رییس جمهور پیشین افغانستان که بیست و اندی بار به پاکستان سفر و تقاضای عاجزانه خود را نسبت به رهایی سران طالبان در بند پیشاور و کویته ابراز داشته بود و هر بار دست از پا دراز تر بازگشته بود این بار نیز مقدمه ای بر مناسبات جدید کابل اسلام آباد افزود.

وی در نشستی که با عنوان عدم تشتت در منطقه و پرهیز از جنگ مسلحانه میان مخالفان و حکومت مرکزی در هتل سرینای کابل برگزار شده بود بار دیگر از طالبان خواست که به گفتگوهای صلح بپیوندند و نیز کشورهای غربی را به تغییر سیاستشان در برابر افراط گرایی دعوت کرد.

باید به عبدالله و کرزی گفت و تاکید ورزید که صلح و روند طویل المدت مصالحه چیزی بیش از پرواز کبوتران سپید بال است و گرچه انعطاف اسلام اباد در خصوص تامین امنیت کابل مشهود و ملموس است اما این تغییر مقطعی به معنای تغییر قطعی نبوده و نخواهد بود.

با آغاز روند دیگری از مذاکرات صلح میان دولت های مرکزی افغانستان و پاکستان با مرکزیت طالبان افغانستانی و پاکستانی که با سفر هیاتی به رهبری قاری دین محمد به اسلام آباد انجام گرفت امیدها برای پایان این جنگ فرسایشی در مرز دیورند جانی تازه گرفت.

تعقیب و گریز کابل و اسلام آباد با مداخله یا وساطت پکن، آنکارا، ریاض، دوحه، واشنگتن، لندن و تهران برای تسهیم طالبان در قدرت سرانجام به همان نقطه آغازین رسید که با مراودات مستقیم و دوجانبه افغانستان و پاکستان و دعوت طالبان به مذاکره در کابل یا اسلام آباد همراه است.

شکست مفتضحانه و عبرت بار حامد کرزی در سیاست زاری و بیزاری توامان در پیش گرفته برای کارشکنان پاکستانی و نیز دوست و برادر خواندن طالبان و مخالفان مسلح می بایست چشم اندازی پیش روی اشرف غنی و عبدالله ترسیم نماید که از تکرار مکررات فاصله بگیرند.

گذشته از مساله رقم خوردن صلح میان دو کشور و نیز میان طالبان در پشتونستان و وزیرستان تا قندهار و هلمند چگونگی نیل به این مهم نیز نباید در سایه قرار بگیرد چه اگر با اعطای بیش از حد و غیرمنطقی به طالبان موافقت شود بسترساز بی ثباتی های دیگر خواهد شد.

کد (8)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است