براساس اطلاعات وزارت مالیه طی دوازده سال گذشته یعنی از سال 2002 تا سال 2014 میلادی جامعه جهانی یکصد میلیارد دالر را در جریان نشست های جهانی برای تامین امنیت و بازسازی افغانستان وعده کرده اند که از این میان قریب به 75 میلیارد آن به گونه رسمی از سوی کشورهای کمک کننده به افغانستان تعهد شد که تاکنون حدود 65 میلیارد آن پرداخت شده است که از این کمک ها 51 درصد آن در بخش امنیت و متباقی آن در بخش زیر بناها و کشاورزی در کشور به مصرف رسیده است.

خوشبختانه یا متاسفانه میزان وابستگی افغانستان به کمک های جامعه جهانی از 60 سال بدین سو یعنی از زمان شاه امان الله خان پیشینه دارد، اما از سال 1381 و پس از سقوط طالبان؛ کشور ما یکی از بزرگترین دریافت کننده کمک های جامعه جهانی به شمار می رود که این کمکها طی 12 نشست جهانی از سوی دیگر کشورها برای بازسازی و آوردن امنیت در افغانستان تعهد شده است.

کنفرانس بن، کنفرانس توکیو، کنفرانس برلین، کنفرانس لندن، کنفرانس روم، کنفرانس پاریس، کنفرانس هاگ، کنفرانس لندن، کنفرانس کابل، کنفرانس لیزبون که البته باید کنفرانس بن دوم و نشست توکیو را نیز به این کنفرانسها اضافه کنیم.

اما این یکصد میلیارد دالر کمک جامعه جهانی طی این سیزده سال در کجا مصرف شده است؟ این مبلغ گزاف چقدر باعث رشد و بالندگی اقتصاد کشور گردیده است؟ چند درصد از این کمکها صرف بهبود شرایط زندگی مردم عادی و چه میزان در حسابهای شخصی برخی متنفذین واریز شده است؟

شماری از کارشناسان بر این باورند که بیشتر کمک های جامعه جهانی در افغانستان حیف و میل شده اند و بگونه ای که انتظار آن می رفت این کمکها در بازسازی افغانستان موثر نبوده اند.

نبود ظرفیت در نهادهای دولتی، فساد اداری، عدم هماهنگی میان دولت افغانستان و کشورهای کمک کننده در عملی شدن پروژه ها و چندین دست شدن قراردادها از علتهای عمده ای هستند که سبب شده است بخش زیادی از کمکهای جامعه جهانی در افغانستان حیف و میل شوند.

شماری از کارشناسان اقتصاد و مسوولان اتاق تجارت و صنایع بر این باورند که بیشتر کمکهای جامعه جهانی از طریق اینجوها در بخش های زیربناها، ساختمان سازی ، جاده سازی و دیگر پروژه ها در افغانستان مصرف شده اند.

به باور آگاهان 80 درصد کمکها بر زندگی و اقتصاد مردم عادی اثری نداشته است و نهادهای کمک کننده بیشتر پروژه ها و بویژه پروژه های بزرگ را با شرکتهای خارجی قرارداد کرده اند که در نتیجه چندین دست شدن قراردادها تنها 30 تا 50 درصد پول در این پروژه ها مصرف شده اند و از 50 تا 70 درصد پول بدون این که به افغانستان بیایند به دست خارجی ها می رسند.

با این آمارها فقط باید آه افسوس از سینه بر آورد و گفت: اگر دولتمردان ما واقعا مرد می بودند و برای این مردم و ملت دلسوزی می کردند با این یکصد میلیارد دالر می شد یک کشور را از نو ساخت نه اینکه همان سازه های باقیمانده کشور را نیز تخریب نمود.

کد (10)

>>>   اگرمردم افغانستان مرد می بودند کرزی سیزده سال نمیتوانست به آبروی کشور
وبدبختی مردم بازی مینمود.آشپز ومحافظین کرزی امریکایی هااست،تمام خاندان
کرزی تابعیت امریکایی دارند،اگرامضاء قرارداد امنیتی بازی نمی بود،کرزی
به پابوسی امریکا به این کار افتخار میکرد،کرزی کشور را به لانه
جاسوسی امریکا و پاکستان تبدیل نموده است،دولتمردان
افغانستان از امریکا معاش میگیرند،مطبوعات و سازمانهای به
نام حقوق بشر همه مزدوران حقوق بگیر امریکا هستند،مردم
در جنگ با بیگانگان قهرمانی مینمایند، اما جنایات کرزی ر انمیدانند،
جون فقرهمه را مجبور به تحمل این جنایات گردانیده است،شکم های گرسنه دین،ایمان و وطن ندارند.
کزضرورت است مرداری مباح بس فساد کز ضرورت شد صلاح

