تاریخ انتشار: ۱۱:۴۵ ۱۳۹۳/۸/۲۶ | کد خبر: 83659 | منبع: | پرینت |
رییس جمهور غنی در اولین روز سفرش به پاکستان با وزیر مالی این کشور دیدار و صحبت نموده است. دیدار درمورد گسترش روابط اقتصادی و تجاری میان افغانستان و پاکستان، حل مشکلات ترانزیتی، مشکلات تاجران در ابعاد مختلف اقتصادی در زمینه ی صادرات، ایجاد سهولت در ترانزیت و شماری از پروژه های بزرگ منطقه ای صحبت و گفتگو و تبادل نظر نموده اند. اما روابط نامتعادل و نامتعارف تجارتی میان افغانستان و پاکستان در 13 سال گذشته چگونه بازتعریف خواهد شد؟
قربان حقجو آگاه امور اقتصادی گفت: در رابطه با مناسبات اقتصادی افغانستان و پاکستان باید گفت که ما بیشترین مناسبات اقتصادی را با کشور پاکستان داریم. نزدیکترین مسیر برای ما به آبهای آزاد که بندر کراچی باشد، خاک پاکستان است. از نظر تجارت سنتی هم افغانستان تجارت خود را با جنوب آسیا و دنیا از طریق پاکستان داشته است. پیش از به وجود آمدن حکومت پیشین مبادلات تجارتی ما به زیر 100 میلیون دالر می رسید اما بعد از آمدن رژیم جدید و کمک دنیا به افغانستان و رشد اقتصادی که باعث شد پول زیادی به افغانستان وارد شود، بر میزان واردات و صادرات در کشور تاثیر گذاشت. حال در حدود 2 میلیارد دالر مبادلات تجارتی داریم. از این جمله 170 میلیون دالر صادرات و بقیه واردات است. تجارت غیر رسمی ما بیشتر از این است. دو برابر تجارت رسمی، تجارت غیر رسمی با پاکستان وجود دارد. پس در واقعیت امر در حال حاضر تجارت ما در حدود 4 میلیارد دالر است.
وی عنوان کرد: در طول 13 سال گذشته روابط اقتصادی چندان خوبی با پاکستان نداشتیم . اقتصاد افغانستان فوق العاده آسیب پذیر و شکننده بود. این کشور این موضوع را به عنوان اهرم فشار استفاده می کرد و از آمریکا و کشور ما امتیاز گیری می کرد.
حقجو افزود: حل مشکلات بین پاکستان و افغانستان در توان حکومت سیاسی پاکستان نیست. زیرا تمام سیاست ها و همچنین سیاست های اقتصادی توسط نیروهای نظامی وisi آنها گرفته می شود پس حکومت های انتخابی که می آیند مجال کمی برای این دارند که چانه زنی کنند، فرصت ها را تغییر بدهند و شرایط را دگرگون بسازند. در کل انتظارات ما نمی تواند از این کشور زیاد باشد. مگر اینکه نظامی های پاکستان زیر فشار رو به افزون اقتصادی که وارد می شود از طریق کمبود عواید، بالانس منفی تجارتی ،کمبود آب و برق، بیکاری و کمبود مارکت برای اجناس شان سیاست های خود را تغییر دهند.
این آگاه امور اقتصادی در مورد متضرر شدن پاکستان از صادرات به افغانستان گفت: صادرات پاکستان سال به سال کاهش یافته است. در سال 2012، 26 درصد صادراتشان کاهش یافت و امسال کمتر هم شده است. این نشان می دهد که پاکستان با یک بحران اقتصادی و رکود مواجه است. پاکستان راه دیگری ندارد مگر اینکه با افغانستان و کشورهای منطقه همگرایی اقتصادی داشته باشد. و مشکلات اقتصادی و نظامی خود را با افغانستان و هند به قیمت دادن امتیازهای اقتصادی حل کند. امتیاز این است که به افغانستان به عنوان دهلیز ترانزیت باز نگاه کند که در قرارداد ترانزیت تجارتی آمده است. در عین حال کوشش شود که پاکستان بتواند به انرژی آسیای میانه دسترسی پیدا کند. از طریق وصل شدن آسیای میانه به جنوب آسیا می شود که هم کشورهای آسیای میانه نفع ببرند و هم جنوب آسیا. افغانستان هم که در وسط این کشورها قرار دارد طبیعی است که به عنوان پل عبور نقش کلیدی را بازی خواهد کرد.
