فقط ھشت سال قبل!

گروھی از جوانان مھاجر افغانستان خسته از زندگی در کمپ ھای پاکستان برای ھدفی بزرگ به کشور برگشتند. رویای شان کمایی نمودن افتخار و عزت برای کشور و مردم شان بود.

این جوانان با چپلک ھا به پا و جیب ھای خالی بدون داشتن ھیچ گونه امکاناتی شروع به بازی کریکت (دومین ورزش مشھور در دنیا) در میدان ھای خاکی کردند. در اوایل مورد تمسخر قرا می گرفتند اما آھسته آھسته تعداد طرفداران شان زیادتر شد ھیچ تیمی، حتی تیم ھای محلی پاکستان حاظر نبودند با جوانان چپلک پوش ما مسابقہ کنند و از موقف شان بکاھند.

اولین بار در سال 2008 یعنی ھفت سال قبل تیم نوپای ما توانست به کمک کشور انگلستان برای مسابقه با یک تیم محلی درجه پنجم انگلستان به آن کشور سفر داشته باشد.

قھرمانان ما از ناداری تنھا می توانستند برایشان چپس و آنھم در یک وقت تھیه کنند اما با آن ھم تیم ما که شاید اولین بار بود در یک میدان بدون خاک بازی می کردند توانستند تیم جزیرہ جرسی انگلستان را شکست دھند و این خبر مانند بمب در مطبوعات انگلستان ترکید. ھیچ کدام از قھرمانان ما نخواستند در انگلستان پناھندہ شوند و از تحقق رویای شان بگذرند.

در ھفت سال گذشته تیم ملی کریکت ما توانست که با برندہ شدن تمام تورنمنت ھای درجه پنجم، چارم، سوم و دوم شورای جھانی کریکت و رای یافتن به دو جام جھانی کریکت 20 آورہ و حالا با ایستادن در ردہ یازدھم در میان 120 کشور و راہ یافتن به جام جھانی کریکت در استرالیا، راھی را که دیگران در 300 سال پیمودہ بودند، در ھفت سال بپیماید.

شجاعت، قھرمانی، ارادہ محکم و رویای افتخار آوردن برای کشور را باید از این جوانان آموخت.

قھرمانان تیم کریکت ما با تیم ھایی در جام جھانی کریکت مبارزہ می کنند که عاید یک ساله یک بازیکن آنھا برابر با بودجه 30 ساله تمام کریکت بورد ما است. امروز زمانی که این جوانان را در میان بھترین تیم ھای دنیا می نگرم و سرود ملی کشور ما نواخته می شود اشک ھایم بی اختیار سرازیر می شود.

تا باد چنین بادا

نیستان

>>>   اقای نیستان :
با عرض سلام و احترام باور کنید با خواندن این مطلب اشک از چشمانم ریخت واقعا بسیار جالب دقیق و واقعیت را بیان کردید واقعا این ها با افتخار و با احساس استند زیرا با شکم گرسنه وارد این مرحله شدند تا این موفقیت را نصیب شدند این مهم نیست که بازنده استند و یا کامیاب ولی مهم اینست که برای اولین بار بیرق افغانستان به اهتزاز می دراید و سرود ملی ما در جمع کشور های پرقدرت جهان سروده میشود و افغان های مهاجر که در استرالیا استند می ایند تیم خودرا تشویق میکند این بزرگترین افتخار است ولی شما شاید باشد که بعد از چند سال دیگرد افغانستان پر قدرت ترین تیم خواهد داشت تشکر از شما که این مطلب با احساس را نوشتید
شغنانی کابل

>>>   احساس پاک شما قابل قدر است چناب نستان صاحب، من روز افتتاح جام جهانی را تماشا کردم و ماکه جز خبرهای غم اور از خبرهای خوش چندان نه شنیده ایم که لذت ببریم به خدا با تمام اعضای فامیل زمانیکه نام کشور من یاد شد و بیرق سه رنگ به اهتزاز آمد از خوشی گریه کردیم ، و بعد هم آهنگ یک هنرمند افغان بنام تقی خان خیلی جالب ودیدنی بود که در جمله 14 کشور برتر دنیا کشور من قرار داشت و حاضرین از بازیکنان ما استقبال کردند. وحدت ملی با داشتن ارزشها و پلاتفورم مشترک بدست میاید، که سپورت میتواند دل های مارا باهم نزدیک کند. افتخار به تیم کرکیت افغانستان .
کابلی

>>>   اقای نیستان ,احساس پاک شما قابل قدر است.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است