طولانی ترین انتخابات قرن بلاخره با وساطت طرف های بیرونی یک شنبه 21 سپتامبر مطابق سی ام سنبله / شهریور به پایان رسید. این انتخابات که حدود شش ماه به درازا کشید، یکی از بی سابقه ترین انتخابات در تاریخ کشورهای جهان به شمار می آید. دور اول انتخابات به تاریخ 16 فروردین ماه / حمل سال جاری برگزار گردید.

در دور اول محترم داکتر عبدالله ، عبدالله نسبت به دیگر کاندیدان به لحاظ داشتن آرای بیشتر، پیشی گرفت. با آن هم شرایط به گونه ای تنظیم شده بود که انتخابات به دور دوم کشانده شد. تیم اصلاحات و همگرایی در دور اول توانسته بود با کسب آرای بیشتر رقبای خود را پشت سر بگذارد. این تیم حدود یک میلیون رای نسبت به تیم دوم جلوتر بود. این موضوع سبب شد تا توجه دیگر تیم هایی که در انتخابات شرکت کرده بودند، را به سوی خود معطوف نماید. در حالی که تصور می شد تیم اصلاحات و همگرایی در دور دوم نیز پیروز میدان باشد، کمسیون انتخابات تمام نیروی خود را برای جلوگیری از به قدرت رسیدن تیم اصلاحات و همگرایی بسیج نمود.

کمیسیون های انتخاباتی دست در دست هم داده با تمام تلاش سعی کردند در دور دوم شرایط را به نفع تیم رقیب تغییر بدهند. صعود سرسام آور و دور از ذهن آرای تیم تحول و تداوم شک و تردید هایی را نسبت به عملکرد کمیسیون های انتخاباتی بوجود آورد. وضعیت بوجود آمده خشم کسانی را که در بدترین شرایط امنیتی حاضر شده بودند تا به کاندید مورد نظر خود رای بدهند، را بر انگیخت! صدای اعتراض ده ها هزار شهروند در پشت دروازه های ارگ، از مرزهای جغرافیایی کشور عبور کرده باعث گردید تا توجه سازمان ملل و کشورهای کمک کننده به افغانستان را به این سو سوق دهد. عدم پذیرش نتیجه آرای اعلام شده از سوی کمسیون انتخابات توسط تیم اصلاحات و همگرایی از یک سو ، ایجاد تصور کاذب برای پیروزی تیم تحول و تداوم توسط کمیسیون انتخابات از سوی دیگر شرایط را برای اعلام نتایج به بن بست کشاند.

چانه زنی های پس از انتخابات دو تیم، که هر یک خود را پیروز انتخابات می دانستند، تبلیغات و پروپاگند دشمنان داخلی و خارجی مردم افغانستان مبنی بر به نتیجه نرسیدن انتخابات، مجهول بودن آینده سیاسی کشور، حدس و گمان های زیادی را در پی داشت. از سوی دیگر دسته بندی های سیاسی روز به روز تبدیل به دسته بندی های قومی ، زبانی و سمتی گردید. شرایط بوجود آمده کشور را در وضعیت خطرناکی قرار داده بود. گسترش نا امنی، دامن زدن به مسایل قومی، زبانی و سمتی، به تفاهم نرسیدن تیم های انتخاباتی نوعی شقاق و دو پارچگی را در کشور و جامعه گسترده ساخت. جامعه جهانی و کشورهای دوست که سیزده سال برای احیای مجدد یک جامعه ی مدنی در این کشور تلاش کرده بودند، با فروپاشی دستاوردهای خویش روبرو شدند، این مساله سبب شد تا آن ها با پا در میانی و وساطت این معضل را حل نمایند. با تلاش جامعه جهانی، به خصوص شخص رییس جمهور آمریکا و وزیر خارجه اش روزنه هایی از امیدواری در دل شهروندان پدیدار گردید. میانجیگری نماینده آمریکا و نشست ها و گفتگوی های نامزدان تیم های اصلاحات و همگرایی و تحول و تداوم ، توانست ذهنیت های دو طرف را به یکدیگر نزدیک سازد.

