توقع مردم از جناب اشرف غنی و عبدالله این است که کسی را بر کرسی وزارت فرهنگ منصوب نمایند که علاوه بر داشتن تخصص به همه ی جنبه های فرهنگی جامعه به ویژه بخش سینما و حوزه ی هنر توجه کافی داشته باشد | ||||
تاریخ انتشار: ۱۶:۵۹ ۱۳۹۳/۸/۱ | کد خبر: 82088 | منبع: | پرینت |
به مانند عمده امور فرهنگی و هنری ظهور و بروز سینما نیز در کشور ما همواره با چالشهای فراوانی روبرو بوده است.
افغانستان به سبب مخاطرات سیاسی و فرهنگی و جنگهایی که از سر گذرانیده و همچنین منازعات داخلی هرگز نتوانسته سبب ساز پدیدههای فرهنگی ذاتی خود باشد.
در تمام این سالها اگر جرقه ای در پهنهی فرهنگی کشور روی داده به سبب فعالیتهای هنرمندان خارج از مرزهای افعانستان بوده است.
با این همه سینمای افغانستان بین سالهای 1965 تا 1970 در حالیکه میتوانست به ظهور و حتی به بلوغ برسد، بدلیل منازعات سیاسی به یکباره بیفروغ شد. جنگ با شوروی سابق و پس از آن درگیریهای داخلی و همچنین پیدایش طالبان همگی باعث شد سینما در افغانستان هیچ رشدی نداشته باشد.
برای اولین بار در سال 1302 شاه امان الله یک پروژکتور شخصی وارد کشور کرد که سرمنشا ایجاد یک سینمای کوچک گردید. این سینما که در سال 1313 و با نام بهزاد تاسیس شده بود سرانجام تعطیل گردید؛ چون شرایط فرهنگی به گونهای بود که قاطبه ی مردم با این پدیده مخالفت نشان میدادند.
در زمان حکومت ظاهر شاه دوباره سینما بهزاد گشایش یافت و در کنار آن دو یا سه سینمای کوچک دیگر نیز در کابل و در قندهار و هرات گشایش یافتند. که عمدهی نمایش این سینماها فیلمهای هندی بودند. کم کم تعداد سالنهای سینما بین سالهای 1965 تا 1972 به عدد 54 رسید.
بعد از روی کارآمدن حکومت کمونیستی، اگرچه تعداد سینماها بیشتر نشد اما نمایش فیلمها بشدت تحت سانسور قرار گرفت. با گسترش جنگ و ورود نیروهای شوروی سابق و پس از آن با شدت درگیری های داخلی و ظهور طالبان، قریب به 100 درصد سالنهای سینما تخریب گردیدند.
به هر روی پس از پایان دوران طالبان، و از حدود سالهای 2002 به این سو به کمک سازمانهای فرهنگی بینالمللی و مساعدتهای فرهنگی برخی همسایگان، اوضاع سینمایی افغانستان کمی بهبود یافته است. با این حال و در حال حاضر تنها حدود بیست سی سالن نمایش فیلم در کشور وجود دارد و عمده ساخت و سازهای محدود سینماگران افغانستانی نیز در آن سوی مرزها انجام می گیرد.
در بین سینماگران افغانستانی، صدیق برمک احتمالا سرشناس ترین است. مهمترین فیلم او یعنی "اسامه" که در سال 2003 ساخته شد فرصت اکران بین المللی پیدا کرد و جوایز مهمی از جشنوارههای معتبر کسب نمود.
داستان فیلم اسامه ساخته صدیق برمک در باره دختر بچهای است که اگرچه در زمان طالبان زندگی می کند اما با پوشیدن لباس پسرانه در اجتماع حضور پیدا مینماید.
خالد حسینی نیز نویسنده و فیلمساز دورگه افغانی-آمریکایی است که فیلم بادبادک باز را ساخته است.
در سالهای اخیر سرزمین ما محل تردد فیلمسازان و مستند سازان زیادی بوده است. با اینهمه به دلیل نبود امنیت کافی هنوز نمی توان با اطمینان خاطر در این کشور به سینما پرداخت.
به نظر می رسد طبیعت بکر و همچینن موقعیت جغرافیایی کشور به گونه ای باشد که در اگر دولت جدید و وزارت فرهنگ همت خوبی داشته باشند، زمینه ی مناسبی برای ساخت و سازهای سینمایی در آن فراهم گردد.
اما متاسفانه در دولت کرزی و در زمان تصدی پست وزارت فرهنگ به ریاست جناب رهین هیچ توجهی به تولید فیلم های قوی داخلی صورت نگرفت و یکسره فیلمهای وارداتی ترکی، هندی و ایرانی تبلیغ گردید که در دولت جدید این ضرورت جلوه ی بیشتری دارد. لذا توقع مردم از جناب اشرف غنی و عبدالله این است که کسی را بر کرسی وزارت فرهنگ منصوب نمایند که علاوه بر داشتن تخصص به همه ی جنبه های فرهنگی جامعه به ویژه بخش سینما و حوزه ی هنر توجه کافی داشته باشد.
کد (6)
>>> سینما در زمان کمونستان سانسور نشده بود. در اکثریت سینما های کابل فلم های هندی نمایش داده میشد.
اما در اواخر دهه هفتاد میلادی، با افتتاح تلویزیون در افغانستان تماشاچیان سینما کمتر شدند. خصوصاً زمانی که ویدیوریکاردر داخل افغانستان شد و زمینه برای دیدن فلم های خارجی از طریق ویدیو ریکاردر در خانه ها برای مردم مهیا شد، رفتن مردم به سینما دیگر هم کمتر شد.
بناُ از نویسندگان مطالب در باره تاریخ گذشته جدید افغانستان خواهشمندم که اگر مطالبی در باره افغانستان زمان ظاهرشاه تا امروز مینویسند، باید با شاهدین این تاریخ در تماس شوند و بیطرفانه و بیغرضانه در باره این تاریخ مطالب بنویسند.
>>> ابتداارزشهاواهداف کلی سینماترسیم شود ومطابق آن سینماگران فیلم بسازند.درواقع سینمای مانسخه بدل وکم ارزش هالیوود وبالیوودنباشد وازخود وفرهنگ غنی خودبتوانیم سینمایی مستقل وفاخرباتکنیکهای جدیدبسازیم.
نهاد نواندیشان بلخ.سیدحسن شیوا
>>> اغا جان به مردم خودت بگو فيلم ايرانى نبينند خودت هم اين کار را نکن ديگه بحث و جدل بر سر پخش فيلمهاى. هندى و ترکى و ايرانى چيه!!!
طورى به مساله نگاه نکنيد که انگار ديگران گناهکارند
>>> كسي در وزارت فرهنگ بايد وزير شود
كه در قسمت حجاب و فرهنگ افغانستان توجه داشته باشد
يك شخص مجاهد واقعي باشد نه اينكه از غرب امده باشد
>>> توصیه من به سینما گران اینست متهد واتحادشوند ومانند دیگرسکتورها خود شان کوشا باشند حق خودرا ازحکومت بگیرند بخاطریکه حق داده نمیشود بلکه گرفته میشود
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است