تاریخ انتشار: ۰۹:۴۶ ۱۳۹۳/۷/۳ | کد خبر: 80269 | منبع: | پرینت |
البته تمام کوه های افغانستان جنگل دار است به استثنای کوههای غربی که عاری از جنگل می باشند.
جنگل های افغانستان عموما به دو دسته تقسیم می شوند: میوه دار و غیر میوه دار
در نواحی بدخشان و تخار کناره های دریا آمو, جنگل های انبوهی از انواع مختلف وجود دارد. مثلا در کوههای قره باتور در شرق و جنوب شرق درختان سوزنی برگ مانند درخت لمنز, نشتر, سرب, جلغوزه, ارچه و غیره درختان پهن برگ مانند زیتون دیده می شود. در کوه های پکتیا, کنر, ننگرهار، لغمان میلیون درخت زیتون خودروی وجود دارد.
کوه های نورستان در حدود 2000 هکتار پوشیده از درختان بلوط صنوبر, سرور آزاد, عرعر, چهارمغز است.
کوه های سمنگان و دره نیک پیی, تاله و برفکه, غوری, دوشی و کیله گی, نهرین انواع درختان جنگلی بادام کوهی, پسته, ارچه وجود دارد. چاه آب, کشم, جرم, تالقان, دره اشکمش, عنبرکوه خان آباد به پیمان زیاد نسبت به پسته بادغیس و هرات درختان پسته وجود دارد. کوه های جاجی منگل جدران نیز دارای انواع درختان میوه سیب جلغوزه, بادم کوهی به شکل خودروی هستند.
جنگل ها که در کنر و نورستان رویده است عمرشان بیشتر از 400 الی 500 سال است. کوه های دره های پنچشیر و دره نجراب, تگاب, دارای جنگل های بلوط و سیاه جوب به شکل انبوع و بادم کوهی و ارغوان به شکل پراکنده وجود دارد. کوه و دامنه کوه های نواحی ولایات افغانستان 450 هزاز هکتار پسته در گذشته و از برکت طبعیت زیبا و گوارای افغانستان به شکل خود روی وجود دارد.
از جمله 90 هزار هکتار در کوه دامنه های بادغیس و هرات و 70 هزار هکتار در دامنه کوه های سمنگان نواحی, سرپل ماباقی در در دامنه کوه های نواحی بغلان, تخار, بدخشان و به شکل پراکنده در نواحی جنوب شرق کشور نیز وجود دارد. جمع آوری حاصل میوه پسته در گذشته سالانه پول هنگفتی را به عایدات دولت می افزاید و هم یکی از اقلام عمده صادرات افغانستان در گذشته به حساب می رود.
با وصف کمک های جامعه جهانی به بازسازی و بهسازی افغانستان در قسمت احیا و بهبود پسته زارها اقدامات ناچیزی صورت گرفته است ولی بنیادی و بسنده نیست. به دلیل اینکه قبلا اقتصاد و در آمد سالانه مردم محل به جمع آوری حاصلات میوه پسته وابسطه بود. جنگل های پسته خود روی بومی افغانستان یکی از گران بهاترین و زیباترین منابع طبیعی افغانستان است و هم پناهگاه مناسب برای زندگی جانوران و پرندگان می باشد.
محل هایی که جنگل پسته به شکل خود رو می روید داری هوای مطبوع و خوش گوار و معتدل است. نقش جنگل در تغییر آب هوا محل و منطقه تاثیر خوب دارد از شدت سرمای زمستان می کاهد و گرمای تابستان را تقلیل می دهد, هوای محل و منطقه خود را صاف و خوشگوار می سازد. جنگل محل و منطقه خود را سرسبز می سازد, هوای محیط منطقه خود را تصفیه می کند و از تخریب خاک منطقه خود توسط بادهای تند و باران های رگبار جلوگیری می نماید. جنگل داری اهمیت سرشار محیط زیستی واقتصادی نیز هست که بر علاوه میوه های خورارکی آن از چوب آن نیز برای تعمیرات و سوخت گرم کردن خانه های بی ضرر به محیط زیست استفاده می نمایند.
شرایط محیطی چون آب و هوا, باد و فرسایش خاک به وسیله فرسایش بادی در تخریب جنگل اثرات خود را بجا می گذارد. وضعیت جنگل های اکثر نواحی افغانستان از عدم بی نظارتی مسوولان نواحی در خطر قطع بی رحمانه قرار دارد و اگر کدام اقدامی جدی در این مورد از طرف دولت و سازمان های حفاظت از محیط زست صورت نگیرد امکان دار در آینده نزدیک ساحات باقی مانده جنگل و سرسبزی از بین برود. همچنان در بخش چرای چاروا ها به شکل عنعنوی توسط اهالی محل و هم در فصل آمدن کوچی چاروا دار ضررهای غیر قابل جبران را بالای جنگل ها وارد نموده است.
داکتر یارمحمد
>>> از نوشته های دکتریارمحمد معلوم می شود که داری استعداد عالی یک کدر مجرب و توانا است
مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است