اختلاف دو رهبر برسر خطاب طالبان
 
تاریخ انتشار:   ۲۲:۵۳    ۱۳۹۳/۸/۲۶ کد خبر: 83723 منبع: پرینت

پس از روی کار آمدن حکومت وحدت ملی مردم انتظار زیادی از رهبران حکومت، رییس جمهور و رییس اجرایی برای تغییر در زندگی سیاسی و اجتماعی شان دارند. وعده ها و کارکردهای روزهای نخست این دو رهبرامیدهای زیادی را در دل مردم خلق کرده است که حکومت وحدت ملی می تواند به چالش های موجود کشور فایق آید و نگرانی ها و نیازهای شهروندان را در عرصه های سیاسی، امنیتی و اقتصادی رفع سازد.
رییس جمهور اشرف غنی چندین بار طالبان را مخالفان سیاسی خواند و از ادبیات و موضعش در قبال طالبان دفاع کرد و آن را توجیه نمود. اما داکتر عبدلله رییس اجرایی حکومت بگونه ای تلویحی طالبان را دشمنان مردم افغانستان می داند. به عقیده ی وی، هرکس یا هرگروهی با هر نامی که منافع مردم را تهدید می کند و شهروندان را می کشد، دشمنان ما هستند. حالا پرسش اینجاست که آیا موضع گیری های رییس جمهور و رییس اجراییه ی حکومت در قبال طالبان در تضاد با هم نیستند؟

موسی فریور استاد دانشگاه در برنامه «آخرخط» گفت: صلاح مملکت خویش خسروان دانند، این ضرب المثلی است که از قدیم الایام به این معنا بوده است که زمامداران حکومت ها خود را برابر مملکت مسوول احساس نمی کنند و نظر و سلیقه ی آنها فراتر از قانون است. در نظام های دموکراتیک، دو ایتلاف یا حزب وجود دارند که در انتخابات یکی پیروز و دیگری مغلوب شده و گروه مغلوب شده به عنوان مخالف سیاسی آن گروه و نه نظام هستند.

فریور افزود: این یک بازی معمول در نظامهای دموکراتیک و لیبرال غربی است. منطق آنها این است که اگر حزب حاکم اپوزیسیون یا مخالف سیاسی در صحنه نداشته باشند، تبدیل به نظامی مستبد می شوند و عیوب آنها از دید مردم پنهان می ماند. این حزب مخالف با اصل نظام مشکلی ندارند. اما در کشورهای مشغول به جنگ و بحران مثل افغانستان اصطلاحات دیگری داریم، که یکی همان مخالفان سیاسی درون نظام ودیگری مخالفان مسلح هستند. مخالفان مسلح همانطور که از نامشان برمی آید، با نظام و برای سرنگون شدن نظام می جنگند. حال اینها می توانند طالبان، گروه حکمتیار، گروه صلاح الدین حقانی و سایر گروه های بزرگ و کوچک باشند. بنابراین کاربرد مخالف سیاسی برای این مخالفان مسلح اشتباه بسیار روشنی است.

وی عنوان کرد: دلیل اینکه کرزی در طول 13 سال مخالفان مسلح دولت را به عنوان برادران ناراضی خطاب می کرد، این بود که پیامهایی از حلقات استخباری داخل و خارج منطقه دریافت می کرد که طالبان می خواهند به شرط امتیازاتی که مبادله می شود با دولت کنار بیایند. به خاطر همین چراغ سبزها از سوی طالبان کرزی آنها را برادران ناراضی می خواند.
بی شک کرزی می دانست که طالبان از مخالفان مسلح دولت اند و اگر آنها را به عنوان برادران ناراضی یاد کند چقدر باعث ناراحتی کسانی که در ایتلاف هستند می شود، این ریسک را در ازای صلح با طالبان پذیرفت. اما تجربه ثابت ساخت که وی به یک سراب چشم دوخته بوده است.کرزی در آخر در مجلس نمایندگان مشورتی در برابر تمام دنیا و رسانه ها گفت: کلید صلح افغانستان ابتدا به دست آمریکا و سپس پاکستان است. تا وقتی این دو کشور تصمیم نگیرند که صلح به افغانستان برگردد، برنمی گردد.

فریور اضافه کرد: اشرف غنی نیز پیام هایی را از حلقات داخل و خارج دریافت کرده است. همچنین طالبان موجود در نظام در کمپاین های انتخاباتی به تیم اشرف غنی احمدزی پیوستند و توهمی ایجاد شد که تیم تحول و تداوم با حمایت طالبان موجود در نظام می توانند زمینه ی انتخابات را برای مناطقی که تحت تسلط طالبان هستند ایجاد کند و رای ها به نفع اشرف غنی باشد و وی خود را مرهون حمایت بخشی از طالبان می دانست. از طر ف دیگر اشرف غنی می تواند پیامهای دیگری از خارج کشور دریافت کرده باشد، برای اینکه نظرات و مواضع مخالفان مسلح نظام را تلطیف کرده باشد، از اصطلاح مخالفان سیاسی استفاده می کند. این عنوان عنوانی نیست که آقای غنی از روی احساسات و یا بیخبری آن را به کار برده باشد. این اصطلاح با برنامه ای دقیق و از قبل سنجیده شده به کار رفته است و خودش می داند که اثرات و تبعات کاربرد این اصطلاح درباره ی مخالفان مسلح چه خواهد بود.

