حکومت وحدت ملی در نخستین گام، توافقنامه های امنیتی با آمریکا و ناتو را امضا کرد. در نخستین روز کار حکومت وحدت ملی محمدحنیف اتمر مشاور امنیت ملی رییس جمهور افغانستان با جیمز کانینگهام سفیر آمریکا در کابل توافقنامه ی امنیتی کابل- واشنگتن را امضا کردند. همزمان با این اتمر و موریس یخمس نماینده ی ویژه ی غیرنظامی ناتو موافقتنامه ی امنیتی کابل و ناتو را به امضا رساند. موافقتنامه ی امنیتی از جنجالی ترین موارد روابط حامد کرزی با آمریکا بود که وی حاضر نشد آن را امضا کند. اشرف غنی احمدزی امضای این موافقتنامه را تضمینی برای آرامش افغانستان شمرد و تاکید کرد که افغانستان با این امضا حاکمیت ملی خود را به دست آورد.

نظری پریانی روزنامه نگار در برنامه فراخبر گفت: موافقتنامه ی امنیتی دو بعد کلان دارد، نگاه مثبت و نگاه منفی. آمریکایی ها با شروطی که حامد کرزی برای امضای موافقتنامه ی امنیتی گذاشته بود چندان مایل نبودند که آن را با وی به امضا برسانند. کرزی در آخرین ماه های رییس جمهوری می خواست به عنوان رهبری ملی در یادها باقی بماند و به عنوان رهبری قومی در میان پشتون ها جایگاه داشته باشد، بنابراین امضای این پیمان را از نگاه سنتی کمی خطرناک می دانست.

وی افزود: اشرف غنی با آگاهی از این موضوع که امضا نکردن این پیمان ممکن است کمک های بین المللی را کاهش و یا قطع کند این کار را انجام داد. هر چند که امضای این پیمان به تداوم حضور آمریکا و ناتو در افغانستان چندان مرتبط نیست چرا که ناتو و آمریکا می توانست با گرفتن فیصله ی شورای امنیت بار دیگر حضور خود را تمدید کند.

پریانی در مورد تاثیرات جانبی پیمان امنیتی گفت: امضای این پیمان در مواردی آمریکا را مکلف می سازد تا باشریک دیگر خود پاکستان صحبت کند و این کشور را در برابر افغانستان منعطف بسازد اما این که بتواند مانع آمدن تمام راکت های پاکستان به سرزمین ما شود کمی قضاوت دشوار است. هر چند که این پیمان مزیت هایی دارد و آمریکا را نسبت به افغانستان متعهدتر می سازد اما این پیمان در راستای منافع درازمدت آمریکا در افغانستان و منطقه است. آمریکا از افغانستان رفتنی نیست چه این سند امضا می شد چه نمی شد. در صورتی که سند امضاهم نمی شد افغانستان به سرنوشت عراق دچار نمی شد.

به باور نظری پریانی استفاده ی خوب از این سند امنیتی به نفع ایجاد صلح و ثبات در افغانستان بستگی به هوشیاری و درایت نخبگان و رهبران سیاسی ما دارد. این سند هم می تواند به نفع کشور ما باشد هم می تواند به نفع ما نباشد ولی در هر صورت به نفع آمریکا است.

این روزنامه نگار اظهار داشت: اگر درایت و کاردانی رهبران سیاسی ما وجود داشته باشد می توانند از این سند استفاده ی بهینه در جهت صلح و ثبات کشور و ایجاد ساختارها و زیرساخت های اشتغال و معیشتی کنند، در غیر اینصورت اگر صرفاً این پیمان بخاطر خوش شدن آمریکا از ما امضا شده باشد نفع چندانی نخواهیم برد و حتی پاکستان می تواند همچنان به حمایت از طالبان بپردازد.

وی در پایان خاطرنشان ساخت: با این رییس جمهور احمدزی با صراحت اعلام کرد که از خاک خود به کشورهای همسایه حمله نخواهد کرد و چنین اجازه ای را به هیچ کشوری نخواهد داد اما با توجه به مبارزه ای که علیه تروریزم در جریان است و پیچیدگی و ابعاد مختلفی که جنگ با تروریزم در منطقه و جهان دارد و با حضور آمریکا و ناتو در افغانستان به همین منظور، ناتو می تواند با بهانه ی امضای این سند دست به اقداماتی عملی بر ضد کشور دیگری بزند.

کد (26)

>>>   دیروز که در شالکچه ویاکرپیتو دور از تمدن ودانش وفرهنگ شهر نشینی... ازخوف و هراس تهاجم طالب خسپیده بودی واین امریکاست که منافع زندگی مدرن ترا به شیوه ایکه آزادی را بشناسی تاءمین نمود آنچه را که شما باسفسطه نویسی ویا استدلال وقیاس باطل پیش کش نموده اید برخواسته از اندیشه مضحک و نا سالم طالبانی است اگر حضور امریکا نمی بود هنوز هم... در ارمان شهر کابل و سیستم وزنده گی آراسته از خوبی هابی بهره میبودی سعی کنی حکومت نورا به فال نیک بگیری با کج اندیشی هایت جیزی جز نفرت حاصل نمی شود
هرکه ناموخت از گذشتی روزگار
هـــــیچ ناموزد زهــــیچ آموزگار
مرزی

>>>   یقینناً جناب مرزی صاحب؛ این نوسینده محترم بجای آنکه خوش باشد که اینبار نوبت افغانستان است تا همه حرف های خود را بزند ولی به تاسف که بازهم ما تیشه را بر ریشه خود میزنیم, ما باید از هر فرصتی بخاطر منافع علیای کشور استفاده کنیم ما بی نهایت عقب ماندیم از جهان امروزی نسل جدید باید همه امتیازات جهان کنونی را در اختیار داشته باشد که این صرف از راه توسل به همچو امکانات میسر است در غیر آن صرف با نوشتن خطوط زرین تاریخ رقم زده نمیشود. وسلام

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است