حامد کرزی در طول 13 سال تلاش های زیادی کرد تا برای ایجاد صلح در کشور راه حل سیاسی بیابد. شورای عالی صلح ایجاد شد، نشست های زیاد منطقه ای و فرامنطقه ای در این موضوع انجام گردید، بارها از کشورهای پاکستان، عربستان و ترکیه برای صلح کمک خواسته شد، زندانی های طالبان رها گردید و اعضای آن را برادر خطاب شد تا شاید تاثیری در گفتگوهای صلح داشته باشد، همچنین به ابتکار آمریکا دفتری برای طالبان در قطر باز شد اما تمام این تلاش ها کوچکترین تاثیری در ایجاد صلح در کشور نداشت.

صالح محمد ریگستانی عضو پیشین مجلس نمایندگان در برنامه ای رسانه ای گفت: در مورد پدیده ی طالبان ریشه یابی درستی انجام نشده است. بعضی افراد فکر می کنند که این گروه پدیده ی داخلی هستند و در اثر وضعیت ناهنجار افغانستان خصوصاً در زمان مجاهدین برای اصلاح وضعیت بوجود آمدند و هدف آنها بنا بر افکار و عقاید خاص شان ایجاد حکومت اسلامی است در حالی که به نظر من پاکستان در پشتیبانی از این گروه اهداف خود را دنبال می کند. تا ما مشکل خود را با پاکستان حل نکنیم از این گروه به عنوان ابزار در راستای اهداف پاکستان استفاده خواهد شد. کشته شدن مقام های طالبان و یا افرادی از شورای عالی صلح که تلاش های جدی برای رسیدن به صلح داشتند گواه این موضوع است.

وی افزود: انتقادی که به شورای عالی صلح وارد شد این بود که کسانی که تا دیروز با طالبان می جنگیدند نباید در این شورا شامل شوند زیرا ممکن است علاقمندی شخصی در این موضوع نداشته باشند و نتوانند تاثیر مثبتی روی آن بگذارند پس بهتر است افرادی بیطرف در این شورا باشند. این انتقاد درست بود. از طرفی مردم به این باور بودند که باید حکومتداری خوبی انجام شود تا باعث آزردگی و فرار مردم و سربازگیری طالبان نشود، والی ها و حکام کسانی باشند که در بین مردم محبوبیت داشته باشند، فساد اداری در محل باید برچیده شود تا طالبان نتوانند از این وضعیت به نفع خود استفاده کنند. این مساله هم تا حدودی درست است ولی قطعاً تداوم جنگ طالبان بخاطر این مسایل نبود.

ریگستانی تلاش های دولت را برای صلح با طالبان امتیازهای یکجانبه دانست و گفت: با توجه به تلاش های زیادی که حکومت در این سال ها انجام داد می بینیم که دولت افغانستان به طور یکجانبه امتیازهای زیادی به این گروه داد اما باز هم مشکل حل نشد چرا که ما به ریشه ی اصلی مشکلات در پشت پرده ی گروه طالبان که تمویل گاه و مرکز حمایت از طالبان یعنی پاکستان بود، توجه نکردیم. شورای عالی صلح باید در پشت صحنه ی طالبان با کشور پاکستان وارد مانور سیاسی می شد.

صالح محمد ریگستانی مانع اصلی صلح را وجود مشکل افغانستان با پاکستان نامید و اظهار داشت: یکی از مشکلات اصلی خط دیورند است که باید در این موضوع وارد مذاکرات جدی می شدند. دومین مشکل ما در موضوع آب هایی است که از افغانستان وارد پاکستان می شود و حق آبی آنها مشخص نشده است. سومین مشکل رابطه ی ما با هند است که پاکستانی ها روی این مساله بسیار حساس هستند. پاکستان مدعی است که حضور کنسولی ها و شرکت های هندی در سرحدات پاکستان یک تهدید است چرا که مراکز جاسوسی است و افغانستان زمینه را برای تهدید و اعمال فشار بر پاکستان هموار می سازد.

عضو پیشین مجلس نمایندگان تصریح کرد: یگانه راه حل اساسی گفتگو حل مشکلات با کشور پاکستان است ولی هیچ گاه افغانستان وارد گفتگوهای جدی با پاکستان نشده است. با وجود سفرهای بسیار کرزی به پاکستان در مورد خط دیورند و آب ها و نه روی رابطه با هند گفتگو نشده است. تنها درخواست افغانستان از پاکستان این بوده که رهبری طالبان را متقاعد به صلح کند و حتی پیش شرطی برای آن نگذاشته است در حالی که هدف طالبان سرنگونی حکومت و یا شامل شدن در بخشی از بدنه ی سیاسی افغانستان است.

وی خاطرنشان ساخت: اگر ادعای اخیر کرزی را بپذیریم که آمریکا نیز خواهان صلح در کشور ما نیست وضعیت به مراتب پیچیده تر می شود. با شناختی که از آمریکا به عنوان کشور بزرگ دارم هیچ گاه این سیاست غیرعقلانی را نخواهد داشت. حکومت جدید باید پالسی جدیدی را در قبال پاکستان روی دست بگیرد.

کد (26)

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است