درخصوص استقلال و حاکمیت ملی و تمامیت ارضی یک کشور فارغ از تمام شعارها و وعده وعیدهای خوش و رنگ و لعاب و گزافه گویی ها و بازی با افکار عمومی، ورود و خروج ناگهانی و بی مقدمه و بی موخره ساستمداران خارجی را می توان مد نظر قرار داد.

در اتفاقی حقیقتا تاریخی و تکرار ناشدنی که بسا برای دوره های چند دهه ای آتی پارلمان مایه ننگ و ملامت باشد نمایندگان سراپا تعظیم با اکثریت آرا توافقنامه های امنیتی ناتو و امریکا با افغانستان را به تایید رساندند که هیاتی از کنگره در ارگ حضور یافت.

گذشته از تمام خوش خدمتی های بعضا ساده انگارانه و ناآگاهانه حامد کرزی به برنامه ها، غرض ها، اهداف و امیال سربازان امریکایی در خاک افغانستان اما ممانعت وی از ورود یک عضو کنگره امریکا و دیپلمات ارشد این کشور به کابل فراموش ناشدنی است.

با این وصف که در محافل و کوچه و بازار و جلسات نخبگان سیاسی از انفعال و واپس زدگی و رخوت دولت وحدت ملی در قبال کاخ سفید می رود؛ ورود و خروج بی اجازه قبلی یا دعوت رسمی مقامات داخلی از اراکین خارجی روزبروز بیشتر باب و عرف می گردد.

در کمتر از دو ماه گذشته از زمان حکمرانی اشرف غنی بر خاک و مال و جان و ناموس میلیون ها افغانستانی مقیم در این سرزمین، به مراتب شاهد و شنونده حضور ناگهانی و بی مقدمه و خروج ناگهانی و بی موخره رییس جمهور، وزیرخارجه، سفیر و دیپلماتهای امریکایی در افغانستان بوده ایم.

این سریال روتین همچنان ادامه یافت تا اینکه هیاتی بلندپایه متشکل از 6 تن از اعضای کنگره امریکا همزمان با رایزنی و بررسی توافقنامه امنیتی کابل واشنگتن و کابل ناتو در پارلمان به ارگ ریاست جمهوری کابل بر عبدالله ظاهر شد تا به اشغال کشور رسمیت بخشد.

وقتی اشغال یک کشور توسط استکبار جهانی و همدستان پیر و مکاره اش در غرب سندیت و رسمیت یافته است و سرباز پیاده امریکایی با ارتکاب بدترین جنایات کمترین پیگیری قضایی و برخورد قانونی را به خود نمی بیند؛ انتظار کسب اجازه یا حداقل اطلاع قبلی برای ورود به کابل و مقر ارگ ریاست جمهوری از کنگره امریکا انتظار بزرگی است.

داکتر عبدالله درحالی با ابراز مسرت از تایید پارلمان بر توافقنامه های امنیتی با ناتو واشنگتن به کنگره خوشآمد گفت که دوران گذار که افغانستان را نیازمند حمایت و کمک غرب به قلب اسیا نموده است نه زمان معینی دارد و نه میزان و نوع کمک های مشخصی.

کد (8)

>>>   از وقتی خراسان افغانستان شد استقلال سیاسی ندارد بلکه گاهی دولت افغانی نوکر انگلیس و گاهی روس و گاهی عربستان و پاکستان و گاهی آمریکا بوده است.

>>>   بگذاریدبک مثال بیاوریم .شیردرقفس استقلال نداردلکن معاش وخرجش می رسد وآسوده است اماشیرآزاد باید تحمل گرسنگی وشکاروحتی شکارشدن هم کند.
درپیمان امنیتی ماحتی ازشیرداخل قفس هم بدترهستیم چراکه سرمایه های مارابه آسانی میبرند.تحقیق وتفحص ازآنهادست خودشان است وآنهانباید قانون رارعایت کنندوهرجایی آزادانه بروندوقچاق انتیک ومخدرات کنند.
این سیاستمداران مادرکجادرس خوانده اند.
سیدحسن شیوا.کاندیداحتمالی بلخ

>>>   " ممانعت حامد کرزی از ورود یک عضو کنگره امریکا و دیپلمات ارشد این کشور به کابل فراموش ناشدنی است."
آن شخص دیپلمات ارشد امریکا نبود بلکه عضو مجلس نمايندگان بود.
توجه تان را جلب مى کنم به اين نکته که ديپلماتهاى امريکا و اروپا بدون رواديد سفر ( رواديد= زبان فارسى ; ويزه انگليسى لاتينى ويا "درى" حاکمان پختون اين درى با دردرى وقندپارسى فرق دارد) و حتى بدون آگاهى کرزى
به اوغان ستان " نروارى" سفر مى کنند.
عضو مجلس نمايندگان امریکا هم مانند پارلمان اوغانستان چلر و بدون قدرت اند.
آخر آدمهاى حسابى, سيتم سوته کراسى کشور فغان (" فغان "مفرد ناله و فرياد; "افغان" اسم جمع ناله يعنى فريادها) و از امريکا سيستم رياستى است و نه پارلمانئ همان فرد مى خواست با اپوزيسيون ملاقات نمايند و طرح سيتيم فدرالى پارلمانى را کرده بود.
دولت امريکا مخالف سيتيم فدرالى پارلمانى در افغانستان بود و است اگر چه تقلبات گسترده وچاق ساختن گوسفندان امرخيلى سيتيم رياستى اوغان را زخمى کرد و دومين زى متفکر جهان را به دومين مقلب ترين جهان غنى کرد .
نام عضو کنگره امریکا و رييس کميسيون بازرسى Dana Rohrabacher (دانا روهراباکر ) مى باشد. خانم هيلرى کالينتون وزيرخارجه در ارديبهشت ( درى ) يا برج ثور (به زبان تازى) سال ١٣٩١ خورشيدى (2012) از دانا روهراباکر خواهش نمود که به افغانستان سفر نکند که از سوى مقامات اوغان به وى بى نزادکتى نشود.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است