این داستان و حقیقت یک تراژدی بانوی جوان افغانستانی می باشد که در ایران توسط شوهرش به چنین روزی گرفتار شده است و به حالت اولیه در نخواهد آمد.

بنده از این واقعه دردناک در آخرین سفر خود به مشهد مطلع شدم، با پدر این بانوی جوان که نام اش را (جهان) می نامم درباره این موضوع صحب نموده به منزل شان دعوت شدم تا ماجرا را از زبان خود بانوی هراتی بشنوم. صورت این بانو از شدت پاشیدن اسید توسط شوهرش به شدت آسیب دیده است، این بانو زجر دیده ولی شجاع با سخنان محکم جریان را چنین آغاز می کند، او چند سال قبل که شوهرش در جریان کار ساختمانی در مشهد فوت شده بود، با مرد افغانستانی که از اروپا به مشهد آمده و از اقوام شوهر مرحوم اش بود با اجازه پدرش ازدواج کرده است.

شوهرم قول داده بود تا زمینه زندگی من و سه فرزندم را در مشهد تامین کند ولی او پس از سپری شدن حدود سه سال به وعده اش وفا نکرد و فقط در هر سال برای چند هفته به مشهد می آمد و با من در خانه جداگانه بدون فرزندانم زندگی می کرد که بالاخره مجبور به طلاق شدم. گفته می شود این فرد سال ها است در کشور سویدن زندگی می کند. بانو جهان می گوید: او من را تهدید کرده بود درصورت طلاق، برایش حادثه ناگواری رخ خواهد داد که منظور همان اسید پاشیدن بوده است.

او پس از این واقعه بدون اینکه توجه به وضعیت بهداشتی داشته باشد از ایران فرار نمود. من تمام دار و ندار خود را فروخته و با کمک پدرم که زندگی فقیری داشتیم با مصارف گزاف با وجود فقر اقتصادی به معالجه پرداختم، هنوز تغییر چندانی درصورتم بوجود نیامده است. دخترم درهنگام اسید پاشیدن در کنارم در موتر نشسته بود که او نیز آسیب دیده است، منظورم ازاین مصاحبه گفتاری و تصوری این است که اقلا این مرد که زمانی شوهرم بود مصارف معالجه من را تآمین کند تا بتوانم روزی مانند یک بانوی عادی زندگی کنم. این کمترین چیزی است که از او می خواهم که هزنیه تداوی من را به عهده بگیرد. بنده خواهش دیگر اقتصادی از او ندارم فقط عدالت خواهی من بهبود وضعیت جسمی من می باشد. اینکه از لحاط روحی و روانی چه می کشم خدا می داند.


منجم زاده

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است