ظاهراً نزدیکی افغانستان با پاکستان در چارچوب دید و بازدیدهای مقام های ارشد پاکستانی از کابل و سفر رییس جمهور غنی با هیات صد و پنجاه نفری اش به پاکستان هند را ناراضی ساخته است. سران هند در انتظار دیدار رییس جمهور غنی هستند تا نگرانی هایشان را در پیوند با این سفر با رییس جمهور در میان بگذارند. نخست وزیر هند می گوید که می خواهد با رییس جمهور غنی در حاشیه ی نشست سارک در هفته ی آینده در نپال گفتگوهای همه جانبه داشته باشد. این گفتگوهای همه جانبه چه خواهد بود؟ هند از سفر رییس جمهور غنی به پاکستان و احتمال نزدیکی کابل و اسلام آباد چقدر نگران است؟ یکی از خواستهای پاکستان از افغانستان در پیوند با همکاری در تامین صلح در افغانستان، قطع رابطه ی کابل و دهلی نو است. آیا کشور ما برای پذیرش این خواست پاکستان کشوری که تامین امنیت در افغانستان در گرو آن است، هند را قربانی می دهد؟

فهیم دشتی روزنامه نگار در برنامه «صد روز نخست» گفت: در میان رقابت هند و پاکستان، افغانستان با مشکل تامین تعادل در روابط با این دو کشور مواجه است. اگر به هند نزدیک تر شود نارضایتی پاکستان را در پی دارد و اگر به پاکستان نزدیکتر شود واکنش هند را در پی دارد. دو سفر رییس جمهورغنی که هردو بازدید با رقبای هند در منطقه (پاکستان و چین) بود، این کشور را به شدت نگران ساخته است. هم در سفر به پاکستان و هم در سفر به چین روی مسایل تامین صلح در افغانستان و چگونگی گفتگو با گروههای تروریستی افغانستان که در پاکستان هستند صحبت شده است. اگر چنین وعده هایی جنبه ی عملی به خود بگیرد نقش چین و پاکستان در افغانستان برجسته می شود و هند این را نمی تواند تحمل کند.

وی افزود: سیاست پاکستان در برابر افغانستان در حال تغییر است. این تغییر از اواخر سال 2007 شروع شده و در حال نتیجه دادن است. این تغییر از روی علاقه مندی نیست بلکه از روی جبر است زیرا پاکستانی ها خودشان درگیر مشکلات امنیتی شده اند. این تغییر بدون شک نقش پاکستان را در افغانستان برجسته تر می کند. چرا که امنیت افغانستان تا جای بسیار زیادی درگرو پاکستان است. هند در ماههای اخیر با توجه به این نکته، در سیاست های خود به ویژه در قبال پاکستان برخوردهایی را در پیش گرفتند که باعث تحریک و نگرانی در پاکستان می شود که نتواند تغییر استراتژی در قبال افغانستان بدهد.

دشتی ظهار داشت: اگربه گذشته ی سیاسی رییس جمهور غنی و حامدکرزی بنگریم، نشانی از اینکه یکی از آنها به پاکستان نزدیکتر بوده اند، وجود ندارند. نگرانی هند بیشتر تغییر موضع پاکستان است تا تغییر موضع افغانستان. به طور طبیعی تغییر موضع پاکستان نسبت به افغانستان باعث می شود که این دو کشور رابطه شان باهم عادی و نزدیکتر شود.

این روزنامه نگار تصریح کرد: با وجود تمام انتقادهایی که بر حکومت کرزی وارد بود، سیاست های خارجی وی تا حدی توانست توازن و تعادل را در میان کشورهایی که بر سر افغانستان عملاً با هم رقیب و دشمن بودند، ایجاد کند. بسیار خوب است که سیاست ها به همین گونه حفظ شود.

