بنابر گزترش های واشنگتن پست، تازه ترین ارزیابی های اطلاعاتی آمریکا از اوضاع جنگ افغانستان حاکی از آن است که همه دستاوردهای واشنگتن و متحدانش تا سال 2017 تباه خواهد شد اما بسیاری از سیاستمداران آمریکایی این گزارش را سیاه نمایی محض و فاقد جزییات لازم و کافی بر می شمارند.

این روزنامه آمریکایی روز یکشنبه نوشت: تازه ترین گزارش اداره ارزیابی اطلاعات ملی آمریکا پیش بینی می کند: تا سال 2017 همه دستاوردهایی که آمریکا و متحدانش ظرف سه سال گذشته در جنگ افغانستان به دست آورده اند تا سال 2017 تباه خواهد شد حتی اگر هم هزاران سرباز آمریکایی در این کشور باقی بمانند و کمک های مالی آمریکا به این کشور فقیر مانند گذشته ادامه داشته باشد.

این گزارش که با گردآوری مجموع اطلاعات 16 آژانس مختلف اطلاعاتی زیر مجموعه اداره ارزیابی اطلاعات ملی آمریکا تهیه شده, پیش بینی می کند که به محض خروج آمریکا از طولانی ترین جنگ تاریخ خود, طالبان و سایر قدرت طلبان در افغانستان به مرور زمان پایه های نفوذ و قدرت خود را در افغانستان توسعه خواهند داد.

این داده های اطلاعاتی دولت اوباما را ترغیب می کند سیاست گذاری جدیدی برای افغانستان تا قبل از خروج همه نیروهایش از این کشور در سال 2014 به انجام برساند.

گزارش مزبور پیش بینی می کند چنانچه واشنگتن و کابل پیمان امنیتی که برای بعد از سال 2014 برای افغانستان پیش بینی شده را امضا نکنند, این کشور به ظن قریب به یقین بیدرنگ به دامن هرج و مرج و اغتشاش فرو خواهد افتاد و اوضاع از اینکه هست بدتر خواهد شد. به موجب توافقنامه امنیتی میان دو کشور که هنوز به امضا نرسیده است یک نیروی نظامی بین المللی بعد از سال 2014 در افغانستان باقی خواهد ماند. حضور این نیرو از شروط اولیه تحویل دادن میلیاردها دالر کمک آمریکا و شرکایش ظرف سال های آینده به افغانستان است.

یکی از مقام های بلندپایه دولت اوباما گزارش اطلاعاتی فوق را یکی از منابع برای سیاست گذاری عنوان کرده است. بسیاری از سیاستمداران آمریکایی نسبت به صحت مندرجات گزارش فوق تردید دارند و آن را بسیار منفی ارزیابی می کنند و می گویند: گزارش اشاره نمی کند میزان قوت نیروهای امنیتی افغانستان هم اینک در چه سطحی است.

این گروه از سیاستمداران آمریکایی معتقدند که اوضاع افغانستان در حال حاضر مبهم است و بخصوص با توجه به در پیش بودن انتخابات ریاست جمهوری سال آینده این کشور به هیچ وجه نمی توان با اطمینان قاطع به طور دقیق ارزیابی کرد نبرد افغانستان تا سال 2017 چگونه به انتها خواهد رسید. این سیاستمداران عنوان می دارند که به دنبال خروج آمریکا از افغانستان طالبان لزوما خیزش نخواهند داشت.

این افراد معتقدند که آمریکا همواره قدرت نیروهای امنیتی افغانستان را کم اهمیت شمرده است و این ارزیابی های اطلاعاتی صرفا یک دیدگاه است و حکم مختوم و مقرر نیست.

به نظر این سیاستمداران گزارش اطلاعاتی فوق اشاره نمی کند که طبق ارزیابی های خود کدام نواحی در آینده در کنترل گروه های مخالف و یا جنگ سالاران قرار خواهد داشت. با این وجود اعتقاد تحلیلگران سیاسی بر این است که دولت مرکزی افغانستان یقین دارد کنترل بخش هایی از خاک افغانستان از دستانش رها خواهد شد و این دولت تقریبا به مرور زمان دیگر فاقد قدرت خواهد بود.

گروه هایی دیگر از سیاستمداران هم ارزیابی اطلاعاتی فوق را یک سند محکم دانسته و در راستای طرح افزایش نیرویی می دانند که دولت اوباما آن را در سال 2009 تحت فشار دستگاه نظامی آمریکا پیاده کرد.

دولت آمریکا می گوید: طرح افزایش نیرو به ساختن یک ارتش قابل اتکا و با مهارت کمک شایان توجهی کرد و تقریبا خطر محکم ساختن رد پای القاعده در افغانستان را منتفی ساخت و بی تردید طالبان را شکست داد. به اعتقاد این افراد طرح به هدف غایی اش که واژگون ساختن شتاب طالبان و تقویت نیروی دولت بود هم دست یافت.

