آیه ۱۱۴ سوره نساء

لاَّ خَيْرَ فِي كَثِيرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ ابْتَغَاء مَرْضَاتِ اللّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِيهِ أَجْرًا عَظِيمًا.

در بسيارى از رازگوييهاى ايشان خيرى نيست مگر كسى كه [بدين وسيله] به صدقه يا كار پسنديده يا سازشى ميان مردم فرمان دهد و هر كس براى طلب خشنودى خدا چنين كند به زودى او را پاداش بزرگى خواهيم داد.

*سخن در نکوهش نجوا و زیرگوشی نجوا و زیرگوشی صحبت کردن است که گفته اند «النجوا من عمل الشیطان» و در همه فرهنگ ها سخنی در این باب رفته است که در جمع نجوا نکنید زیرا هر کسی در اندیشه فرو می رود که شاید از او غیبتی می کنند.

*این توصیه جهانی باز به خاطر این است که آدمیان از هم رنجیده نشوند و به فکر و خیال باطل نیفتد و دچار سوء تفاهم های گوناگون نگردند.

*در این آیه خداوند موارد استثنایی برای نجوا قرار داده است که آن موارد نیز برای حفظ فضای دوستی و آبروی مردمان مقرر شده است. آنکه می توان در جمع آهسته کسی را به دادن صدقه ای و بی خبر از بقیه مردم باشد یا آنکه شخص برای اصلاح روابط بین انسان ها و بازگردانیدن رابطه دوستی و آشتی میان آنها که از بهترین عبادات و اعمال آدمی است آهسته نجوا کند و کسی را به کوتاه آمدن و گذشت کردن و امثال آن نصیحتی کند.

*به غیر از این، نجوا کردن شایسته نیست و در همین موارد استثنا نیز شخص باید آن نجوا را به خاطر رضای خدا انجام دهد که البته خداوند او را پاداشی عظیم و سریع عطا خواهد فرمود. خداوند می فرماید: «هیچ سه نفری با هم نجوا نمی کنند الا اینکه ما نفر چهارم آنها هستیم (مجادله: 7)»

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است