آه! فرانسوا اولاند، نمی دانم چگونه از احساسم بگویم که چون خنجر داعش بر قلبم فرود آوردی و بر دیواره های برلین عشقم با آتش های پر حرارت "بوکوحرام" کوبیدی.

فرانسوا! دیگر جرعه های سیاه شراب با مزه "النصره" و "القاعده" سیرابم نمی کند. بیا و در کنارم باش تا شبی را در میانه مهتاب پاریس سر بر شانه آسمان فرانسوی ات نهم و به اوج عشق از جنس خون های ریخته شده در سوریه و عراق به معراجی ترین نقطه ارضاء نایل شویم.

فرانسوای عزیزم؛ می دانم اشک های احساست بر پهنای "شارلی ابدو" بی نهایت دوست داشتنی است اما برای یار بی وفایی چون "اوباما" نیاز است تا ما چون دو یار جاودانه سر بر آستان بحران خاورمیانه نهیم و عشق مان را با پیدایش "ابوبکر البغدادی" در جاده های پاریس و در کنار سارکوزی، کامرون، نتانیاهو، محمود عباس و دیگر عاشقان آسمانی تجلیل کنیم.

اولاند دوست داشتنی من! زیاد غصه نخور، دوره فراق به پایان رسیده است و ما دیگر ملاعمری از جنس کاخ های بلند لندن و اسامه ای از خیانت های جرج بوش و مولانا فضل الرحمانی با ترکیب خباثت نتانیاهو نخواهیم داشت.

فرانسوا! آغوش گرم من و لبان داغ تو چون گداخته های معادن آسیای میانه و شب های عاشقانه ای چون زمین های هلمند را امشب و همین جا در کنار کاخ الیزه با شکوه تمام آسمانی می کنیم.

.فرانسوا بیا که دلم به وسعت تمام منافع اتحادیه اروپا برایت تنگ شده است

مهدی ثاقب

>>>   مثل همیش عالی نوشته یی

>>>   عالی وشاعرانه است
رسا از اصفهان

>>>   افرین برمهدی ثاقب خیلی خیلی عالی بود

>>>   خیلی جالب بود

>>>   اگـــــر اینطور باشد خود اولان باردیگرکدام روزنامه را آتش میزند تا مرکل باردیگر برود وغم شریکی کند

>>>   مقبول است

>>>   سلام مهدی جان کلام زیباوبرنده ای ازجنس طنزوآن هم سیاسیش داری والبته بسیارتاثیرگذاربرمخاطبانت امیدوارم همچنان سرزنده وپرتلاش وایمان به الله پاک ادامه دهی منتظر
نوشته های زیبایت هستیم
سیدمیثم موسوی ازقم

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است