ناامنی ها در کشور روزانه جان افراد زیادی چه مردم عادی و چه نظامی می گیرد. طالبان اخیراً گروگان گیری تازه ای به راه انداخته و پنجاه نفر دیگر را ربوده اند، البته گفته می شود که هم اکنون آزاد شده وی ک نفر از آنها در دست طالبان باقی است. اعضای مجلس نمایندگان برآشفته و اعتراضات زیادی به حکومت کرده اند که چرا سکوت کرده و اقدام محکمی در رابطه این ناامنی ها نمی کند. برخی از آنها معتقدند که حکومت در این ناامنی ها دست دارد و خود باعث آن می شود واقعیت ماجرا و دست های پشت پرده چیست؟

عبدالقادر زازی در برنامه «فراخبر» گفت: حکومت این تلاش را نمی کند که امنیت مردم خود را نابود سازد. اگر این کار را کند به این معنا است که تیشه رابه پای خود می زند اما جای انکار نیست که حکومت ضعف های زیادی دارد. این ضعف ها و کم کاری ها باعث این می شود که در بعضی ولایات دشمن از این ضعف ها استفاده کند و دراین موقعیت آشفتگی کشورناامنی ایجاد کند.

وی در خصوص کسانی که در پشت پرده در جنگ های افغانستان دست دارند اظهار کرد: زمانی که حنیف اتمر رییس امنیت ملی و وزیر داخله به مجلس فراخوانده شده بودند و از آنها در مورد علت ناامنی ها جواب خواسته شد. آنها متاسفانه از نام بردن اشخاصی که در ناامنی ها دخیل هستند خودداری کردند. در جواب هم گفتند که مصلحت های امنیتی و استخباراتی کشور اجازه نام بردن از این اشخاص را نمی دهد. حکومت و همه مردم و اقشار مختلف جامعه افغانستان می دانند که استخبارات غربی، استخبارات عربی و استخبارات منطقه به خصوص پاکستان در این ناامنی ها دست دارند.

زازی افزود: حکومت مجبور است که در مقابل آن سکوت کند که چرا اردوی ملی ما از غرب تامین می شود. حکومت نمی تواند حتی معاش اردو را تامین کند و نمی تواند وابسته به غرب نباشد.

این نماینده مجلس هدف کمک آمریکایی ها به افغانستان را این گونه تشریح کرد: آمریکایی ها که در اینجا آمده اند و روزی دوازده میلیون دالر به اردوی ملی می دهند انگیزه ها و اهداف خود را دارند. آنها بدون هدف این کمک ها را نمی کنند. هدف آنها این است که در افغانستان حضور داشته باشند و از این طریق به آسیای میانه راه پیدا کنند. بهای آن هم این است که شمال افغانستان را ناامن می کنند و جان هزاران هم وطن ما را بگیرند و بسیاری را از خانه و کاشانه و شهر و دیارشان آواره کنند.

وی در پایان گفت: خارجی هایی که چهل سال می شود مردم افغانستان را به طرق مختلف آزار داده و آنها را کشته اند، حالا دوباره به افغانستان نیاز پیدا کرده اند و سیزده سال می شود که برگشته اند. پولی را هم که آنها کمک می کنند پول آنها نیست. بلکه این پول، پول مردم ما است. آنها آمده اند و اینجا را به خاک و خون کشانده اند، قرار داد امنیتی بسته اند، از مناطق افغانستان برای رسیدن به اهداف شان استفاده می کنند و بهای اندکی به ازای آن می دهند.

کد (30)

>>>   سلام:
در افغانستان عرب ها وپاکستانی وچبچن مستقیم به میدان های جنگ حضور دارند مثل در ولایت های قندز فاریاب زابل غور وبسا جاهای دیگر.
نصردره صوف

>>>   جالبه با این همه دلیل و مدرک قاطع باز بعضی از همزبانان ما در افغانستان سنگ اعراب را به سینه میزنند، یادتان باشد که شما در قدیم هموطنان ما بودید پس کمی در تاریخ گذشته سیر کنید و ببینید که در زمان سلطنت معاویه چه تحقیر ها و ظلم ها توسط معاویه و دستگاه حکومتی او که بر سر قوم فارس زبان نیامد...آنها به ما فارس زبانان موالی میگفتند و اگر شجره آل سعود را بررسی کنید خواهید دید که به معاویه میرسد، از دید آنها ما فارسی زبانان چه شیعه باشیم و چه سنی ... .حتی معاویه اعتقادی به مسلمان شدن فارس ها نداشت و معتقد بود که فارس ها به دروغ ادعای مسلمانی میکنند و منافقند ،اگر اشتباه نقل کردم دوستانی که اطلاع دقیق از تاریخ دارند من را راهنمایی کنند...
(داوود)

>>>   سنی و شیعه هردو مسلمان اند و این پلان اسرایلی ها در افغانستان اثر ندارد
سیدمحمدحسن بلخابی

>>>   اقای عبدالقادر رازی به یک مسُله مهمی اشاره کردند، که تا حال مردم خبر نداشتند. واقعاُ اگر چنین جوانانی در عرصه سیاست در افغانستان بمیان بیایند و مردم را از واقعات گوناگون دنیای سیاست داخلی و منطقوی و دنیایی خبر کنند، در نتیجه مردم آگاه خواهند شد. تا بحال مردم فکر میکردند که چون ضامن صلح و آرامی موجودیت زیارتگاه های افغانستان بوده است، که با حمله قشون سرخ و بعداُ طالبان پاکستانی و بعداُ هم امریکایی ها، این زیارت ها یا تخریب شدند و یا هم دزدی شدند و به شوروی و امریکا انتقال شدند و در نتیجه در این کشور ها آرامی و در افغانستان جنگ است.

>>>   داوود جان ناراحت باش تا وقتی افغانها به خلیج فارس میگن خلیج عر بی حقشون همینه

>>>   همه افغان ها که این نظر رو ندارند.من خراسانی هستم و موقعی که با یکی از اهالی افغانستان برخورد دارم و از اینکه میبینم که هر دوی ما به چه راحتی و روانی با لهجه خودمان با هم صحبت میکنیم و تمام کلمات را متوجه میشویم از یک سو خوشحالم که از دو کشور اینگونه براحتی با هم صحبت میکنیم و از سوی دیگر گریان که همزبان ما چندین دهه هست که روی خوشی و آرامش را ندیده.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است