تاریخ انتشار: ۱۲:۴۷ ۱۳۹۳/۱۱/۵ | کد خبر: 88050 | منبع: | پرینت |
مردم افغانستان در این روزها طمع تلخ بی کفایتی، بی برنامهگی، دورغگویی، فریب کاری حکومت و سرپرست ها را می چشند.
سرپرستی معاونان در وزارتخانه ها، توقف تقرر و جابجایی و ایستایی زندگی، کارد را به استخوان مردم رسانده است. جرقه های نا امنی امروز راه خود را به دروازه های شهر نزدیک ساخته است. بی امنی در کابل و سایر شهرها و بازی های پشت پرده رییس جمهور و رییس اجرایی، دیگر دروازه های امید را به روی مردم بسته است.
نا امنی و انتحار و انفجار طالبان در شهرهای بزرگ و ولسوالی ها زنگ خطری است که باید حاکمان ارگ به آن بیاندیشند. نا امنی در شهرهای بزرگ در حقیقت به معنی کمرنگ شدن زندگی است. زندگی با امید و جرقه های پیروزی خوشایند می گردد، نه با باروت و فضای مسموم کننده سیاسی. رهبران حکومت وحدت ملی به بهانه گزینش افراد سالم، مسلکی، شایسته و... بیش از سه ماه را در سردرگمی سپری نمود اما کابینه را معرفی کرد که به جز از چند نفر آن دیگر همه آن خنده آور بود.
مردم افغانستان دیگر تحمل کم کاری های دولت را ندارند و از حکومت های مصلحتی و نزاکت های سیاسی خسته کننده به تنگ آمده اند. مردم افغانستان تشنه تغییر و تحول در زمینه های مختلف سیاسی و اجتماعی می باشند، هر نوع سهل انگاری در این زمینه ها قابل پذیرش نخواهد بود و انگیزه بدیل را در اذهان عامه ایجاد خواهد کرد ؛ بدیلی که بهای گزاف را برای آن باید پرداخت و این آقایان (ع و غ ) پاسخگوی اصلی خواهند بود.
حنیف فرزان
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است