خدایی که این کتاب از زبان خود او و از زبان بندگان برگزیده اش معرفی می کند خدایی است: نیکو کار و خیرخواه، نه فقط خیر خواه که او خود خیر است، اهل خیر، آفریننده خیر، عمل کننده بر مبنای خیر، صاحب خیر، دهنده خیر، بخشنده خیر و.... و اصلا خیر جز در دستان او جای دیگری نیست و اگر از کسی هم بخواهد خیری صادر شود اوست که باید آن شخص را به خیر یاد آور شود و تحریک کند.

خدای تو صاحب لطف است و آنگاه که به تو لطف می کند بسیار نزدیک است و لطف کردن را بسیار دوست دارد و یکی از نام های نود و نه گانه او لطیف است.

رزق و روزی و برکت را فقط به مال و نعمت های دنیوی محدود نکنید، یکی از بهترین روزی ها٬ علم و معرفت است و دیگری نعمت هدایت و پیدا کردن راه درست با همه این معانی خدایی که تو را دوست دارد، روزی دهنده است و همه جز او روزی خوار و بهره مند از روزی های اویند. روزی دهنده ای که روزی دادنش با مهر و سخا وت آمیخته است، اوست که به روزی ای که در یافت کر ده ای بر کت می دهد چرا که او صاحب برکت و به وجود آورنده بر کت است.

خدای ما صاحب نعمت است، یکی از نام های نود و نه گانه او منان است منان نه به معنای اینکه بر ما منت می گذارد، بلکه به این معنا که بر ما منت دارد؛زیرا بدون اینکه برای او کاری کرده باشیم به ما نعمت داده است و ما در پاسخ لطف او نمی توانیم کاری برایش انجام دهیم که کمبودی از اورا بر طرف کند یا نفعی به او بر سا ند چون او نه کمبودی دارد و نه نیازی به سود و نفع و اگر هم از ما کاری یا پاسخی خواسته است فقط وفقط برای خودمان است و بس.

هر چه نعمت است و هر چه در مسیر زندگی دنیوی و اخروی ما به کارمی آید، صا حبش، پرورنده اش، فاعلش، مالک و صاحب اختیارش اوست. او نعمت دهنده، بلکه بسیار نعمت دهنده است، در یک کلام نعمت واقعی خود اوست و همه نعمت ها ترشحاتی از آن نعمت تام و تمام است و جز او هیچ کس در رسیدن نعمت به ما سهم مستقل ندارد.



شاکر نجرابی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است