تاریخ انتشار: ۱۰:۴۷ ۱۳۹۳/۱۰/۱ | کد خبر: 85942 | منبع: | پرینت |
«إِنَّ أَهْلَ النّارِ لَيَتَأَذُّونَ مِنْ ريحِ الْعالِمِ التّارِكِ لِعِلْمِهِ وَ إِنَّ أَشَدَّ أَهْلِ النّارِ نِدامَةً وَ حَسْرَةً رَجُلٌ دَعا عَبْدًا إِلَى اللّهِ فَاسْتَجابَ لَهُ وَ قَبِلَ مِنْهُ فَأَطاعَ اللّهَ فَأَدْخَلَهُ اللّهُ الْجَنَّةَ وَ أَدْخَلَ الدّاعِىَ النّارَ بِتَرْكِهِ عِلْمَهُ »
همانا اهل جهنّم از بوى گند عالمى كه به علمش عمل نكرده رنج مي برند و از اهل دوزخ پشيمانى و حسرت آن كس سخت تر است كه در دنيا بنده اى را به سوى خدا خوانده و او پذيرفته و خدا را اطاعت كرده و خداوند او را به بهشت درآورده، ولى خودِ دعوت كننده را به سبب عمل نكردن به علمش به دوزخ انداخته است.
کد (12)
>>> هیچ مئمنی در اتش دوزخ نمیسوزد ونمیپاید من عالم اهل تسنن هستم واز اول قران تا اخیر مزده ونوید بمئمنین است نه عزاب ونه خوف ونه حزن که خوف مصیبتی قبل از وقوع حادثه بوده وحزن بعد از انکه حادثه اتفاق افتد میباشد وصرحت دارد قران که مسلمان از هردوی ان محفوض به ضمانت خدا میباشد
مولوی شکور باصفا
>>> لطفا جدیث فوق را به محقق صاحب سیاف صاحب و سایر علمای افغانستان ارسال نمایید
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است