اینجا زیر پل پل سوخته است، همه با نام و تصویر این مکان بس آرام بخش و بی دغدغه آشنایی داریم، خوب هم می دانیم که انسانی و یا آدمی به خاطر استفاده از مخدرات، نخست از جامعه طرد می شود و بعد هم آغوش میلیون ها نوع میکروب می گردد، این بشر زمانی تسلیم مواد مخدر و نشه آور می شود که از یک طرف، حتما نان برای زن و بچه اش فراهم نتوانسته بکند و یا هم از ترس گرسنگی و سایر عوامل دستخوش سیاست های نامرعی حکومتیان قاچاقبر شده است.

براستی پل سوخته عجب مکانی هست، نام و نشان آن مدیون چه کسانی است، آیا گاهی شده تصویری از پل سوخته ترسیم کرد که در آن چهره جوان چهارده تا بیست ساله معتاد را نبینیم.

از همه مهم تر، پل سوخته مثل عامی شده است که نه دولت باشندگان این شهرک معتادان را جدی می گیرد و نه هم مردم زیرا صدایی که برای بهبود اوضاع تا کنون بلند شده است بدون توجه مسوولان امور، به روال روزمره و معمول بدل شده است.

در کنار، شهرک معلمان، شهرک حاجی نبی، شهرک مهدیه، شهرک صفا، شهرک ارزان قیمت و سایر شهرک ها، شهرک معتادان واقع زیر پل پل سوخته را نیز نباید از یاد برد و جدی نگرفت زیرا ادامه بی توجهی ها خود در آینده نه چندان معضل را متوجه دولت و رهبران مسوول خواهد ساخت که جبرانش امر محال و خیال بیش نباشد.

این شهرک که همه روزه نمرات رهایشی اش بیشتر از پیش بدون پول و به گونه رایگان از جانب دولت توزیع می شود و خدمات اولیه نشه آور از جمله تریاک، کریستال، پودر و... نیز جز خدمات آن می شود، نفوذ این شهرک را از هر زمانی بیشتر ساخته است.

حال اگر نهاد های مسوول شهرک معتادان زیر پل سوخته را در اسرع وقت در نیابند، تا یک سال دیگر شاهد جدی ترین چالش ناشی از تراکم نفوذ خواهیم بود، تا جایی که مثلی شیرپور بین زور مندان جهاد گر و غیره چور شد، زیر پل سوخته نیز میان قدرت مندان معتاد تقسیم خواهد شد.

پس دریابید آی انسان نماهایی که بر مسند مسوولیت و رهبریت تکیه زده اید.


احسانی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است