به باور استاد دانشگاه، این اختلاف نظر در خطاب طالبان بین دو رهبر کشور، زنگ خطری را به صدا درآورده است و مردم را پریشان می سازد. این آغاز کار است و اگر این تعابیر واحد نشوند، اثرات جبران ناپذیری به دنبال خواهد داشت که اوضاع موجود سیاسی افغانستان را پریشان می سازد. امیدوارم که متولیان امور عاقبت اندیشانه حرف بزنند و مواضع خود را واحد بسازند.

وی گفت: اظهارات داکتر عبدالله به اینکه طالبان مخالفان سیاسی نیستند بلکه دشمن ملت هستند، صریحاً یک واکنش است. این واکنش ها به این نقطه پایان نخواهد یافت.
متاسفانه وقتی ما تناقضات را در گفتار، مواضع و عمل زمامداران یک ماه اخیر افغانستان می بینیم برای بسیاری از شهروندان سوالهای معناداری را ایجاد می کند. تعیجیلی که برای امضای توافقنامه امنیتی انجام شد برای چه بود؟ تهاجم رسانه ای وابسته به استکبار بر این اساس بود که اگر این معاهده امضا شود، افغانستان مصون می شود و همسایه ها دیگر در امور افغانستان مداخله نمی کنند و مطابق این معاهده دولت ایالات متحده ی آمریکا خود را مسوول می داند که در برابر حملات احتمالی همسایگان از خود واکنش جدی نشان بدهد. اما با وجود امضای معاهده و با شتابی که در آن صورت گرفت، همسایه های ما جری تر شدند. حملات پاکستان و سایر مخالفان مسلح دولت در حریم افغانستان بیشتر از گذشته شد و آمریکایی ها هم به صراحت اظهار داشتند که ما نمی توانیم در برابر این مسایل واکنش جدی نشان بدهیم. حال رییس جمهور و رییس اجراییه باید پاسخگوی این موضوع و پاسخگوی سربازانی که قربانی می شوند باشند.

موسی فریور اظهار داشت: کرزی با عملیات خودسرانه مسلح آمریکایی ها مخالفت می کرد، اما اشرف غنی در این دوره پیشنهاد می کند که ما به کمک آمریکا در طی عملیات مشترک نظامی و مسلحانه بر علیه مخالفان مسلح کشور کار می کنیم. اگر این معاهده کارا بود دیگر نیازی به قوای خارجی در کشور نبود. قوای داخلی افغانستان مطابق این معاهده خود کفا می شد، نیروهای هوایی افغانستان تجهیز می شد و نیروهای مسلح کشور این توانایی و ظرفیت را پیدامی کردند که با اکمال پروسه ی انتقال امنیتی بتوانند از استقلال سیاسی و حاکمیت ملی و تمامیت ارضی افغانستان مستقلانه دفاع کنند. پس امضای معاهده ی امنیتی حلال مشکلات نشد و بار دیگر اشرف غنی دست به دامان آمریکا می زند و آنها را دعوت می کند که با مخالفان دولت بجنگند.

وی در پایان گفت: این انتقاد مردم از رهبران است که چرا برای امضای پیمان نامه ی امنیتی اینقدر عجله کردند و چرا این شرط را در پیمان نامه درج نکردند که حمله به افغانستان، حمله به آمریکاست. این پیمان حتی مصونیت را برای افغانستان به ارمغان نداشت. وهیچ گونه دستاوردی برای کشور نداشت. بعد از این معاهده کمک ها به افغانستان مشروط شده است و قیودی که در این دوره برای دولت وضع کردند در دوره های قبل وجود نداشت.

من به نتیجه ی سفر اشرف غنی هم به پاکستان خوش بین نیستم. پیمان نامه امنیتی باید پیام واضحی را به همسایه ها می داد، که آمریکا مصمم است که از دولت افغانستان قاطعانه دفاع کند و نمی خواهد که در خطر باشد. اما دیدیم که اینگونه نشد.

