای امنیتی بوده است که باعث سقوط مناطق شده است.

وی ادامه داد: چندی قبل ما در یکی از ولسوالی های ولایت کاپیسا شاهد ناامنی بودیم. دیدیم که پولیس در ساحه پیشروی بسیاری دارد اما اردو به جای اینکه خود را تقویت کند و به وی برساند قبل از اینکه عملیات به پایان برسد ساحه را ترک کرده و کنترل تمام ساحات مربوطه به دست مخالفان درآمد. عملاً ما هیچ هماهنگی میان فرماندهان ندیدیم. آنچیزی که در رسانه ها ادعا می شود از نوع هماهنگی وجود ندارد. هماهنگی را باید در صحنه جنگ دید که وجود ندارد.

نجرابی از دیگر عوامل شکست ها در جنگ را اعمال نظرها و سلیقه های شخصی مسوولان دانسته و افزود: تعداد نیروهای امنیتی افغانستان ده برابر نیروهای مخالفان است و تمام حمایت مردم را نیز دارند. پس چرا نمی توانند موفقیت داشته باشند؟ ما باید به واقعیت های عینی جامعه خود برگردیم .آسیب شناسی ها بر مبنای سلایق شخصی مسوولان صورت می گیرد نه بر مبنای ضرورت عینی امنیتی کشور ما. هم اکنون هر گوشه و کنار صدای جنگ است و تلفات داریم. دیده نشده است که در وزارت خانه های مربوطه جلساتی ترتیب داده شود برای اینکه چطور تلفات جنگ را کاهش دهیم. همیشه بحث این است که فلان ولسوالی سقوط نکرده است.بر سر مرکز ولسوالی بحث می کنند. چرا بر سر اطراف ولسوالی که بستر زندگی مردم است بحثی نمی شود؟

وی در پایان گفت: اینکه حالا مردم سلاح به دست گرفته اند به خاطر بی کفایتی ماموران دولتی است. مردم مجبور هستند که شخصاً به دفاع از خود و کشور برخیزند.

کد (30)

>>>   اول بايد وطن خود ازانگليس وامريكا ازاد كنيم صاحب وطن شويم بعد ازنام هاي دفاع ملي اردوي ملي پوليس ملي نام بگيريم فعلا اين همه گفته ها اهميت ندارد ناممكن هست ازادي نداشته باشيم غلام باشيم گف هاي بي مورد انهم فقط بخاطر دريافت پول ومنافع شخصي مطرح كنيم
زلمي ازلوگر

>>>   درین مدت بعد سقوط حاکمیت سیاه طالبان سرصدای عدم هماهنگی میان نهاد ها خاصتا ادا نیروهای امنیتی سر زبان ها بلند است اما اراده بهبود وتغیر اصلاح مثبت درین مدت در حاکمیت وجود ندارد زیرا مقامات مصروف برنامه های خود اند چشم شان کور وگوش شان به شنیده همچو واقعیت ها غیر فعال است زیرا انها این نکته هارا قصه مفت میدانند به انها مسایلی اهمیت دارد که نفع شان متصور باشد.
صالح کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است