موش و گربه بازی هایی که بی سابقه هم نیست نه تنها فضای غبار آلود و مکدر روابط حکومت با مردم، با طالبان متمایل و گریزان از سهیم شدن در قدرت و با حکومت های همجوار را خدشه دار ساخته است که به فضای بی اعتمادی سیاسی نیز دامن زده است | ||||
تاریخ انتشار: ۲۰:۰۵ ۱۳۹۳/۱۲/۶ | کد خبر: 90052 | منبع: | پرینت |
حنیف اتمر مشاور امنیت ملی افغانستان که به تازگی به این سمت در دولت وحدت ملی منصوب شده بود در نخستین سفر برون مرزی خود به دوحه پایتخت قطر سفر کرد تا گفتگوهای مخفیانه و غیر علنی با طالبان متمایل به حکومت را از سر بگیرد.
بحث چند دستگی طالبان و مخالفان مسلح که گروهی بشدت تحت تاثیر غرب گروهی مزدور دست و پا بسته پاکستان و گروهی متمایل به حکومت هستند از مدتی بدین سو مطرح شد که توجیهی بر تلاش های رهایی مهره های سوخته در زندان های استخبارات پاکستان و نیز دست دراز شده صلح بود.
اما بحث چند دستگی حکومت اعم از ارگ نشینان پیشین و کنونی، اعضای شورای ملی پیشین و کنونی، هیات شورای عالی صلح پیشین و کنونی و منتقدین سیاسی پیشین و کنونی هرگز چندان که باید و شاید مورد توجه مطبوعات و رسانه ها و نهادهای مدنی قرار نگرفته است.
چه اگر صدای واحدی از کابل بسوی اسلام اباد بسوی تهران، بسوی ریاض، بسوی واشنگتن، بسوی آنکارا، بسوی دوحه و بسوی پکن بر می آمد بسیار بیش از این ها می توان به نتایج حاصله امیدوار بود اما افسوس که همواره از هر سری صدایی برمی آید.
اپوزیسیون در مخالفت دایم و کامل با تمامی سیاست های اتخاذ شده داخلی و خارجی سیزده سال گذشته قرار داشت، تمامی حرکات شورای عالی صلح با بدبینی و بی اعتمادی تمام زیر ذره بین صاحبنظران سیاسی قرار می گرفت و نیز مطبوعات و رسانه ها هیاهو برای هیچ براه می انداختند.
اما اینک با دوبرابر شدن ازدحام داخل ارگ ریاست جمهوری و سیل بی شمار معاونان و مشاوران و مباشران و نمایندگان خاص و غیره که همه خود را فرد شماره یک قدرت و محبوبیت در افغانستان سیاست زده می پندارند؛ چند دستگی بیشتر به چشم می خورد.
سفر اتمر به قطر که در اکثریت قریب به اتفاق رسانه های دیداری و شنیداری و مکتوب انعکاس یافت و در بحبوهه آغاز فصل جدید مناسبات کابل اسلام آباد در خصوص تامین امنیت قلب اسیا است توسط سخنگوی ارگ ریاست جمهوری تکذیب و به اشتراک در کنفرانسی مجهول نسبت داده شد.
چنین موش و گربه بازی هایی که بی سابقه هم نیست نه تنها فضای غبارآلود و مکدر روابط حکومت با مردم ملکی با طالبان متمایل و گریزان از سهیم شدن در قدرت و با حکومت های هم جوار را خدشه دار ساخته است که به فضای بی اعتمادی سیاسی نیز دامن زده است.
کد (8)
>>> با سلام !
هرگاه صدای این ملت واحد میبود ما در این جنجال ها و مشکلات کنونی دست و پا نمیزدیم . برای اینکه یک ملت را مضمحل بسازند در قدم نخست وحدت عمل و نظر آنرا سلب مینمایند و بعداً برای در هم کوبیدن هر چه بیشتر آن فرهنگ ملت را به طرف ابتذال میبرند که هردو مورد را خوب اجرا نموده اند . این همه بی باوری ها ، تعصبات ، نفی کردن هم دیگر ، تفوق طلبی های بی جا و بی حاصل ناشی ازهمین برنامه میباشد . اگر بخواهیم که یک صدای واحد داشته باشیم باید از ملیت به طرف ملت برویم .ولی اکنون کارد به استخوان رسیده است ، به اندازه ای بالای بعضی افراد و اشخاص رده های بالا کار صورت گرفته است که حتی توازن فکری خودرا از دست داده اند و در تناقض گوئی و سفسطه سرائی افتیده اندو عمل نظر شان بکلی از هم مغایرت دارد . به نظر من باید آگاهانه عمل شود .سنجیده کار کنند و نگذارند که دیگر قربانی دسایس شوند.
با احترام خاوری از مزار شریف
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است