تاریخ انتشار: ۱۴:۳۰ ۱۳۹۳/۱۲/۱۱ | کد خبر: 90374 | منبع: | پرینت |
جامعه زنده و پویا نشانه های دارد که یکی از نشانه های حیات و زنده بودن یک جامعه این است که همبستگی میان افرادش بیشتر است. خاصیت مردگی متلاشی شدن، متفرّق شدن و جدا شدن اعضا از یکدیگر است، خاصیت زندگی یک اجتماع به همبستگی و پیوستگی بیشتر اعضا و جوارح آن اجتماع است.
همانطور که اعضا و جوارح یک پیکر زنده با هم همبستگی دارند و اگر عضوی از اعضای بدن ما به درد آید و دچار آسیب گردد اعضای دیگری بدن نیز بی قراری می کند. در جامعه زنده نیز وقتی در یک گوشهای ضایعهای و گرفتاریای رخ داد سایر اعضا به رفع و دفع آن میپردازند و لذا سعدی با الهام از همین تفکر است که می گوید:
بنی آدم اعضای یک دیگرند
که در آفرینش زیک گوهرند
چو عضو بدرد آورد روزگار
دیگرعضو ها را نماند قرار
تو کز محنت دیگران بی غمی
نشاید نهند نام تو آدمی
سوال این جا است که آیا ما (جامعه افغانستان) این گونه هستیم؟ به نظرشما آیا جامعه امروز ما یک جامعه زنده است یا یک جامعه مرده؟ آیا این علامت و نشانه حیات را دارند یا ندارند؟
به نظربنده این علامت و نشانه در جامعه ما وجود ندارد و همان ضرب المثل معروف است که «آنچه عیان است نیاز به بیان نیست» در جامعه افغانستان بدون استثنا و بدون اینکه قومی خودش را تافته جدا بافته خیال کند، تا هنوز هیچ قوم و تباری مخصوصا سردم داران و لیدران قوم و مدعیان روشنفکری از غل و زنجیر عصبیت و جاهلیت مُدِرن قوم گرای و نژادگرای عبور نکرده و جسارت پاره کردن زنجیر عصبیت قومی و نژادی را نداشته است و این مرض مزمن و خطر ناک، یکی از بیماریهای صعب العلاج جامعه ما است که پدیده ملموس، شناخته شده، زجرآور و فراگیر است که تمام اقوام ساکن در افغانستان را شامل می شود اما با شدت و ضعف. این واقعیت روزگارمردم و جامعه افغانستان است و هیچ تردیدی در آن نیست.
از باب مشت نمونه خروار نوشته ها و مطالب کاربران شبکه اجتماعی فیسبوک است مخصوصا کسانی که مدعی روشنفکری است و دم از منطق و عقلانیت می زنند که در اغلب این نوشته ها هیچ چیزی جز عقده گشایی های بی مورد، فحش و ناسزا گفتن، تحقیر و ترور شخصیت دیگران وجود ندارد و از خواندن این گونه مطالب بی محتوی و پوچ جز نفرت، تفرقه، بد بینی، چیزی عاید انسان نمی شود. این حرف به معنای انکار نقد کسی نیست، نقد بسیار چیزی ارزنده و خوبی است، نقد عامل شکوفای و بالندگی است اما باید نقد باشد، نقد یعنی نقاط ضعف و قوت دیگران را در کنار هم دیدن و به علاوه ناقد در نقد خودش نیت خیر دارد نه قصد تخریب و اهانت به دیگران، افراد را باید نقد کرد نه تخریب، چون تخریب دیگران با آموزه های که ما در مکتب انسان ساز اسلام فرا گرفته ایم در تناقض و تعارض است.
محمد اعتمادی لعلی
>>> جامعه و ملت افغانستان تارسیدن به این جایگاه فاصله زیاد دارد. عبور کردن از این مانع نیاز به تفکر و تقویت فرهنگ همدیگر پذیری است که نخبگان و روشنفکران هر قوم برای نهادینه شدن این فرهنگ مسئولیت اساسی دارند؛ اما همانگونه برادر گرامی اعتمادی لعلی نوشته است، مدعیان روشنفکری خودشان در دامن زدن و ترویج تفرقه و پراکندگی اقوام ساکن در افغانستان نقش اول را بازی می کنند.
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است