دولت اوباما مترصد است موافقت کابل را برای باقی گذاردن بخشی از نیروهایش در خاک افغانستان بعد از سال 2014 بدست آورد. آمریکا می گوید: وظیفه این نیروها مبارزه با تروریزم و آموزش به نیروهای امنیتی افغانستان خواهد بود. به گزارش واشنگتن پست حامد کرزی رییس جمهوری افغانستان هنوز توافقنامه امنیتی میان دو کشور را امضا نکرده است و خواستار اصلاحات و شروطی در آن شده اما آمریکا این شروط را غیرواقعی دانسته است.

نارضایتی کرزی موجب شد گروه هایی در دولت و کنگره اصرار بر کاستن از نیروهای باقی مانده در افغانستان داشته باشند. بر پایه این گزارش، اداره ارزیابی اطلاعات ملی آمریکا به صورت دوره ای گزارش های اطلاعاتی به دولت ارایه می دهد و این گزارش ها در تصمیم گیری های مهم سیاسی مورد ملاحظه قرار می گیرد.

طبق اسنادی که ویکی لیکس آنها را افشا ساخت، آخرین گزارش این سازمان در مورد افغانستان در سال 2008 منتشر شد و تصویری بسیار تاریک از اوضاع این کشور را عرضه کرد. گزارشی دیگر هم در سال 2010 در اوج طرح افزایش نیروهای آمریکا در افغانستان منتشر شد که آن هم وضعیتی هولناک از افغانستان را به تصویر کشیده بود اما فرماندهان نظامی آمریکا این ارزیابی ها را قبول نداشتند و آن را سیاه نمایی محض از اوضاع افغانستان می خواندند.

بر پایه همین ارزیابی ها بود که در سال 2011 دیوید اچ. پتراووس از فرماندهی نیروهای ایتلاف در افغانستان برکنار و ریاست سیا به او سپرده شد. پتراووس هم ارزیابی های اداره ارزیابی اطلاعات ملی را قبول نداشت و از تحلیلگران آن می خواست برای تحلیل و سنجش اوضاع میدان نبرد از نزدیک با فرماندهان نظامی حاضر در میدان رزم رایزنی داشته باشند.

صاحب نظران سیاسی در شورای روابط خارجی آمریکا هم می گویند که متخصصان امور افغانستان در داخل و خارج دولت اوباما، نقطه نظرات متفاوتی در این مقوله دارند. خوشبین ها می گویند که نیروهای امنیتی افغانستان به اندازه کافی قدرت دارند که طالبان را وادار به حضور پای میز مذاکره نمایند. بدبین ها هم از آن وحشت دارند که دولت افغانستان سرانجام کنترل پایتخت و سایر شهرهای بزرگ را از دست بدهد. بسیاری هم می گویند که بن بست افغانستان تا سالهای آتی ادامه خواهد داشت و کیفیت بد یا خوب بودن این بن بست بستگی به میزان اعتباری دارد که کنگره قصد قطع کردن آن برای افغانستان را دارد.


هموطن

>>>   ... آمریکابعضی حرفهایش راست است.آخرکجانیروهای امننیتی ماقدرت دارند؟آمریکاکشورراترک کندظرف یک هفته اردونابودشده وطالبان همه جارامیگیرند.
جهانگیرشکور

>>>   بلی امریکایی ها راست میگویند چون ملاعمر پت شده همین اشرفغنی که زمانی سخنگوی تروریست هابود ممکن رییس جمهور شود وقدرت رابه تروریست ها وطالبان وپاکستان تسلیم کند ممکن تاسال 2017 دیگر افغانستانی درروی نقشه جهان نباشد زیرا اشرفغنی یگانه حامی طالب ها وتروریست ها است وتصمیم دارند تاافغانستان را به کمک سعودی اسراییل وانگلیس به ایالت پنجم پاکستان تبدیل کند

>>>   مردم ما فکر مکنند که تنها طالبان مشکل افغانستان هستند اما در داخل افغانستان هم جنگ طلبانی هستند که بدتر از طالب تنها به فکر قدرت خود هستند و تا زمانی که حکومت مرکزی شکمان آنها را سیر نکند از دولت حمایت نمکنند. نمونه اش دولت کنونی کرزی که تا وقتی که رهبران راسیر نگه داشت از حمایت همه جانبه و ملی برخوردار بود تا زمانی که شکمهایشان کلانتر شد و دولت هم خسیس تر این شد که هرکی دل درد هم میگیرد دولت را مسئول مداند. رهبران امریکا براساس منافع ملی خود حرکت مکند اما رهبران ما بر اساس منافع شکم خود و این گونه پیمان امضا کردن افغانستان را با چالش مواجه مسازد. امضای این پیمان برای کشور خوب است اما امضای بدون برنامه و هدف متانه ضرر هم داشته باشد.
مهاجر

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است