به باور این آگاه اقتصادی، مناسبات افغانستان با پاکستان بر محور اقتصاد و توسعه نبوده بلکه بر محور سیاست بوده است و این هرازگاهی می تواند در نواسانات قرار بگیرد و اقتصاد قربانی سیاست شود. چیزی که در طول تاریخ مشاهده کردیم. وابستگی پاکستان به افغانستان به اندازه ی وابستگی اقتصادی افغانستان به پاکستان نبود. آنها بودند که تصمیم می گرفتند که دروازه های تجارتی خود را به روی افغانستان باز گذارند و یا نگذارند. این یک اهرم فشار برای کشور ما بوده و به همین دلیل هم پاکستان در طول این سالها حدود یک میلیارد دالر از آمریکا باج گرفته است.
وی گفت: ما دیپلماسی شفاف بر محور اقتصادی در برابر کشورهای همسایه نداشتیم. حضور ما در نشستهای سازمانی اقتصادی در منطقه مثل اکو و سارک حضوری سمبلیک و غیر فعال بود. قرارداد ترانزیتی با پاکستان داشتیم اما هیچ وقت نتوانستیم از آن استفاده ی درست کنیم. قاچاق و مافیای اقتصادی در داخل پاکستان هم وجود دارد. تاجرانی در پاکستان وجود دارند که از قاچاق کالا در افغانستان سالانه میلیاردها دالر عایدات دارند. این مستقیماً به قدرت سیاسی حاکم در اسلام آباد ارتباط دارد. آنها به هیچ وجه طرفدار شفاف شدن مناسبات تجارتی پاکستان و افغانستان نیستند. سنگهای قیمتی، قالی، میوه و سبزیجات ما به پاکستان قاچاق می شوند و پول آن به جیب این کشور می رود. به این دلایل اعتماد متقابل وجود نداشته است. امروز هم پاکستان و هم افغانستان و هم منطقه وارد فصلی جدید از مناسبات شده اند که می تواند راه حلی برای حل مشکلات باشد.
قربان حقجو اظهار داشت: روی میز افغانستان و مناسباتش با کشورهای همسایه و منطقه چندین گزینه وجود دارد که می شود از آن استفاده کرد: اول، مناسبات دو طرفه، باید تمام تلاش خود را کنیم که بین کشور ما و پاکستان در سطح سیاست، دیپلماسی، اقتصاد، اجتماع، فرهنگ و مناسبات مردم با مردم و تجار با تجار توسعه پیدا کند تا اعتماد مردم به وجود بیاید. دوم، مناسباتی از طریق سازمانهای منطقه ای مثل اکو و سارک باید کوشش کنیم دیپلماسی خود را فعال تر بسازیم و حضورمان را در آنجا پررنگ کنیم و تلقین شود که منافع درازمدت تمام کشورها در امنیت و ثبات و رشد اقتصاد منطقه است. سوم، می توانیم از کشورهایی که بر پاکستان نفوذ دارند استفاده کنیم که اشرف غنی این کار را کرد و به چین و عربستان و ترکیه رفت.
حقجو در پایان گفت: پاکستان در حال حاضر در حال رفتن به سوی بحران است. اگر به ارقام نظری بیفکنیم. بیکاری، تورم بالا، صادرات پایین دراین کشور گواه این موضوع است. تمام عواید پاکستان سه میلیارد دالر است در حالی که در حدود 50 میلیارد دالر مصارف بودجه ی این کشور است. آنها برای حل این مشکل باید مناسبات خود را با افغانستان و آسیای میانه از طریق افغانستان تقویت کنند. به طور مثال برق آسیای میانه به آسیای جنوبی از طریق کشور ما می رود. گاز از ترکمنستان از طریق افغانستان به پاکستان می رود.
پاکستان باید نیازمندی خود را به افغانستان بداند و ما نیز باید طرفدار اعتماد سازی باشیم و از فرصتهای کوچک هم استفاده کنیم.
کد (30)
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است