امام علی علیه‌السلام در بخشی از خطبه 223 نهج البلاغه فرموده‌اند: چه ناتوان و بى مقدارى تو، كه بر عصيان خداوند جرأت دارى، در حالى كه تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در سايه رحمت او آرميده‌‏اى.

امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام به هنگام تلاوت آیه 6 سوره انفطار (ای انسان چه چیز تو را در برابر پروردگار کریمت مغرور ساخته است) فرمود:
پس سستى دل را با استقامت درمان كن، و خواب زدگى چشمانت را با بيدارى از ميان بردار، و اطاعت خدا را بپذير، و با ياد خدا انس گير، و ياد آر كه تو از خدا روى گردانى و در همان لحظه او روى به تو دارد، و تو را به عفو خويش مى‏‌خواند، و با كرم خويش مى‏‌پوشاند در حالى كه تو از خدا بريده به غير او توجّه دارى پس چه نيرومند و بزرگوار است خدا و چه ناتوان و بى مقدارى تو، كه بر عصيان او جرأت دارى، در حالى كه تو را در پرتو نعمت خود قرار داده، و در سايه رحمت او آرميده‌‏اى، نه بخشش خود را از تو گرفته،و نه پرده اسرار تو را دريده است.

متن حدیث:

قاله عند تلاوته: " یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم" : ...فتداو منْ داء الْفتْرة في قلْبك بعزيمةٍ، ومنْ كرىالْغفْلة في ناظرك بيقظةٍ، وكُنْ لله مُطيعاً، وبذكْره آنساً، وتمثّلْفي حال تولّيكعنْهُ إقْبالهُ عليْك، يدْعُوك إلى عفْوه، ويتغمّدُكبفضْله، وأنْت مُتولٍّ عنْهُ إلى غيْره.
فتعالى منْ قويٍّ ما أكْرمهُ! وتواضعْت منْ ضعيفٍ ما أجْرأك على معْصيته! وأنْت في كنف ستْره مُقيمٌ، وفي سعة فضْله متقلّبٌ، فلمْ يمْنعْك فضْلهُ، ولمْ يهْتكْ عنْك ستْرهُ...

«نهج البلاغه- خطبه223»

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است