پاکستان نگران دخالت هند از طریق افغانستان در موضوعات داخلی خود است. این مساله ای است که انکار می شود اما قابل انکار نیست. پاکستان تقاضا می کند که ما نیروهای نظامی افغانستان را تربیت می کنیم واضح است که به خاطر تربیت نیروهای نظامی افغانستان نیست. بلکه به خاطر نفوذ درون ارتش افغانستان و نیروهای امنیتی است. همانطور که پاکستان باور دارد که با تربیت نیروها در هندوستان، هندوستان این نفوذ را پیدا می کند.

وی گفت: خیلی ها باور ندارند که پاکستان در قبال افغانستان تغییر موضع می دهد اما این پروسه ای است که از هفت سال پیش آغاز شده و این سالها قرار است به نتیجه برسد. با چنین وضعیتی امکان تامین امنیت در افغانستان بیشتر شده است ولی اگر قرار باشد که کشوری مانند هندوستان به خاطر تامین منافع خود این در این پروسه اخلال ایجاد کند برای افغانستان بهتر است که اول امنیت خود را تامین و بعد روابط خارجی خود را گسترش دهد. اگر روابط نزدیک ما با پاکستان سبب تامین امنیت در کشور و از بین رفتن گروههای تروریستی می شود، این برای ما اولویت دارد. مشکلی که نارضایتی هند برای ما ایجاد می کند از مشکلی که منجر به حمایت پاکستان از طالبان می شود بدتر نیست.

دشتی در پایان افزود: در عرف بین الملی کشورهایی که با کشورهای دیگر رابطه برقرار می کنند برمبنای توانایی ها و ظرفیت های داخلی شان با اینها معامله صورت می گیرد. اگر توانایی ها و ظرفیت های داخلی خود که همین حکومت وحدت ملی است را تقویت کنیم،می توانیم با کشورهای منطقه و همسایه مشکل نداشته باشیم.

کد (30)

>>>   یاهو !
علاوه از آنکه کلید صلح افغانستان بدست پاکستان است
ما بیشتر از 2000 کیلومتر مرز مشترک در ضمن فرهنگ وکلتور مشترک با پاکستان داریم ، از عرصه 3دهه
بدینطرف از بابت تامین احتیاجات عامه پاکستان کندوی افغانستان است ، و ما منکر بهره برداری های خط ترانزیتی
کراچی کابل نیز شده نه میتوانیم .
اگر دولت مردان کشور بتوانند، پاکستانرا در میز مذاکره بیاورند وصلح را که نیاز مبرم وحیاتی برای مردم است ،
تامین نایند ، بیشک دولت مردان کامیاب می شوند . واگر هند از آمدن صلح در افغانستان ناراض گردد ، عیبی ندارد و ماهیچ چیز را از دست نمی دهیم .
در زمان رژیم کمونستی در افغانستان ، کشور هند در کنار
رژیم کابل برضد پاکستان 14سال موقف داشت ، کدام کاری
که بدرد رژیم کابل بخورد وآنها را از سقوط نجات دهد، انجام داده نتوانست . حتی میگویند : ببرک کارمل در وقتیکه بی
سر نوشت در شهر مسکو بلا و پاءین میگشت ، هندوستان به او ویزه دخول نداد تا آنکه حکومت نجیب سقوط کرد .
نیازی از جرمنی

>>>   بسیار تحلیل عالی و عاری از یک جانبه گی آفای دشتی. ببینید وقتی یک شخص مسلکی بدون موقفگیری شمال و جنوب مسائل را با در نظرداشت مصالح تمام افغانستان بدون این که به این همسیه یا آن همسایه تمایل داشته باشد، طرح می کند بزرگی مسلکی اش تبارز می کند. فکر کردن برای تمام مملکت و غمخوری از تمام مردم افغانستان ما را از طرف ها کشیده به سطح مملکت قابل احترام می سازد. افکار و اهداف بزرگ اشخاص را بزرگ و افکار و اهداف کوچک انسان ها را کوچک می سازد.
فاضل از کابل

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است