کد (30)


این خبر را به اشتراک بگذارید
نظرات بینندگان:

>>>   طالبان یک گروه ... تروریست ودشمن علم دانش پیشرفت ترقی صلح ومردم افغانستان هستند این گروه درپاکستان توسط آی اس آی ساخته شده غیر از قتل وحشت کار شان کشت وقاچاق مواد مخدر است کسانیکه تروریست هارا مخالف سیاسی مینامند درسطح رهبری این گروه قراردارند در تشکیل وتولید وپیدایش این گروه با یهود ها ودشمنان اسلام وافغانستان رول عمده داشتند وحالا میخواهند تا این گروه بدنام تاریخ را مخالف سیاسی خطاب کنند درحالیکه تنها ازبین بردن بت های بامیان که نصف اقتصاد کشور را تشکیل میداد میتواند همه اعضای خورد وبزرگ وحامیان طالب وتروریست را به چوبه دار بکشد ملت افغانستان هرگز ازبین بردن بزرگترین آثار تاریخی شان را از یاد نبرده اگر طالبان درحکومت شامل هم شوند به جرم این خیانت ملی وبین المللی اعدام شده میتوانند وملت افغانستان علیه شان اقامه دعوا خواهد کرد کسانیکه طالب را تولید کردند تروریست را به دنیا آوردند حالا میخواهند به آنها شکل وچهره انسانیت بدهند که این کار یک توهین بزرگ به بشریت دین مقدس اسلام ومردم افغانستان میباشد تروریست وقاچاقچی مواد مخدر باید ازین دنیا محو ونابود گردد نه اینکه بالای ما حکومت کند اگر رییس جمهور بخواهد تا این لکه های ننگ تاریخ بشریت رادرحکومت شامل سازد پس از دیموکراسی گپ نزند حکومت اشرفغنی یک حکومت مواد مخدر وتروریست ها وپاکستان خواهد بود وملت افغانستان این حکومت را هرگز قبول نخواهند کرد واین حکومت چند روزی دوام نمیکند وسقوط میکند

>>>   طالب یعنی دشمن خدا

>>>   ګل مرجان ژیګلو ازسیاست چیزی نمی فهمد وقتیکه زور سرش آمد با بوش پیمان امضاء میکند یا به ازبکستان میګریزد و اشرف غنی مرد تحصل کرده است و رئیس جمهور.

>>>   جنگ‏ ‏در‏ ‏افغانستان‏ ‏جنگ‏ ‏قبیله‏ ‏تحت‏ ‏لوای‏ ‏دین‏ ‏است‏ ‏.طالب‏ ‏اشرفغنی‏ ‏‏ ‏وکرزی‏ ‏است‏ ‏واینها‏ ‏طالب‏ ‏بهیچ‏ ‏صورت.اینها‏ ‏از‏ ‏یگدیگر‏ ‏جیدا‏ ‏وخلاف‏ ‏طرح‏ ‏کمیته‏ ‏۳۰۰واستخبارات‏ ‏امریکا‏ ‏وپاکستان‏ ‏عمل‏ ‏نمیکنند‏ ‏نقشه‏ ‏رسیدن‏ ‏قدرت‏ ‏مطلقه‏ ‏قبیله‏ ‏ها‏ ‏ویا‏ ‏قبا‏ ‏ییل‏ ‏است‏ ‏به‏ ‏طور‏ ‏بلا‏ ‏منازعه‏ ‏واین‏ ‏چیزی‏ ‏است‏ ‏که‏ ‏امریکاه‏ ‏مزدور‏ ‏میطلبد‏ ‏وتاریخ‏ ‏گذشته‏ ‏افغانستان‏ ‏وحکومت‏ ‏قباییل‏ ‏روشن‏ ‏است‏ ‏واین‏ ‏بار‏ ‏که‏ ‏امریکا‏ ‏هست‏ ‏بود‏ ‏ومنابع‏ ‏کشور‏ ‏را‏ ‏سروی‏ ‏کرده ازین‏ ‏کشور‏ ‏زمانی‏ ‏خارج‏ ‏نمیشود‏ ‏مگر‏ ‏بکمک‏ ‏طالب‏ ‏های‏ ‏ارگ‏ ‏وطالب‏ ‏های‏ ‏جنگ‏ ‏چند‏ ‏چند‏ ‏مصا‏ ‏رف‏ ‏خود‏ ‏را‏ ‏ببرد‏ ‏تا‏ ‏مجاهدین‏ ‏زنده‏ ‏اند‏ ‏این‏ ‏هدف‏ ‏کمتر‏ ‏بدستش‏ ‏میرسد‏ ‏دسیسه‏ ‏روان است‏ ‏تا‏ ‏به‏ ‏نحوی‏ ‏این‏ ‏قدرت‏ ‏واین‏ ‏فهم‏ ‏محو‏ ‏و نا‏ بود‏ ‏ومزدوران‏ ‏زمینه‏ ‏کار‏ ‏را‏ ‏مساعد‏ ‏سازد


مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است



پربیننده ترین اخبار 48 ساعت گذشته
کليه حقوق محفوظ ميباشد.
نقل مطالب با ذکر منبع (شبکه اطلاع رسانی افغانستان) بلامانع است