>>>   اطرافیان کرزی همین شورای نظار و دیگر گروه های ... بودند که تا دیروز تشنه خون همدیگر بودند و همدیگر را راکت باران میکردند و امروز در قالب دیموکراسی با فشار امریکا گرد آمدند و وندگرایی ودزدی را بطرز دیگری آغاز کردند به امید روزی که همه این... مثل بچه سقو به پای دار برده شده و اعدام شوند. آمین

>>>   از عطاگک ریش فروش پرسان کنید
غیرت خراسانی از پوهنتون کابل

>>>   از ان بترس که از خدا (ج) نمی ترسد به عوض که وطن خود را آباد کنند ،زیر بناها را بسازد کارهای بهوده را انجام دادند و پولها را برای اولاد خویش جمع آوری کردند انشا الله که خداوند جزا برایش می دهند

>>>   این تمامی پول ها به جیب اسامیان کرزی فهیم دبل عبدالله مجددی...قانونی ربانی امرالله صالح بسم الله خان زاخیل وال خلیلی محقق دوستم گل اقا شیرزی سیاف گیلانی عطا محمد نور جمعه خان همدرد و بقیه دزدی کرده اند
شغنانی کابل

>>>   برادرعزیز هرکسی که هستی دراین فکر نباش که کرزی امریکائی است عبدالله و غنی نیست تمامگی غلامان امریکا اند
مجاهد پنجشیری

>>>   هر وزیر هر رییس یا معینی یا والی یاقومندان هرکسی که میخواست دزدی کند تا اینکه نصف پول را به وزیر های مالیه افغانستان (اشرفغنی احدی وزاخیل وال) نمیداد چک آن از طرف وزیر صاحب مالیه امضا نمیشد همچنان ده ها ملیلرد دالر را این وزیران مالیه افغانستان دوباره به کشور های جهان پارسل کردند چون هیچکدام افغان خالص نبودند که درقصه این وطن واین مردم میبودند همه چند تابعیه های دزد درراس وزارت مالیه افغانستان قرار گرفتند که بلاخره ملیلرد ها دالر کمک شده عواید داخلی فروش معادن بزرگ افغانستان همه و همه را به خارج انتقال دادند و امروز دولت افغانستان توان دادن معاش مامورین عادی خود را ندارد

>>>   مه واقعا افسوس میکنم به حال تمام کسانی که در این حکومت سمت های بالای داشتن و به خاطر که یک مقدار پول برایش میاید از تمام مشکلات در قسمت کمک های خارجی چشم پوشی کردن و اکنون ما نتیجه را به چشم سر خود مشاهده میکنیم. افسوس به حال کرزی افسوس به حال تمام وزاری کابینه که از سال 1381 تا اکنون در وزرات ها کار میکنند.صد افسوس به حال وزیر مالیه کشور دیگه چیزی گفته نمی توانم.

>>>   هرکس که لست رشوت خوران را میخواهند روزهای چارشنبه به میدان هوایی بروند وحساب گیرند که چه تعداد برای کذشتاندن روز بر ییک شب یاد و شب به خارج سفر میکند میگیویند که اکثر انها در قمارخانه ها به صدها هزار دالر برد و باخت هم دارند این همه پولهای هوایی است که دولت مردان به ان مستی میکنند. اگر دولت اینده صرف رشوت را از بین ببرند موفقثت بزرگ شان خواهند بود.

>>>   ... بر گرزي ودارودسته اش كه باعث هزاران فساد در افغانستان بيچاره شدند؟
عبدالله ريحان

>>>   خوردن پول را خیر در این 13 سال اشخاص گرد و بر کرزی یعنی کریم خرم , فاروق وردک و دیگر مشاوران فاشیست و ضد دیگر اقوام کشور کرزی را بدنامترین ریس جمهور این کشور معرفی نمودند.

>>>   این خاینان باید همه به دار آویخته شوند.

مهلت ارسال نظر برای این مطلب تمام شده است