اﺷﺮﻑ ﻏﻨﯽ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺳﺮﺍﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻠﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﺩﺭ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﺎﯼ ﺟﺎﯼ ﻭﻃﻦ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﻋﺴﺎﮐﺮ ﻧﺎﺗﻮ ﻭ ﺍﺟﯿﺮﺍﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﺰﺍﺭﺵ ﻣﯽ ﺷﻮﺪ. ﺁﻧﻬﺎ ﮐﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺷﺎﻧه ﺟﺎﻥ ﮐﺮﯼ ﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﻘﺎم های آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﭼﮑﺮ ﺯﺩﻥ ﺩﺭ ﮐﺎﺥ ﻭ ﺑﺎغ های ﮐﺎﺥ ﺳﻔﯿﺪ ﻭ ﭘﻨﺘﺎﮔﻮﻥ ﺍﻧﺪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﻧﻪ ﺍﻧﮕﺎﺭ ﺑﺨﺎﻃﺮ ﻣﺼﺎﻟﺢ ﻋﻠﯿﺎﯼ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺳﻔﺮ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﯾﺎ ﺣﺎﻣﻞ کمﺗﺮﯾﻦ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﺍﺯ ﺩﯾﺎﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﻏﺼﻪ ﻫﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﮔﻮﯾﺎ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ تن ﺑﺠﺎﯼ ﻏﻤﺨﻮﺭﯼ ﻭﻃﻦ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﻧﻮﺭﻭﺯﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺏ ﻭ ﻫﻮﺍﯼ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻓﺼﻞ ﺑﻬﺎﺭ ﺑﻪ ﻣﺰﺍﻕ ﺷﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﺗﺮ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﻓﺎﺭﻍ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺭﻧﺞ ﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻠﺖ ﺳﺘﻤﺪﯾﺪه ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﮔﺮﺩﺵ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﺳﺮﻣﺴﺖ ﻭ ﺧﺮﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺑﺎﺩﺍﺭﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺳﯿﺮ ﻭ ﺳﯿﺎﺣﺖ ﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺁﻣﺪﻩ ﻭ ﺑﻐﯿﺮ ﺍﺯ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﻥ ﻭ ﮔﺮﻓﺘﻦ
عکس هاﯼ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﻘﺎم های ﺑﻠﻨﺪﭘﺎﯾه آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﻘﺼﺪ ﻭ ﻏﺮﺿﯽ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ.

ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﺮ ﺍﯾﻨﻬﺎ... ﮐﻪ ﻣﻠﺖ ﻧﺠﯿﺐ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﻓﮑﻨﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻧﻈﯿﺮﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻫﯿﭻ ﮐﺠﺎﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﺳﺮﺍﻍ ﻧﺪﺍﺭﯾﻢ ﮐﻪ ﺩﻭ ﺭییس ﻧﺎ ﻣﺘﺎﻧﺴﺐ ﻭ ﺩﻭ ﺟﻨﺲ ﻏﯿﺮ ﻣﺘﺠﺎﻧﺲ ﭘﻬﻠﻮ ﺑﻪ ﭘﻠﻮ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻘﺎم های ﺭﺳﻤﯽ ﯾﮏ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻊ ﻧﯿﻤﻪ ﻧﯿﻤﻪ ﺳﺨﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﻭ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺷﺎﻥ ﺣﻖ ﭘﯿﺸﺮﻭﯼ ﺩﺭ ﻣﻮﺍﺿﻊ ﺭﺳﻤﯽ ﺍﺯ ﯾﮑﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻧﺪﺭ ﻋﺠﺎیب ﺩمکرﺍﺳﯽ ﺟﻌﻠﯽ ﻏﺮﺏ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭﻫﺎﯼ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺤﺮﺍﻥ ﺯﺩﻩ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﻌﯿﺪ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺭﯾﺸﺨﻨﺪ ﻭ ﺗَﺸَﺮ، ﺗﻤﺴﺨﺮ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍﯼ
ﺑﺎﻧﯿﺎﻥ ﻭ ﺟﺎﻧﯿﺎﻥ ﺩمکرﺍﺳﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻭ ﺗﺮﻗﯽ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺧﯿﺎﻧﺖ ﻭ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﺩﻟﺴﻮﺯﯼ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﮔﺮﺩﺩ، ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻬﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺷﺮﻑ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻧﻪ ﻏﻢ ﻧﺎﻥ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻧﻪ ﻏﻢ ﮐﺎﻻ ﻭ ﺑﺎﺩﺍﺭﺍﻧﯽ ﻣﺸﻔﻘﯽ ﭼﻮﻥ ﺍﻭﺑﺎﻣﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﮐﯿﻒ ﻭ ﮐﺎﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺗﻘﺎضا ﮐﻨﻨﺪ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﮐﻔﺮ ﻣﺘﺠﺎﻭﺯ ﺑﺎ ﺧﯿﺎﻝ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺗﺮ ﻫﺮ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺧﻼﻑ ﺷﺮﻉ ﻭ ﻋﺮﻑ ﻣﻠﺖ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻭ ﺑﺎﻋﻘﯿﺪه ﺍﻓﻐﺎنستان ﺭﺍ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﺍﺟﯿﺮ ﺗﺤﻤﯿﻞ ﻭ ﺗﻄﺒﯿﻖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.

ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﺮ ﺍﯾﻨﻬﺎ... ﮐﻪ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺷﺐ ﻭ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺳﻔﺮ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﺟﺎﯼ ﺟﺎﯼ ﻭﻃﻦ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ ﺑﯽ ﮐﺴﯽ ﻭ ﺍﺯ ﻇﻠﻢ ﺑﯽ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﺎﻟﻪ ﻭ ﻓﻐﺎﻥ ﺍﺳﺖ، ﺩﺯﺩ ﻭ ﺭﻫﺰﻥ ﺧﻮﺩ
ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺩﯾﺪﻩ ﻭ ﺑﺮ ﺟﺎﻥ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻫﻤﻮﻃﻨﺎﻥ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﻈﻠﻮﻣﯿﺖ ﻭ ﺩﺍﺩ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﺷﮥ ﺍﯾﻦ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﻮﺝ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ ﺍﻣﺎ ﻣﮕﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ ﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩ ﻭ ﮐﺪﺍﻣﯿﻦ مسووﻟﯿﺖ ﺑﺎ ﺻﻼﺣﯿﺖ ﺟﻠﻮﯼ ﺍﯾﻦ ﻓﺠﺎﯾﻊ ﻋﻤﯿﻖ ﻭ ﺍﻟﻤﻨﺎﮎ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ؟!

ﻓﺎﺳﺪﯼ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﻓﺴﺎﺩ ﺍﺳﺖ؟ ﻇﺎﻟﻤﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﻭﺝ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﺍﺳﺖ؟ ﻏﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﺟﯿﺮ ﺑﺎﺩﺍﺭﺍﻥ ﻇﺎﻟﻢ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﺳﺖ؟ ﻧﻪ ﺍﺻﻼ ﺍﯾﻦ ﻓﺮﻭﻣﺎﯾﮕﺎﻥ ﻭﻃﻦ ﻓﺮﻭﺵ ﺍﺧﺘﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺎﻧﻊ ﺧﻮﺩﺳﺮﯼ ﻫﺎﯼ ﻗﺎتلان ﻭ ﻇﺎلمان ﻭ ﻓﺎﺟﺮان ﺑﺸﻮﻧﺪ؟!

ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺑﺮ ﺍﯾﻨﻬﺎ... ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﯿﻠﻪ ﻭ ﺗﻔﺮﯾﺢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽ ﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺭﺑﺎﺭ ﺑﺎﺩﺍﺭ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﮐﺬﺍﯾﯽ ﺭییس ﺍﺟﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﺭییس ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺭﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺩﻟﺨﻮﺵ ﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻟﻘﺎﺏ ﺩﺭﻭﻏﯿﻦ، ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺭﻫﺒﺮ ﻭ مسوولان ﺍﻣﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﻭﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﮔﻮﯾﯽ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭه ﮐﺸﻮﺭﺷﺎﻥ ﺍﻧﺪ ﻭ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﯿﺚ ﺑﺎﺩﺍﺭ ﻭ ﺑﺮﺗﺮ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﺭییس ﻭ ﺭﻫﺒﺮ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺳﻤﯿﺖ ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﺪ ﻭ ﺗﻘﺎضاﻫﺎﯼ ﻣﻨﻔﻌﺖ ﺟﻮﯾﺎنه ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﯽ ﺣﺴﺎﺏ ﻭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺻﻼ ﭼﻨﯿﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺍﮔﺮ ﺳﺮﺍﻥ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﺮﺍﻥ ﻭﺣﺸﺖ ﻣﻠﯽ ﺳﺮ ﺟﻨﺒﺎﻧﯿﺪﻩ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﺤﺒﺖ ﺗﺤﻮﯾﻞ ﺷﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﻃﻦ، ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺟﻨﺎﯾﺖ ﺧﻠﻖ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﺩﺩﻣﻨﺸﯽ ﻭ ﻭﺣﺸﯽ ﮔﺮﯼ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺍﮔﺮ ﺭﻫﺒﺮﺍﻥ آﻣﺮﯾﮑﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺍﺯ ﻋﯿﻦ ﻭ ﻏﯿﻦ ﻋﮑﺲ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻭﻃﻦ ﻣﻈﻠﻮﻣﺎﻥ، ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻭ ﮔﻮﺵ ﺑﻪ ﻓﺮﻣﺎﻧﺎﻥ ﺷﺎﻥ ﺍﺯ ﺟﺴﺪﻫﺎﯼ تکه ﭘﺎﺭﻩ ﺷﺪﻩ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺍﻓﻐﺎنستان ﮐﻠﯿﭗ ﻭﯾﺪﯾﻮﯼ ﯾﺎﺩﮔﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﺳﺎﺯﻧﺪ؛ ﺍﮔﺮ ﻣﻘﺎم های آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺁﻧﺠﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﺍﻥ ﻭﺣﺪﺕ ﻣﻠﯽ ﮐﻨﻔﺮﺍﻧﺲ ﺧﺒﺮﯼ ﻣﺸﺘﺮﮎ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ، ﺟﻨﺎﯾﺖ ﮐﺎﺭﺍﻥ آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﻭ ﻣﺰﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻠﻘﻪ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺁﻧﻬﺎ، ﺍﯾﻨﺠﺎ ‏(ﺩﺭ ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ) ﺑﺮ ﻣﻠﺖ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﺑﺎ ﺍﺭﺗﮑﺎﺏ ﺟﺮﻡ ﻭ ﺟﻨﺎﯾﺖ، ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺩﻫﺸﺖ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﻠﯽ ﺑﺮﭘﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟!

ﺍﻟﻠﻪ ﻣﺘﻌﺎﻝ ﺍﻣﺖ ﻣﺴﻠﻤﻪ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺯﯾﺮ ﻇﻠﻢ ﻭ ﻃﻐﯿﺎﻥ ﺍﺷﻐﺎﻟﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﯾﺎﺩﯼ ﺍﺟﯿﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺑﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﻋﺰﯾﺰ ﻭ ﻏﻤﺰﺩه ﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﻋﺰﺕ ﻭ ﺳﺮﺍﻓﺮﺍﺯﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺳﯿﻠه ﯾﮏ ﻧﻈﺎﻡ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﻋﺎﺩﻩ ﮐﻨﺪ.
ﻭ ﻣﺎ ﺫﻟﮏ ﻋﻠﯽ ﺍﻟﻠﻪ ﺑﻌﺰﯾﺰ

ابوصهیب حقانی هراتی

>>>   مضمون فوق درمورد ... عبدالله صدق میکند ولی درمورد رئیس جمهور غنی صدق نمیکند بخاطریکه اشرف غنی درمورد مردم ووطن خود می اندیشد وهرلحظه دریاد مردم ووطن خودمیباشد
کفن کش سابق

>>>   درخواست پناهندگی نکند این دو نفر ، شرمندگی عالم
بهلول

>>>   دل رئيس جمهور ميسوزد

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است