با تفاهمی که بین دو تیم ایجاد گردید، آقای اشرف غنی احمد زی نامزد تیم تحول و تداوم به حیث رییس جمهور و نامزد تیم اصلاحات و همگرایی آقای داکتر عبدالله به حیث رییس اجراییه ( نخست وزیر آتی ) در حکومت آینده ایفای وظیفه خواهند نمود. نظامی را که آقایان اشرف غنی احمد زی و محترم داکتر عبدالله ایجاد خواهند کرد، اصطلاحات حکومت وحدت ملی نام گرفته است. آقای اشرف غنی احمد زی بعد از این که به حیث رییس جمهور از سوی کمیسیون انتخابات معرفی گردید در نخستین سخنرانی خود، در حضور هوادارن تیمش به نکات قابل توجهی اشاره نمود. نویسنده نظر به آن چه که در بالا متذکر گردیده است، دو نکته از سخنان آقای اشرف غنی احمد زی را مورد بررسی و مداقه قرار می دهد. آقای احمد زی به موضوع ثبات کشور اشاره نموده متذکر شده است که ثبات افغانستان بالاتر از همه چیز است! و دوم دولت وحدت ملی نماینده تمام مردم افغانستان است!

همانطوری که در فوق آمده است، شش ماهی را که پشت سر گذاشتیم، کشور به سوی وضعیت دشوار و خطرناکی در حرکت بود. تعدادی از شهروندان از یک کاندید حمایت می کرد و تعدادی دیگر از نامزد دیگر، با آن که در هر دو تیم شخصیت های ملی، سیاسی و فرهنگی از اقوام مختلف حضور داشتند اما تلاش هایی هم از داخل و هم از بیرون وجود داشت تا قوم خاصی را به یک تیم پیوند دهند و قوم دیگری را به تیم دیگر! نیروی سرگردان دیگری خواسته و نا خواسته به این مساله دامن می زد تا عمق این دو دستگی بیشتر و بیشتر گردد. در شبکه های اجتماعی کار به جایی رسید بود که اشخاص نا معلوم از آدرس های کذایی به رهبران هر یک از تیم ها تهمت و اهانت های فراوانی را نسبت بدهند. این مساله خواهی نخواهی در بین جامعه و طبقات عوام رسوخ پیدا می کرد و بر تنش ها می افزود. رهبری تیم اصلاحات و همگرایی با درایت و دور اندیشی با گذشت و از خود گذری توانست از این مرحله عبور نموده زمینه ی تفاهم و نزدیکی را با تیم رقیب فراهم نماید. امروز اگر حکومتی به نام حکومت وحدت ملی روی کار آمده است، نتیجه ی فداکاری و از خود گذری کسانی است که از حقوق خود چشم پوشیده اند تا از گسترش این ناهنجاری ها جلوگیری به عمل آمده باشد. حال که آقای احمد زی مدعی هست که حکومتی که توسط ایشان و آقای عبدالله ایجاد می شود، حکومت وحدت ملی است، مساله وحدت ملی باید از زیر بنا و تهداب مورد توجه واقع شود. رسانه های همگانی تلاش نمایند، خدشه ای که در رقابت های انتخاباتی به موضوع وحدت ملی وارد شده است، ترمیم شود.

حکومت به شهروندانش به دید یکسان بنگرد.
موضوع دیگر، مساله ثبات افغانستان است، که بستگی تنگاتنگ به یک حکومت مقتدر مرکزی دارد. حکومت زمانی می تواند از اقتدار سیاسی برخوردار باشد که همه احاد ملت بتواند حضور خود را در آن احساس کند. همه از حقوق مساوی و برابر برخوردار شده باشند و هم این که شهروندان به درجه یک و درجه دو دسته بندی نشده باشند.


عباس کوثری

>>>   اقای کوثری هرکسیکه شهروندان این کشور به درجه یک ودرجه دودسته بندی وتقسیم کند بدون شک که ان شخص بدستور استخبارات بیگانه عمل میکند ونهایتآ بی دانشی ودشمنی با ملت را نشان میدهد شهروندان همه دارای یک حق مساوی بدون تبعیض در برابر قانون حق مساوی دارند امیدواریم که حکومت جدید وحدت ملی به این موضوع توجه بیشتر مبذول بدارند ودست اندازی ودرجه بندی افرادی که بدستور بیگانه چنین عمل را مرتکب میگردند سد رای انها قرارگیرد .

>>>   درود بر نویسنده و تحلیلگر ارجمند کوثری صاحب
افغانستان آباد و پایدار و قلمتان رسا و شاداب باد!
خوش باشید
میرحسینی

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است